Σε υλικά κατεδάφισης κινδυνεύει να μετατραπεί ο ιστορικός προσφυγικός καταυλισμός του Λαυρίου, που ουσιαστικά έχει σταματήσει να λειτουργεί επισήμως από το καλοκαίρι, μετά την αποχώρηση του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (ΕΕΣ).
Γράφει ο Δημήτρης Αγγελίδης για την Εφημερίδα των Συντακτών
Ο οργανισμός υποδεικνύει το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής ως υπεύθυνο για το κλείσιμο της ιστορικής προσφυγικής δομής στο Λαύριο, απαντώντας σε ερώτημα της «Εφ.Συν.».
Σύμφωνα με τον ΕΕΣ, η αποχώρησή του από το προσφυγικό κέντρο υπήρξε μονόδρομος, ύστερα από απόφαση του υπουργείου την άνοιξη να μην το εντάξει στις μόνιμες δομές.
Οπως προκύπτει από την απάντηση του οργανισμού, η απόφαση του υπουργείου έθεσε τέρμα στην προσπάθεια του διεθνούς οργανισμού να εξασφαλίσει χρηματοδότηση της διεύθυνσης Ανθρωπιστικής Βοήθειας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (DG ECHO) προκειμένου να επισκευαστούν τα επικίνδυνα κτίρια που στεγάζουν τους πρόσφυγες.
Η ξεκάθαρη τοποθέτηση του ΕΕΣ εκθέτει τον υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα, ο οποίος επιχείρησε να ρίξει την ευθύνη για τον τερματισμό της δομής στην αποχώρηση του οργανισμού και στις απαιτήσεις των Κούρδων πολιτικών προσφύγων, που, σύμφωνα με το υπουργείο, εμποδίζουν την ένταξη του κέντρου στα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά προγράμματα του Ταμείου Ασύλου, Μετανάστευσης και Ενταξης.
Σύμφωνα με ανθρώπους που συμμετείχαν σε συσκέψεις στο υπουργείο την άνοιξη, ο Γιάννης Μουζάλας επέμενε στην απόφασή του να κλείσει η δομή, οδηγώντας στην απόσυρση της πρότασης χρηματοδότησης 2,5 εκατομμυρίων ευρώ από τον Ερυθρό Σταυρό Λουξεμβούργου προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την επισκευή του ιστορικού κτιρίου, που παρουσιάζει σοβαρό πρόβλημα στατικότητας, και στην ανακαίνισή του σε σύγχρονο κέντρο φιλοξενίας.
Στο φως όσων ισχυρίζεται ο Ερυθρός Σταυρός, το επιχείρημα του υπουργείου, πως η αστυνόμευση της εισόδου αποτελεί προϋπόθεση για την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, όχι μόνο δεν ακούγεται πειστικό, αλλά μοιάζει προσχηματικό προκειμένου να δικαιολογηθεί η ήδη ειλημμένη απόφαση.
Αλλωστε, η πρόταση να μεταφερθούν οι πρόσφυγες σε άλλες δομές φιλοξενίας ή να συνεχίσει η λειτουργία του κέντρου με την προϋπόθεση του ελέγχου της εισόδου και εξόδου από την αστυνομία ή τον στρατό δεν παίρνει υπόψη τις ιδιαίτερες ανάγκες των Κούρδων πολιτικών προσφύγων και την πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί σε μια δομή που λειτουργούσε πολλά χρόνια πριν από τα καμπ νέου τύπου.
«Πιέσεις απ’ την Τουρκία»
Σύμφωνα με εκτιμήσεις ανθρώπων που παρακολουθούν την υπόθεση, η απόφαση είναι πιθανό να αποτελεί χειρονομία καλής θέλησης προς την Τουρκία, αν όχι υποχώρηση σε πιέσεις να κλείσει ένας χώρος φιλοξενίας Κούρδων πολιτικών προσφύγων που διώκονται στην Τουρκία.
Πάντως, πηγές του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής δεν επιβεβαιώνουν αυτές τις πληροφορίες και τις εκτιμήσεις.
Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση του υπουργείου διαμορφώνει μια αδιέξοδη κατάσταση στην περιοχή. Την περασμένη εβδομάδα, το δημοτικό συμβούλιο Λαυρεωτικής αποφάσισε με πλειοψηφία (μειοψήφησαν οι παρατάξεις που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΚΕ) να χαρακτηριστεί η περιοχή χώρος πρασίνου και να κατεδαφιστεί το κτίριο, που χτίστηκε το 1949 για να στεγάσει πρόσφυγες από την ανατολική Ευρώπη.
Στόχος είναι να δημιουργηθεί πλατεία που συνδέει το κέντρο της πόλης με το παραλιακό μέτωπο, ενώ είναι εμφανές ότι ο δήμος βλέπει το μέλλον της πόλης απαλλαγμένο από μια προσφυγική δομή σε κεντρικό σημείο.
Μιλώντας στην «Εφ.Συν.» ο δήμαρχος Λαυρεωτικής Δημήτρης Λουκάς σημειώνει ότι θα μπορούσε να μην κατεδαφιστεί το κτίριο ώστε να στεγαστούν εκεί δημοτικές υπηρεσίες και να ελευθερωθούν κονδύλια από τα ενοίκια.
Προσθέτει όμως ότι, με δεδομένο πως οι εξελίξεις στην Τουρκία και στην ευρύτερη περιοχή θα συνεχίσουν να παράγουν «ταλαιπωρημένους ανθρώπους», το κτίριο θα προσέλκυε πρόσφυγες στην περιοχή.
Σε ερώτηση αν θεωρεί ηθική υποχρέωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να προστατεύει ταλαιπωρημένους ανθρώπους, τόνισε ότι λειτουργεί προσφυγικό καμπ στο Σούνιο και ότι στο παρελθόν έχει παραχωρηθεί χώρος προσωρινής στέγασης στα όρια της πόλης, μέχρι να γίνουν επισκευές στο κτίριο, κάτι που δεν υλοποιήθηκε.
Τέλος, υπογραμμίζει ότι οι πρόσφυγες ήταν ομαλά ενταγμένοι στην τοπική κοινωνία, ωστόσο μετά την αποχώρηση των Αρχών έχει δημιουργηθεί ανεξέλεγκτη κατάσταση, που αποτελεί «υγειονομική βόμβα», και ζητά από τους εμπλεκόμενους φορείς να αναλάβουν τις ευθύνες τους εντός 45 ημερών, διαφορετικά θα κινηθεί δικαστικά ο δήμος.
Τα στοιχειώδη για την επιβίωση που αρνούνται να εξασφαλίσουν στους πρόσφυγες του Λαυρίου οι τοπικές και κρατικές αρχές τα παρέχουν συλλογικότητες αλληλεγγύης.
Πρόκειται μεταξύ άλλων για κοινωνικά παντοπωλεία, την οργάνωση Αλληλεγγύης και οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, την Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό Λαυρεωτικής και τη συλλογικότητα Sankt Pauli Athen Klub, που συντονίζει τη διανομή τροφίμων στο κέντρο και απευθύνει έκκληση για να συγκεντρωθεί γάλα για τα παιδιά.
Ο Ερυθρός Σταυρός δείχνει το υπουργείο
Απαντώντας σε ερώτηση της «Εφ.Συν.» σχετικά με τους λόγους της διακοπής του προγράμματος στο Λαύριο όπως και την τύχη της πρότασης του Ερυθρού Σταυρού του Λουξεμβούργου για την ανακατασκευή του κτιρίου, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός διευκρινίζει τα εξής:
«Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, έχοντας αναλάβει επί σειρά ετών την παροχή υπηρεσιών στο Κέντρο Φιλοξενίας Αλλοδαπών Αιτούντων Ασυλο Λαυρίου, κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια από τον Σεπτέμβριο του 2016, όταν το συγκεκριμένο Κέντρο περιήλθε στην ευθύνη του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, ώστε να συνεχιστεί η λειτουργία του και κατά συνέπεια να συνεχίσουν να παρέχονται υπηρεσίες προς τους φιλοξενούμενους πρόσφυγες και να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας των εργαζομένων. Στην προσπάθεια αυτή, ο ΕΕΣ συνεργάστηκε τόσο με τη Διεθνή Ομοσπονδία του Ερυθρού Σταυρού όσο και με τον Ερυθρό Σταυρό του Λουξεμβούργου, καταφέρνοντας έτσι να συνεχίσει να έχει ενεργό παρουσία μέχρι τον Ιούλιο του 2017, αξιοποιώντας χρηματοδότηση του ECHO και έχοντας μάλιστα καταθέσει συγκεκριμένη πρόταση χρηματοδότησης για την αποκατάσταση των κτιρίων που στεγάζουν τους πρόσφυγες, τα οποία θεωρούνται επικίνδυνα. Μετά την απόφαση του υπουργείου, σύμφωνα με την οποία το Κέντρο Λαυρίου δεν συμπεριλαμβάνεται στα μόνιμα κέντρα υποδοχής προσφύγων και κατά συνέπεια οι φιλοξενούμενοι θα έπρεπε να μεταφερθούν σε άλλες δομές φιλοξενίας, η αποχώρηση του ΕΕΣ δυστυχώς ήταν μονόδρομος».