Σε έξι μήνες με τριετή αναστολή καταδικάστηκαν οι 16 συλληφθέντες-είσες της εκκένωσης της Πρυτανείας στις 11 Μαρτίου του 2021.
Πρόκειται μια πολιτική απόφαση που στοχοποιεί συνολικά τις κινητοποιήσεις των φοιτητών-τριών τον Γενάρη του 2021 ενάντια στο νομοσχέδιο 4777 καθώς και οι 16 κατηγορούμενοι-ες καταδικάσθηκαν για διατάραξη λειτουργίας δημόσιας υπηρεσίας όχι μόνο για την 11η Μάρτη, όταν έγιναν συλλήψεις στο σωρό κατά την εκκένωση της πρυτανείας, αλλά για ολόκληρη την πορεία των κινητοποιήσεων μέσα από την κατάληψη της που ξεκίνησε στις 22 Φεβρουαρίου.
Το δικαστήριο τους αθώωσε για την κατηγορία της απείθειας ενώ αναγνώρισε μόνο το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου ενώ απέρριψε αυτά της μεταγενέστερης καλής συμπεριφοράς και των μη ταπεινών αιτίων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες θα ασκηθεί έφεση κατά της απόφασης.
Το παρών στη δίκη έδωσε πλήθος αλληλέγγυων και φοιτητικών σχημάτων καθώς και καθηγητές-τριες του ΑΠΘ που βρίσκονταν στο πλευρό των κινητοποιήσεων των φοιτητών για την υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας.
Υπενθυμίζεται ότι πρόκειται για τη δίκη που αφορά τη δεύτερη βίαιη εκκένωση της πρυτανείας που ήταν κατειλημμένη μετά από αποφάσεις φοιτητικών συλλόγων οι οποίοι προχωρούσαν σε καταλήψεις σχολών και εβδομαδιαίες πορείες ενάντια στο νόμο.
Οι φοιτητές-τριες αγωνίστηκαν ενάντια σε έναν νόμο που αποτέλεσε τεράστια τομή στην χρόνια εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, με την ελάχιστη βάση εισαγωγής, τα πειθαρχικά και τις διαγραφές και τέλος την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας.
Όπως υπενθύμιζαν φοιτητικά σχήματα και συλλογικότητες που καλούσαν στη συγκέντρωση αλληλεγγύης, η κατάληψη της πρυτανείας, που τελικά διήρκησε για 18 μέρες, αποτέλεσε κέντρο αγώνα για τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα της πόλης. Επί 18 μέρες τα ρολόγια σταμάτησαν, φοιτήτριες, εργαζόμενα, μετανάστες, συμμετείχαν σε δρώμενα της κατάληψης, μετατρέποντάς την έτσι σε μέρος συνάντησης, συλλογικοποίησης και αντίστασης ενάντια στον καθημερινό εγκλεισμό.
Το πρωί της Πέμπτης 11 Μαρτίου εκατοντάδες άνδρες των ΜΑΤ, της ασφάλειας και άλλων υπηρεσιών περικύκλωσαν το πανεπιστημιακό campus αποτρέποντας την είσοδο και την έξοδο από αυτό, ακόμα και σε δημοσιογράφους ή νομικούς, ενώ ταυτόχρονα λάμβανε χώρα η εκκένωση του κτιρίου από ένοπλους κουκολοφόρους. Αξιοσημείωτο είναι ότι, η εκκένωση και οι συλλήψεις έγιναν τα ξημερώματα της μέρας για την οποία η συντονιστική συνέλευση της κατειλημμένης πρυτανείας είχε προγραμματίσει τη λήξη της κατάληψης και την έξοδο από αυτή με την καθιερωμένη, εκείνη την εποχή, στο φοιτητικό κίνημα «διαδήλωση της Πέμπτης», κάτι που αναπαράχθηκε από τα μέσα, επομένως ήταν ευρέως γνωστό και από τον κρατικό μηχανισμό.
Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες διατάχτηκαν να ξαπλώσουν κάτω και οι αστυνομικοί δέσμευσαν τα χέρια τους με tie-wrap και αργότερα, άγνωστο με ποιο κριτήριο, πραγματοποιήθηκε διαλογή. Άλλοι φοιτητές-τριες που ρωτούσαν απλά τι συμβαίνει με τους προσαχθέντες συμφοιτητές τους, δέχθηκαν επίθεση με ασπίδες από τα ΜΑΤ και απομακρύνθηκαν από το χώρο καταλήγοντας στο Φυσικό του ΑΠΘ.
Περισσότερα από 70 άτομα βρίσκονταν εκείνη την ημέρα στο κτίριο, ενώ προσήχθησαν 33, εκ των οποίων τα 16 συνελήφθησαν εν τέλει με τις κατηγορίες της διατάραξης δημόσιας υπηρεσίας και της απείθειας λόγω άρνησης δακτυλοσκόπησης.
Οι φοιτητές-τριες μαζί με σύσσωμη την εκπαιδευτική κοινότητα πραγματοποίησαν στη συνέχεια μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο της πόλης με τη συμμετοχή άνω των 10.000 διαδηλωτών.
Η βίαιη εκκένωση της Πρυτανείας αποτέλεσε, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις πανεπιστημιακών και φοιτητικών συλλόγων πάνω απ’ όλα, μια απόπειρα επίδειξης ισχύος και τρομοκράτησης από την πλευρά τόσο της κυβέρνησης όσο και των, συνεργαζόμενων μαζί της, πρυτανικών αρχών του ΑΠΘ ενάντια στην αναζωπύρωση και κλιμάκωση του φοιτητικού κινήματος.
Στο τέλος της σημερινής δίκης αλληλέγγυοι-ες στους φοιτητές-τριες φώναξαν συνθήματα ενάντια στην κρατική καταστολής και την απόπειρα τρομοκράτησης των κοινωνικών αγώνων.
