Πριν ακόμα ορκιστεί (λέμε…) η νέα ελληνική κυβέρνηση το περιβάλλον στην Ευρώπη μοιάζει ήδη έτοιμο να την υποδεχτεί, έστω ως ένα… εξωτικό αντινεοφιλελεύθερο πουλί. Προφανώς η σκατόψυχη οικογένεια του Λαϊκού Κόμματος έχει παραλύσει, καθώς βλέπει ότι το ανθρωπάκι της στην Ελλάδα θα ηττηθεί ολοκληρωτικά από ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς και από μία κοινωνία που δεν αντέχει άλλο να την κυβερνά ένας ατζέντης ολιγαρχών. Αντίθετα, στο χώρο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας η υπόθεση ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζεται με σχετικά φιλική διάθεση, καθώς μάλλον θυμίζει σε Πρόντιδες και Ολαντρέου μία επιστροφή στα βασικά του πολιτικού τους χώρου: Φόροι στους πλούσιους και παροχές στους φτωχούς.
Η Ευρώπη παντού και στο Νότο και στο Βορά, έχει και από τα δύο και πλούσιους και φτωχούς. Στην Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια… σωτηρίας οι φτωχοί πλήθυναν και η φτώχεια τους βάθυνε, ενώ αντίθετα οι πλούσιοι έγιναν σαφέστατα πλουσιότεροι, καθώς οι κυβερνήσεις της συμφοράς φρόντισαν για αυτούς. Η νέα ελληνική κυβέρνηση – έστω και μασκαρεμένη σε αριστερή σοσιαλδημοκρατία – θα πρέπει, οφείλει, να φέρει τούμπα αυτή την κατάσταση. Αυτοί που μπορούν να πληρώσουν υψηλούς φόρους θα πληρώσουν υψηλούς φόρους, αυτοί που μπορούν να πληρώσουν χαμηλούς φόρους θα πληρώσουν χαμηλούς φόρους και αυτοί που έχουν ελάχιστα δεν θα πληρώσουν καθόλου φόρους. Και αυτό είναι απλό και κατανοητό.
Προφανώς υπάρχουν κάποια περίεργα όρια μεταξύ της ανώτερης και της κατώτερης μεσαίας τάξης, νομίζω όμως πως η βύθιση στη φτώχεια και την απελπισία έχει κάνει πολύ περισσότερο ξεκάθαρα τα πράγματα. Σε αυτό βοηθάει και ο Σαμαράς που προεκλογικά υπόσχεται φοροαπαλλαγές που αφορούν πολύ συγκεκριμένα τα ανώτερα μεσαία στρώματα. Ο Σαμαράς βοηθάει, ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν παίρνει την.. πάσα και ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θα κάνει με τους έχοντες και κατέχοντες, ας πούμε με αυτούς που έχουν τέσσερα καλά ακίνητα και πάνω από 90.000 ετήσιο εισόδημα. Πάμε Παλέ μπας και πει τίποτα απόψε ο Τσίπρας;
Ο alterthess ιανός