Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι έχει συμβεί. Όπως είχε κάνει και το 1933, η εργατική τάξη παίρνει την εκδίκησή της από όποιους την εξαπατούσαν τα τελευταία τριάντα χρόνια. Ένας υποστηρικτής της δουλείας ο οποίος έχει παραδεχτεί ο ίδιος πως δεν έχει πληρώσει ποτέ φόρους, ένας κατά συρροή βιαστής, έγινε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Τον ψήφισαν όλοι εκείνοι που προδόθηκαν από την αριστερά, στην Αμερική συνέβη ότι και στην Ευρώπη.
Tου Franco Berardi Bifo
9/11/2016 – για το Operaviva.info
Μετάφραση: Βαρβάρα Κυριλλίδου
Αν κάτι καθίσταται η πιο επείγουσα ανάγκη πλέον θα ήταν το λιντσάρισμα όλων εκείνων που άνοιξαν το δρόμο στο φασισμό μπαίνοντας στην υπηρεσία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων: του Μπιλ Κλίντον και του Τόνι Μπλερ, του Μάσιμο ντ’Αλέμα και του Ματέο Ρέντσι, του Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, του Φρανσουά Ολάντ, του Μανουέλ Βαλς και του Ζίγκμαρ Γκάμπριελ. Να τα αναφέρουμε ονομαστικά αυτά τα καθάρματα που από κυνισμό και ηλιθιότητα παρέδωσαν την διακυβέρνηση στις μεγάλες χρηματοπιστωτικές εταιρείες εις βάρος της ζωής μας και άνοιξαν την πόρτα στο φασισμό, που πλέον είναι ανεξέλεγκτος, και στον παγκόσμιο εμφύλιο πόλεμο, που πλέον δεν υπάρχει πια τρόπος να αναχαιτιστεί.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Πολωνία, στην Ουγγαρία και στη Ρωσία, και τώρα και στις Ηνωμένες Πολιτείες νίκησε ο Εθνο-Εργατισμός. Η λευκή εργατική τάξη, ταπεινωμένη τα τελευταία τριάντα χρόνια, εξαπατημένη από τις υποσχέσεις των εκπροσώπων της για μεταρρυθμίσεις και εξαθλιωμένη από την επιθετικότητα της οικονομίας οδήγησε έναν βιαστή και υπέρμαχο της δουλείας στον Λευκό Οίκο.
Δεδομένου ότι η αριστερά στέρησε από τα χέρια των εργατών κάθε όπλο που θα τους βοηθούσε να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, ιδού η φασιστική και ρατσιστική εκδοχή της ταξικής πάλης: η Γουόλ Στριτ κατάφερε να νικήσει τον Μπέρνι Σάντερς στις προκριματικές εκλογές και τώρα ένας άνθρωπος της Κου Κλουξ Κλαν νίκησε την αντιπρόσωπο της Γουόλ Στριτ.
Η επόμενη δεκαετία θα είναι άσχημη, καλό είναι να το ξέρουμε. Η κατάρρευση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης σηματοδοτεί την έναρξη ενός πολέμου από τον οποίο δεν πρόκειται να επιβιώσουν παρά ελάχιστα από αυτά που αποκαλούμε πολιτισμό. Η Zero Hedge [Μηδέν αντιστάθμιση, http://www.zerohedge.com/], η διαδικτυακή εφημερίδα όπου γράφουν οι διανοούμενοι που στηρίζουν Τραμπ, δημοσίευσε μερικές μέρες πριν ένα άρθρο που συνοψίζει πολύ καλά τι συμβαίνει αλλά και προδικάζει τι πρόκειται να συμβεί: «Είναι η αποθαρρυμένη και απογοητευμένη μεσαία τάξη εκείνη η οποία έχασε τα περισσότερα, η λεηλατημένη από την Αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα, με μισθούς που φθίνουν από την δεκαετία του ογδόντα. Τα μηδενικά επιτόκια τιμώρησαν εργαζόμενους, συνταξιούχους και αποταμιευτές ενώ επωφελήθηκαν οι εκατομμυριούχοι της κεφαλαιαγοράς. Η επόμενη οικονομική κατάρρευση, που είναι στημένη στη γωνία, θα προκαλέσει ταξικό πόλεμο στους δρόμους».
Ο Τραμπ κέρδισε επειδή αναπαριστά ένα όπλο στα χέρια των εργαζόμενων φτωχών, δεδομένου ότι η αριστερά τους παρέδωσε αβοήθητους στα χέρια του κεφαλαίου. Δυστυχώς πρόκειται για ένα όπλο που σύντομα θα στραφεί ενάντια στους ίδιους τους εργαζόμενους και θα τους οδηγήσει σε φυλετικό πόλεμο. Το άλλο πρόσωπο του Εργατισμού του Τραμπ είναι όντως ο λευκός Εθνικισμός. Επιπλέον η Zero Hedge γράφει: «στις εκλογές οι λευκοί, οι παντρεμένοι, οι επαρχιώτες και οι θρησκευόμενοι ήρθαν αντιμέτωποι με τους μαύρους κι όσους δεν έχουν πατέρα και θρησκεία».
Η απειλή ενός φυλετικού πολέμου είναι απόλυτα σαφής στις θέσεις του αμερικανικού Εθνο-Εργατισμού. Ηττημένοι σε κοινωνικό επίπεδο από τον χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό, οι λευκοί εργάτες αυτοπροσδιορίστηκαν ως εξολοθρευτές και υπέρμαχοι της σκλαβιάς.
«Το κίνημα ‘Οι ζωές των μαύρων μετράνε’[Black Lives Matter], που χρηματοδοτήθηκε από τον Σόρος, δημιούργησε χάος στις αμερικανικές πόλεις, ωθώντας νεαρούς μαύρους σε δολοφονίες αξιωματικών της αστυνομίας και οδηγώντας στα άκρα το πρόγραμμα αποκατάστασης που είχε εμπνευστεί ο Ομπάμα. Αν δοκιμάσουν όμως να βγουν από τα αστικά γκέτο που τους έφτιαξαν οι Δημοκρατικοί και αν τολμήσουν να έρθουν στις αγροτικές περιοχές της Αμερικής θα έρθουν αντιμέτωποι με τους νόμιμους κάτοχους όπλων, οι οποίοι δεν θα διστάσουν να τους πυροβολήσουν. Ο φυλετικός πόλεμος θα τελειώσει σύντομα και δεν υπάρχει αμφιβολία για το ποιος θα είναι ο νικητής. Οι λευκοί μετριοπαθείς και συντηρητικοί κουράστηκαν πια με το φιλελεύθερο πρόγραμμα και την θυματοποίηση των μαύρων. Η απάντηση που θα δώσουμε είναι: τελειώνετε με τα εξώγαμα παιδιά, τραβάτε να δουλέψετε, μορφωθείτε. Η ζωή είναι σκληρή. Μάθετέ το. Κανείς δεν σας χρωστάει τίποτε».
Περιμένοντας τον δεύτερο αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο, αυτές τις μέρες βρέθηκα στη Μόσχα για ένα συνέδριο. Κι ενώ μιλούσα σε μια αίθουσα τέχνης σε κάτι κυριλέ τυπάκια, σαν εμένα κι εσάς που με διαβάζετε, έξω, μέσα στο παγωμένο χιονόνερο που έριχνε στη μητρόπολη ο ρωσικός λαός γιόρταζε. Ποιο πράγμα;
Τι γιορτάζουν κι ενθυμούνται στις αρχές του Νοέμβρη στη Ρωσία; Όχι την σοβιετική επανάσταση του 1917 αλλά την εκδίωξη των Πολωνών το 1612.[1] Ο ρωσικός φασισμός χθες χαιρέτισε την ανέγερση του αγάλματος του Βλαδίμηρου του Μέγα, ο οποίος εγκαθίδρυσε τον χριστιανισμό στην πατρίδα [2], ύψους 18 μέτρων.
Πολλές γυναίκες και παιδιά φορούσαν στρατιωτικές στολές και υμνούσαν τους χειρότερους δολοφόνους της ιστορίας, από τον Ιβάν τον τρομερό μέχρι τον Στάλιν που έσφαζε κομμουνιστές.
Η λευκή φυλή με τα όπλα ανά χείρας προετοιμάζει ένα φριχτό τέλος στην ήδη φριχτή ιστορία της σύγχρονης αποικιοκρατίας. Θα τα καταφέρουμε να ξεφύγουμε από αυτό το τέλος που έχει ήδη γραφτεί στα βιβλία του Αρμαγεδδώνα, το οποίο προετοίμασε ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός και στο οποίο η ρεφορμιστική αριστερά άνοιξε το δρόμο;
Σημειώσεις της μεταφράστριας:
[1] Η επέτειος της Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917, η οποία εορταζόταν στις 7 Νοέμβρη, αντικαταστάθηκε από την «Ημέρα Εθνικής Ενότητας», εορτή που θεσπίστηκε το 2015 ως ημέρα μνήμης των γεγονότων του 1612, όταν ένα κίνημα πατριωτικού χαρακτήρα με αρχηγούς τους Κουζμά Μίνιν και Ντμίτρι Παζάρσκι έδιωξε τους Πολωνούς από τη Μόσχα.
[2] Πρόκειται για τον Βλαδίμηρο Α’, πρίγκιπα του Κίεβου κατά τον 10ο αι., ο οποίος με σκοπό την ομογενοποίηση του πληθυσμού, στράφηκε στην αναζήτηση μιας μονοθεϊστικής θρησκείας που θα εξυπηρετούσε τον σκοπό αυτό. Κατέληξε στον χριστιανισμό, τον οποίο και εισήγαγε στο τότε κράτος των Ρως από το Βυζάντιο. Για να επισφραγίσει μάλιστα την επιλογή του βαφτίστηκε κι ο ίδιος.
Πηγή: operaviva.info