Υπάρχει ένας χώρος όπου συναντιούνται και συμφωνούν παλιοί μνημονιακοί, νεομνημονιακοί και συνεπείς αντιμνημονιακοί. Υπάρχει ένα «επιχείρημα» που ενώνει πολιτικές δυνάμεις και πολιτικούς ηγέτες ριζικά διαφορετικούς μεταξύ τους – τον ναζιστή Νίκο Μιχαλολιάκο και τον φιλελεύθερο Κυριάκο Μητσοτάκη. Τον ευρωπαϊστή Αλέξη Τσίπρα και τον υπουργό Αγκίτ-Προπ Δημήτρη Τζανακόπουλο με τον αντιευρωπαϊστή Παναγιώτη Λαφαζάνη. Το επιχείρημα αυτό είναι ο περίφημος «αλυτρωτισμός των Σκοπίων».
Ο ισχυρισμός είναι ο ίδιος εδώ και εικοσιπέντε χρόνια, βρέξει-χιονίσει: είτε τη γειτονική χώρα την κυβερνά ο μετριοπαθής Γκλιγκόροφ, είτε ο Βουκεφάλας ακροδεξιός Γκρούεφσκι, είτε ο μετριοπαθέστερος Ζάεφ. Είτε η κυβέρνηση «των Σκοπίων» ξεσηκώνει εθνικιστικά συλλαλητήρια. Είτε τώρα, που ο Ζάεφ αφαιρεί από τα αεροδρόμια της χώρας του το όνομα «Μέγας Αλέξανδρος», για να δείξει με πράξεις πώς θα πολιτευτεί. Βλέπετε, διά χειρός ΝΑΤΟ αποσοβήθηκε η διάλυση της χώρας του πριν λίγους μήνες – και στο ΝΑΤΟ εναποθέτει τις ελπίδες του για σταθερότητα. Κάνει λάθος; Αναμφισβήτητα. Αλλά όνομα, ΝΑΤΟ και «σταθερότητα», στη συλλογιστική του πάνε μαζί. Κι εδώ είναι η στιγμή της συγκεκριμένης πολιτικής.
Ο «αλυτρωτισμός» των γειτόνων, λοιπόν, είναι το ίδιο επιχείρημα διαχρονικά στην Ελλάδα. Και η Ελλάδα δεν ασχολείται με την έκρυθμη εσωτερική κατάσταση στη γειτονική χώρα. Ο «αλυτρωτισμός» είναι το μόνο θέμα: Κι ας μην έχει η Δημοκρατία της Μακεδονίας στρατό, ο οποίος να δίνει υπόσταση σε τυχόν αλυτρωτικές βλέψεις της. Κι ας ανήκει η Ελλάδα εβδομήντα χρόνια στο ΝΑΤΟ και κοντά πενήντα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πράγμα που γεωπολιτικά κάνει άνευ νοήματος τον δήθεν «αλυτρωτισμό» οποιουδήποτε. Κι ας κάνει γελοία κάθε συζήτηση περί «αλυτρωτισμού» η οικονομική εξάρτηση της γειτονικής χώρας από την Ελλάδα – τις ελληνικές τράπεζες, το ρεύμα και το πετρέλαιο, τα σούπερ μάρκετ και τις υπηρεσίες.
Το είπαν τόσες φορές, που κοντέψαμε να το πιστέψουμε: «το Σύνταγμα της γειτονικής χώρας περιλαμβάνει αλυτρωτικές βλέψεις». Όμως, το έχει διαβάσει κανείς το Σύνταγμα αυτό;
Αυτό εδώ, λοιπόν, είναι το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, όπως τροποποιήθηκε το 2001.
Στο Μέρος 10, διαβάζουμε:
«Η Δημοκρατία της Μακεδονίας δεν έχει καμιά εδαφική βλέψη έναντι οποιουδήποτε γειτονικού κράτους».
Και αμέσως παρακάτω:
«[…] η Δημοκρατία της Μακεδονίας δεν θα παρέμβει [σ.σ.: για να αμφισβητήσει] στα κυρίαρχα δικαιώματα ή τις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών».
Και τότε πού είναι ο υποτιθέμενος «αλυτρωτισμός των Σκοπίων»; Για τους εγκεφάλους του διακομματικού ελληνικού εθνικισμού (συγγνώμη: του ελληνικού «πατριωτισμού». Εθνικιστές, ως γνωστόν, είναι μόνο οι άλλοι…), τα προβληματικά σημεία είναι τα εξής:
Το πρώτο: «Τα σύνορα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας», λέει το Σύνταγμα των γειτόνων μας, «μπορούν να αλλάξουν μόνο σε συμφωνία με το Σύνταγμα και την αρχή της ελεύθερης βούλησης, όπως και σε συμφωνία με τα γενικά αποδεκτά διεθνή πρότυπα».
Αλλά το ίδιο δεν λέει και το ελληνικό Σύνταγμα (αρ. 27, παρ. 1);
«Καμία μεταβολή στα όρια της Επικράτειας», διαβάζουμε εκεί, δεν μπορεί να γίνει χωρίς νόμο, που ψηφίζεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών». Δηλαδή, τα ελληνικά σύνορα μπορούν να μεταβληθούν – αλλά αυτό μόνο με νόμο, που θα στηρίξει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Κι αν είναι να ‘μαστε και σχολαστικοί, με νόμο, ανεξαρτήτως αν αυτός θα συμφωνεί με τα «διεθνή πρότυπα».
Αν λοιπόν είναι «αλυτρωτισμός» η συνταγματική πρόβλεψη στη μία περίπτωση, γιατί δεν είναι και στην άλλη;
Γιατί, απαντά ο ελληνικός «πατριωτισμός», υπάρχει και το Άρθρο 49 του Συντάγματος των γειτόνων. Λέει εκεί:
«Η Δημοκρατία της Μακεδονίας μεριμνά για την κατάσταση και τα δικαιώματα εκείνων των προσώπων στις γειτονικές χώρες που ανήκουν στον μακεδονικό λαό, όπως και των Μακεδόνων εκπατρισμένων, υποστηρίζει την πολιτιστική ανάπτυξή τους και προωθεί τους δεσμούς της με αυτούς. Η Δημοκρατία της Μακεδονίας μεριμνά για τα πολιτιστικά, οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών της στο εξωτερικό».
Ποιο είναι το πρόβλημα; Για τον ελληνικό «πατριωτισμό» (μνημονιακούς, νεομνημονιακούς και αντιμνημονιακούς), είναι πολύ λογικό η Ελλάδα να μεριμνά για τον απόδημο Ελληνισμό, όπως ακριβώς προβλέπει το ελληνικό Σύνταγμα. Αλλά αυτό δεν ισχύει και για τους Μακεδόνες: αυτοί δεν είναι έθνος, να μεριμνούν για τον απόδημο «μακεδονισμό» – αλλά κατασκεύασμα. Για τον ελληνικό «πατριωτισμό» (μνημονιακούς, νεομνημονιακούς και αντιμνημονιακούς), όλες οι χώρες έχουν εθνικές μειονότητες στα εδάφη τους. Αλλά αυτό δεν ισχύει για την Ελλάδα – τη μόνη χώρα στον κόσμο που δεν έχει (sic) εθνικές μειονότητες στα δικά της εδάφη.
Εξωτερική πολιτική με χοντροκομμένα ψέματα: από το ΚΚΕ, το Αριστερό Ρεύμα της ΛΑΕ και την κυβέρνηση, μέχρι τους ΑΝΕΛ, τη ΝΔ και το Φραγκούλη, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, πάνω στον ανύπαρκτο «αλυτρωτισμό των Σκοπίων» να χαθεί άλλη μια ευκαιρία για την επίλυση του Μακεδονικού. «Να μη χωρίσουμε τους Έλληνες για να ενωθούν οι Σκοπιανοί», είπε ο Μητσοτάκης. Ας τους ενώσουμε, λοιπόν, πάνω στα fake news.