Δικαστική απόφαση δικαιώνει υπερχρεωμένη χήρα στην Κρήτη με κούρεμα δανείων που φτάνει τις 30.000 ευρώ ενώ το Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά φρέναρε διαδικασία κατάσχεσης και πλειστηριασμού σε βάρος οφειλέτριας.
Δικαίωση για δανειολήπτρια
Ιδιαίτερα σημαντική χαρακτηρίζεται από την Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης η απόφαση που εξέδωσε το Ειρηνοδικείο Χανίων για την υπόθεση υπερχρεωμένης γυναίκας.
Συγκεκριμένα η καταναλώτρια, που ήταν χήρα με γιο φοιτητή, είχε δάνεια και πιστωτικές κάρτες συνολικού ύψους 103.521,52 σε έξι τράπεζες.
Η εν λόγω δανειολήπτρια σήκωσε το βάρος των χρεών του αποθανόντος συζύγου της και προσπάθησε να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις.
Ωστόσο οι νέες συνθήκες που διαμορφώνονται τις αυξήσεις στις τιμές των αγαθών, των ΔΕΚΟ και της μείωσης του εισοδήματος που είχε από τη σύνταξη του συζύγου της – ύψους 1.107,54 ευρώ-, αδυνατούσε πλέον να ανταποκριθεί σε όλες τις υποχρεώσεις της.
Η δανειολήπτρια είχε περιουσιακά στοιχεία μία διπλοκατοικία 140 τ.μ. στα Χανιά , -της οποίας ζήτησε την εξαίρεση-, αρκετά στρέμματα αγροτικής γης, αυτοκίνητο και το 1/3 σε ιδιοκτησία εμβαδού 62 τ.μ.
Το δικαστήριο με απόφασή του ρύθμισε τα χρέη της δανειολήπτριας, η οποία καλείται να πληρώνει για τέσσερα χρόνια 300 ευρώ μηνιαίως. Της δόθηκε ένα έτος περίοδος χάριτος και στη συνέχεια θα καταβάλλει το ποσό των 328,77 ευρώ μηνιαίως για 19 έτη, δηλαδή 228 μήνες.
Σύμφωνα με την Ενωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, το δικαστήριο «κούρεψε» περίπου 30.000 ευρώ χρέος και πια η δανειολήπτρια προστατεύει όλα τα περιουσιακά στοιχεία της από κάθε ρευστοποίηση.
«Κόκκινη κάρτα» σε κατάσχεση ακινήτου
Φραγμό βάζει η Δικαιοσύνη στους πλειστηριασμούς με κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων πολύ μεγαλύτερης αξίας από τα οφειλόμενα.
Χαρακτηριστική είναι δικαστική απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά υψώνει «ασπίδα προστασίας» για τους πολίτες που απειλούνται με κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων, αφού διαπιστώνει ότι η συγκεκριμένη διαδικασία πρέπει να σέβεται συνταγματικές διατάξεις που κατοχυρώνουν την αρχή της αναλογικότητας και τον σεβασμό της ανθρώπινης αξίας.
Συγκεκριμένα έκρινε ότι πρέπει να «παγώσει» η διαδικασία αναγκαστικής κατάσχεσης και πλειστηριασμού ακινήτου αξίας 1.350.000 ευρώ που κίνησε το Δημόσιο σε βάρος οφειλέτριας ποσού 102.000€ (με τις σχετικές προσαυξήσεις), καθώς είχε ήδη κατοχυρώσει τη δυνατότητα είσπραξης των οφειλομένων με αναγκαστική κατάσχεση των ενοικίων που απέδιδε το συγκεκριμένο ακίνητο επιτρέποντας την κάλυψη του ποσού εντός 3ετίας.
Το δικαστήριο βάζει ουσιαστικά «φρένο» στους άδικους και υπερβολικούς πλειστηριασμούς που γίνονται με τη συχνότατη αναγκαστική κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων πολύ μεγαλύτερης αξίας από τα οφειλόμενα.
Μάλιστα η αρεοπαγιτική νομολογία έχει κρίνει καταχρηστική την τραπεζική κατάσχεση ακινήτου πολύ ακριβότερου από το ποσό οφειλής και ενώ υπήρχε δυνατότητα κατάσχεσης άλλου ακινήτου μικρότερης αξίας που αντιστοιχούσε στο ύψος του χρέους, υπερκαλύπτοντάς το.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση, η ΔΟΥ προχώρησε σε αναγκαστική κατάσχεση διώροφης παλαιάς οικοδομής για χρέη 48.000€ και μέσα σε ένα 6μηνο εξέθεσε το ακίνητο σε δημόσιο αναγκαστικό πλειστηριασμό με διπλασιασμό του ποσού (με προσαυξήσεις κλπ.). Όμως, είχε προηγηθεί η αναγκαστική κατάσχεση των ενοικίων επαγγελματικής στέγης (καταστήματος) που λειτουργούσε στο ισόγειο, που απέφερε 3.000€ μηναίως.
Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά δέχθηκε (2364/11) ότι η μίσθωση αυτή είναι επαγγελματική και λήγει το 2018, με προοπτική τα κατασχόμενα από το Δημόσιο να φθάσουν τα 144.000 ευρώ, ποσό που υπερκαλύπτει την οφειλή.
Με αυτόν τον τρόπο, όμως, ο πλειστηριασμός του ακινήτου (αξίας 1,35 εκατ. € με τιμή εκκίνησης 810.000€) υπερβαίνει το προσήκον μέτρο για την ικανοποίηση της ΔΟΥ και τη διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος, όπως διαπιστώνει το δικαστήριο.
Παράλληλα δέχεται ότι παραβιάζεται η συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, καθώς το Δημόσιο, ξεπερνώντας το εύλογο μέτρο, έχει ήδη διασφαλίσει τις απαιτήσεις του με την κατάσχεση και τμηματική είσπραξη των ενοικίων, με συνέπεια η βλάβη της ιδιοκτήτριας-οφειλέτριας να είναι καταφανώς δυσανάλογη σε σχέση με την ωφέλεια του επισπεύδοντος τον πλειστηριασμό Δημοσίου.