Αλλους φοβούνται οι Αγγλοι, και έχουν πάρει τα μέτρα τους, κι άλλοι κατέλυσαν την άμυνά τους. Ξαφνικά το μετρό του Λονδίνου δέχτηκε επίθεση από ομάδα Λεωνίδηδων. Λακεδαιμονιστί θα τον λέγαμε βούα τον σχηματισμό των ευσταλών νέων· μπορεί να έχουν περάσει προ πολλού την προεφηβική ηλικία, το βλέμμα τους όμως, στα βίντεο και στις φωτογραφίες, δεν φαίνεται ιδιαίτερα ενηλικιωμένο. Με βουερή λοιπόν την παρουσία τους, μ’ εκείνο το «αγκού! αγκού!» που έλεγαν και στην αγαπημένη των αμαθώς αρχαιόπληκτων ταινία-κόμικς των «300», μιμούμενοι την αυθεντική υποτίθεται πολεμική κραυγή των Σπαρτιατών, αναστάτωσαν την πόλη. Και κατάφεραν να περάσουν άνευ αίματος στην εφήμερη αθανασία των δεκαπέντε λεπτών· τόσο κρατάει η φήμη από μια προπαγανδιστική επιχείρηση που χρησιμοποιεί όλα τα πρόσφορα κόλπα: αιφνιδιασμό, υπερβολή, υπέρβαση του κιτς διά του κιτς. Να είχαν όλοι οι αρχαίοι Σπαρτιάτες τα υπερδιογκωμένα μούσκουλα των κινηματογραφικών επιγόνων τους δεν φαίνεται πιθανό. Σκληραγωγημένοι ήταν βέβαια – και πολύ. Αλλά με μέλανα ζωμό, μη εμπλουτισμένο με βελτιωτικά, δύσκολα γίνεσαι πιο Σβαρτσενέγκερ και από Σβαρτσενέγκερ μυϊκώς. Εμένα τουλάχιστον με πείθει πολύ περισσότερο σαν Σπαρτιάτης ο συμπατριώτης μας που, αναγκασμένος από την ανεργία, βρίσκεται τα πρωινά στο Καλλιμάρμαρο, κάτω από το άγαλμα του Γεωργίου Αβέρωφ, και φωτογραφίζεται σε πολεμικές πόζες με τουρίστες, που δανείζονται το ένα από τα δύο κοντάρια του, να ζήσουν κι αυτοί το ένα δέκατο της φαντασίωσής τους. Φυσικά (φυσικά;) και η δική του ασπίδα με το θρυλικό Λ κατασκευάστηκε σαν οικουμενικώς αναγνωρίσιμο αντίγραφο της κινηματογραφικής, που αντιγράφει την του κόμικς. Αλλά, τέλος πάντων, η στολή του ντύνει ένα σώμα ανθρώπινο, όχι φαρμακοχημικά φουσκωμένο και ρομποτικά άψογο.
Παράδοξη δεν είναι η είσοδος του Λεωνίδα στην καθημερινότητά μας, τουλάχιστον ώσπου να χειμωνιάσει και να λιγοστέψουν οι τουρίστες. Παράδοξο είναι που τόσες δεκαετίες, και με τόσα αρχαία μνημεία, δεν είχαμε μιμηθεί τους δεκάδες λεγεωνάριους, μονομάχους, συγκλητικούς και αυτοκράτορες που βιοπορίζονται αναπαριστάνοντας τη ρωμαϊκή αρχαιότητα μπροστά στο Κολοσσαίο. Και όμως, μερικοί επιμένουν ακόμα πως η κρίση δεν αποτελεί ευκαιρία. Οι μίζεροι.
Πηγή: Καθημερινή