Ο Τόμας Βίντεμπεργκ και το δικό του “Κυνήγι” είναι ο βασικός λόγος που εδώ κι αρκετά χρόνια μοιραζόμαστε εικόνες, απόψεις και συναισθήματα σε αυτήν εδώ τη στήλη. Πριν από λίγο καιρό η νέα του ταινία “Druk” βραβεύτηκε ως η καλύτερη ευρωπαϊκή για το 2020, ενώ την ίδια ώρα διεκδικεί το OSCAR Διεθνούς όπως και το LUX του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Eμείς επιστρέφουμε στο Festen του 1998 που τον καθιέρωσε στις συνειδήσεις των κινηματογραφόφιλων. Βραβείο Επιτροπής στις Κάννες για ένα έργο που αφορά το “Δόγμα 95” του οποίου ο σκηνοθέτης πρωτοστάτησε με μαζί με τον Λανς Φον Τρίερ.
Γράφει ο Μίλτος Τόσκας
Δανία, Σκανδιναβία. Η ομορφιά της φύσης, τα παρθένα λιβάδια, επιστροφή των μελών μίας οικογένειας στην πατρογονική γη φαινομενικά για μία γιορτή. Ο Χέλγκε κλείνει τα 60 κι η υποκρισία της οικογενειακής θαλπωρής θα δώσει γρήγορα τη θέση της σε φαντάσματα του παρελθόντος που ήρθε η ώρα να πάρουν σάρκα κι οστά. Τι μπορεί να έχει προηγηθεί; Σιγά σιγά το κουβάρι ξετυλίγεται. Ένα επαναστατικό θέαμα ειδικά για την εποχή του περνά μπροστά από τα μάτια του έντρομου θεατή. Η πραγματική εικόνα της κοινωνίας. Μία αληθινή γροθιά στο στομάχι. Ένα υπερβατικό θέαμα με όπλο τον ρεαλισμό.
Οι πρωταγωνιστές μοιάζουν σαστισμένοι. Άπαντες γνωρίζουν, ελάχιστοι όμως έχουν πραγματικά τη διάθεση να μιλήσουν. “Εις υγείαν του ανθρώπου που σκότωσε την αδελφή μου”. Σύντομα πυροδοτείται μία βόμβα. Ένα ρατσιστικό παραλήρημα έρχεται να συμπληρώσει το παζλ του σήμερα της χώρας, καθώς ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει πραγματικά είκοσι περίπου χρόνια μετά. Όπως ο Φιλανδός Άκι Καουρισμάκι μας λέει στα δικά του έργα (Η άλλη όψη της ελπίδας (2017), “δεν είμαστε άνθρωποι”. Ποικιλόμορφη βία. Άνευ όρων επικράτηση της πατριαρχίας και στο βάθος μίας σύζυγος που ταυτόχρονα είναι μητέρα κι ακροβατεί ανάμεσα στους δύο ρόλους.
Σκληρά λόγια, συνεχής μετάθεση ευθυνών. Μία κατάσταση που βγαίνει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας σήμερα στην πατρίδα μας. Το #Me Too καλείται να αφυπνίσει συνειδήσεις και ταυτόχρονα να μη γίνει αλεύρι στον μύλο πρωινών και μεσημεριανών εκπομπών που θα δημιουργήσουν ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση και θα αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη. Ένας βιασμός μία ψυχής, ενός σώματος αφήνει για πάντα ανεξίτηλα τα σημάδια του. Η φρίκη δε σβήνει ποτέ. Η κόλαση κυνηγά για πάντα αυτόν που τη βίωσε.
Οδηγούμαστε σε ένα πολυδιάστατο ψυχολογικό θρίλερ με απροσδιόριστη κατάληξη. Κάθε πρόποση και μία νέα αποκάλυψη και μαζί της η συγκάλυψη. Ερμηνείες που δύσκολα φεύγουν από το μυαλό σου. Χένινγκ Μόριτζεν στον ρόλο του θύτη και Ούλτριχ Τόμσεν, Τόμας Μπο Λάρσεν και Πάπρικα Στιν τα θύματα σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Αυτή που έφυγε όμως δε θα γυρίσει ποτέ. Ένα κοράκι στον καθαρό ουρανό. Μία τελευταία προσπάθεια εξιλέωσης, μία συγγνώμη για τα αμαρτήματα ετών και μία κυριολεκτική-μεταφορική αποχώρηση που οδηγεί απλά στην ηθική λύτρωση.
Ένα δράμα που από την πίεση σου βγάζει στιγμιαία γέλια κι όχι μία μαύρη κωμωδία. Ο καθωσπρεπισμός δίνει τη θέση του στα γεγονότα. “Είχαμε μεγάλες προσδοκίες”. Όλα στο φως. Ο Βίντεμπεργκ τολμάει να συγκρουστεί με τη συντηρητική Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο ότι η Γερμανία αποδοκίμασε την ταινία του. Ο ίδιος όμως δε φοβήθηκε και μας παρέδωσε ένα έργο ζωής. Το μεγαλύτερο επίτευγμα του “Δόγματος”. Μη χάσετε την ευκαιρία να την παρακολουθήσετε στην πλατφόρμα Cinobo.
