Φιλική μπαλίτσα στον καμπ προσφύγων Αλεξίλ – Ένας αγώνας προσφύγων με το fight club του Μικρόπολις

Μπορεί να μην το σκέφτηκε  κάποια τοπική αθλητική ομάδα της περιοχής αλλά τα παιδιά του ελεύθερου κοινωνικού χώρου “Μικρόπολις” και συγκεκριμένα η ομάδα του kickboxing “Fight club” αποφάσισε να έρθει λίγο πιο κοντά με τους ανθρώπους που ζουν κάτω από κακές συνθήκες στα κέντρα φιλοξενίας ξεκινώντας από το Αλεξίλ στο Δερβένι.

της Σταυρούλας Πουλημένη για το stokokkino.gr

Με το σύνθημα «Παίζουμε μαζί-ζούμε μαζί» με την απλή ιδέα του παιχνιδιού, δηλαδή έστω της ολιγόωρης συνύπαρξης μεταξύ ντόπιων και των προσφύγων η ομάδα του Μικρόπολις έδωσε το Σάββατο ένα ακόμη χτυπήμα στον ρατσισμό και την μισαλλοδοξία που έχει δυστυχώς στιγματίσει την περιοχή στο Ωραιόκαστρο.

 
Στο γηπεδάκι που υπάρχει απέναντι από την αποθήκη – “κέντρο φιλοξενίας” με δύο αυτοσχέδια τέρματα κάλεσαν τους πρόσφυγες να παίξουν μαζί ποδόσφαιρο και τον κόσμο να συμμετέχει σε μια προσπάθεια που θα έχει και συνέχεια  καθώς επόμενος στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα κοινό πρόγραμμα προπονήσεων τόσο στο Μικρόπολις όσο και εντός του κέντρου φιλοξενίας. Στόχος της χθεσινής συνεύρεσης  και αυτών που θα ακολουθήσουν δεν είναι μόνο το παιχνίδι αλλά το βαθύτερο νόημα που έχει η συνύπαρξη.

 
Μια αντιφασιστική ομάδα με παρελθόν
 
Τα παιδιά του Μικρόπολις δεν είναι καινούρια ούτε στο άθλημα ούτε στους  αγώνες ενάντια στον φασισμό. Στα χρόνια της κρίσης και ενώ η ακροδεξιά έβρισκε στις πολεμικές τέχνες έναν χώρο εμπέδωσης εθνικιστικών και ρατσιστικών ιδεών αποφάσισαν ως “ομάδα” να αγωνιστούν σε ιδεολογικό επίπεδο αποδεικνύοντας ότι το άθλημα δεν έχει  σχέση ούτε με τον ανταγωνισμό ούτε με μισαλλόδοξες και ξενοφοβικές αντιλήψεις. 
 
Όπως υπενθυμίζει  ο Μάλαμας Σωτηρίου, ένας από τους ιδρυτές της ομάδας, το αυτοοργανωμένο εγχείρημα ξεκίνησε το  2010  στο Μικρόπολις από ανθρώπους που αγαπούσαν το άθλημα. Τότε ήταν 5-6 τώρα δεκαπλασιάστηκαν, κάνοντας κάθε μέρα προπονήσεις. Ο χώρος δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα τα κλασσικά γυμναστήρια αφού είναι πλήρως διαμορφωμένος και εξοπλισμένος κατάλληλα και όλοι οι συμμετέχοντες προπονούνται δωρεάν. Επιπλέον το 50% των συμμετεχόντων είναι γυναίκες κόντρα στην λογική που θέλει τις πολεμικές τέχνες να είναι αποκλειστικός χώρος ή ίδιον των ανδρών. 

Μάλιστα τα μέλη της ομάδας έχουν αλλάξει πρόσημο σε  κλασσικές ανδροκρατούμενες εκφράσεις όπως π.χ. “Χτυπάς σαν μπαλαρίνα” που από μια υποτιμητική έκφραση έχει μετατραπεί σε τίτλο τιμής καθώς όπως σημειώνει ο Μάλαμας “οι πόνοι που υφίσταται μια μπαλαρίνα είναι πολύ μεγαλύτεροι από οποιοδήποτε χτύπημα”
 
“Ξεκινήσαμε γιατί μας άρεσε το άθλημα. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Θέλαμε να διαφοροποιηθούμε από την λογική των γυμναστηρίων και τα εθνικιστικά ιδεώδη ή την κουλτούρα του “ματσό” που συχνά αναπτύσσονται εκεί και προσπαθούν να βρουν πάτημα στις πολεμικές τέχνες. Θέλαμε να δώσουμε αντιφασιστικό χαρακτήρα σε αυτήν την προσπάθεια” εξηγεί ο Μάλαμας τονίζοντας πως η ιδέα δεν είναι πρωτοπόρα.
 
“Πολλά χρόνια πριν  από μας αντίστοιχες κινήσεις έγιναν στην Ιταλία με την “Palestra Popolare” όπου κάθε σχεδόν πόλη έχει ένα λαϊκό γυμναστήριο το οποίο  λειτουργεί στη λογική αυτή αλλά και στην Γαλλία και στην Γερμανία, με τις ομάδες αυτές να συνδιοργανώνουν τουρνουά με αντιφασιστικό περιεχόμενο. Το kickboxing είναι ένα άθλημα καταρχήν που μπορεί να σου δείξει πως να αυτοαμύνεσαι και όχι πως να δέρνεις κόσμο, έτσι όπως πολλοί παρερμηνεύουν από τον ακροδεξιό χώρο. ” συνεχίζει.

Στην Ελλάδα αντίστοιχα παραδείγματα ομάδων στο χώρο του αθλητισμού, υπάρχουν στην Θεσσαλονίκη, το Βόλο, το Ηράκλειο και την Αθήνα.
Ο δεύτερος λόγος, που, σύμφωνα με τον Μάλαμα Σωτηρίου,  αποφάσισαν να ξεκινήσουν την προσπάθεια αυτή είναι η άνοδος της Χρυσής Αυγής από το 2010 και μετά η οποία προσπάθησε να στρατολογήσει κόσμο από τα γυμναστήρια.
Έφτασαν στο σημείο σε τουρνουά πολεμικών τεχνών (π.χ. στην Χαλκιδική) να τιμούν χρυσαυγίτες βουλευτές όπως ο Γρεγός ή να τους καλούν να παραστούν, όπως έγινε στην Αθήνα με τον Κασιδιάρη.
 
“Θέλαμε και νομίζω σε ένα βαθμό τα καταφέραμε να τους απομονώσουμε από τους αθλητικούς χώρους και σε αυτό  συνέβαλε και το αντιφασιστικό τουρνούα μαχητικών αθλημάτων που έγινε για 3η συνεχόμενη χρόνια στη Θεσσαλονικη με 100 συμμετοχές από όλη την Ευρώπη, το θέμα διεθνοποιήθηκε και είχε τεράστια συμμετοχή αθλητών ”

Στην ομάδα  στο Μικρόπολις συμμετέχουν ήδη πρόσφυγες, έρχονται προπονούνται και φεύγουν για λίγο από την καθημερινότητα στο καμπ που παραμένει εδώ και πολλούς μήνες η ίδια. Στην ομάδα συμμετέχουν και πρόσφυγες που ζουν πλέον σε σπίτια που τους έχουν παραχωρηθεί από πολίτες της Θεσσαλονίκης.
“Η από κοινού προπόνηση είναι ένας τρόπος να εκπληρώνουμε το “ζούμε μαζί”. Οι πρόσφυγες στα camp δεν είναι αόρατοι, μένουν δίπλα μας και θέλουμε εκτός από το άθλημα να μιλούμε για τα υπόλοιπα σημαντικότερα ζητήματα που αφορούν την ζωή μας” καταλήγει.   

 
Στο  παιχνίδι στο αυτοσχέδιο γήπεδο ποδοσφαίρου στο καμπ Αλεξίλ τα χαμόγελα περίσσεψαν και δόθηκαν νέα ραντεβού για καινούριους και όχι μόνο ποδοσφαιρικούς αγώνες.