Το απόγευμα της Τρίτης 08/02 προσάγεται από την αντιτρομοκρατική ο Παναγιώτης Καλαϊτζής έξω από το σπίτι της συντρόφου του. Λίγο αργότερα, η προσαγωγή μετατρέπεται σε σύλληψη, και μαζί με δύο ακόμη άτομα βρίσκεται να κατηγορείται, αρχικά για την υπόθεση τοποθέτησης εμπρηστικού μηχανισμού στο Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού και μετέπειτα για συμμετοχή στην οργάνωση «Αναρχική Δράση».
Η πρωτοβουλία φίλων/συγγενών/συντρόφων-ισσών που έχει συσταθεί στα πλαίσια της διεκδίκησης της άμεσης απελευθέρωσης του ενημερώνει για το τί πραγματικά συνέβη:
«Στις καταθέσεις της αντιτρομοκρατικής το όνομα του Παναγιώτη δεν θα αναφερθεί ούτε μία φορά. Μοναδικό στοιχείο για τις κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν ήταν η σύνδεση με το σπίτι στο οποίο βρέθηκαν τα ευρήματα, το οποίο είχε παραχωρήσει σε έναν συνάδελφό του για να περάσει την καραντίνα, αφού διαγνώστηκε θετικός στον Covid-19. Η ιδιοκτήτρια του σπιτιού, αλλά και οι γείτονες του, θα βεβαιώσουν πως ο Παναγιώτης συχνά έμενε στο σπίτι της συντρόφου του. Όλα αυτά όμως φάνηκε πως δεν είχαν καμία αξία για την «δικαιοσύνη»: θα κριθεί προφυλακιστέος με την κατηγορία μέλους οργάνωσης»
Η πρωτοβουλία συνεχίζει:
«Δεν θα προσπαθήσουμε να αποδείξουμε το ποιόν του Παναγιώτη. Μας αρκεί που το γνωρίζουμε εμείς. Αυτό όμως, που δεν μπορούμε να ανεχτούμε, είναι το πώς αρκεί μια συναδελφική και φιλική σχέση για συσχέτιση με μια «τρομοκρατική οργάνωση». Το πώς μπορεί να απαγγέλλονται κακουργηματικού χαρακτήρα κατηγορίες, χωρίς να υπάρχει καν αναφορά του ονόματος ενός ανθρώπου στις καταθέσεις των κατήγορων. Δεν είναι ούτε η πρώτη, αλλά δυστυχώς ούτε και η τελευταία φορά που οι δικαστικές αρχές αφαιρούν την ελευθερία ανθρώπων λόγω κοινωνικών σχέσεων. Ο κατάλογος είναι μακρύς και το πρόσφατο παρελθόν (βλέπε υπόθεση Ηριάννας) μας έχει δείξει πως, αργά ή γρήγορα, αυτές οι κατηγορίες πέφτουν και κοινωνικά (το σημαντικότερο), αλλά και νομικά. Κάποιοι θα αναφωνήσουν πως βαρέθηκαν να ακούνε για αστυνομικές σκευωρίες. Εμείς όμως θα απαντήσουμε πως βαρεθήκαμε το τσουβάλιασμα ανθρώπων με καρμπόν κατηγορητήρια και τις «μετά θανάτου» συγγνώμες για λάθη που οδηγούν σε προφυλακίσεις. Και γνωρίζοντας το ρυθμό με τον οποίο κινούνται τα δικαστήρια οι προφυλακίσεις αυτές μπορεί να διαρκέσουν πάνω από έναν χρόνο.
Δημοσιεύουμε αυτή τη σειρά γεγονότων σαν φίλοι, συγγενείς & σύντροφοι του Παναγιώτη για να βάλουμε τον καθένα στη θέση του, αλλά και στη δική μας. Δημοσιεύουμε αυτή τη κωμικοτραγική ιστορία για να δείξουμε το πως από τη μια μέρα στην άλλη ένας άνθρωπος μπορεί να στερηθεί την ελευθερία του, αλλά και οι φίλοι και συγγενείς να χάσουν τη συντροφιά του, την παρέα του… Και κλείνουμε με μια υπόσχεση… Δεν θα αφήσουμε ούτε μια ώρα να πάει χαμένη χωρίς να την αφιερώσουμε στην ανάδειξη αυτής της σκευωρίας. Δεν θα κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω, πριν να έχουμε τον Πάνο και πάλι δίπλα μας, ελεύθερο, έστω και μέσα σε αυτή την παράνοια καταστολής και ανελευθερίας».
