Οι εργαζόμενοι/ες στα εποπτευόμενα διαμερίσματα και στις δομές φιλοξενίας ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων της ΜΚΟ Άρσις παραμένουν απλήρωτοι για 3 μήνες. Από την 1η Φεβρουαρίου 54 εργαζόμενοι/ες βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας διεκδικώντας την καταβολή των δεδουλευμένων τους. Είναι η δεύτερη φορά που προβαίνουν σε επίσχεση εργασίας μέσα σε λίγους μήνες ενώ η κατάσταση με τις καθυστερήσεις πληρωμών υπάρχει εδώ κι έναν χρόνο. Το υπουργείο μετανάστευσης κι ασύλου καθυστερεί στην κατάρτιση των προγραμμάτων και στις χρηματοδοτήσεις. Η διοίκηση της Άρσις ισχυρίζεται πως δε φέρει ευθύνη και πως η κατάσταση είναι αποτέλεσμα των προβλημάτων της δημόσιας διοίκησης προτρέποντας τους εργαζόμενους να απευθυνθούν στο υπουργείο μετανάστευσης για να λυθεί το πρόβλημα.
Όπως αναφέρει το alerta.gr οι εργαζόμενοι/ες αντιτείνουν πως εργοδότης τους είναι η Άρσις και υπεύθυνη για να ρυθμιστεί το θέμα με τον χρηματοδότη είναι αυτή κι όχι οι εργαζόμενοι/ες. Επιπλέον τονίζουν πως ακόμη κι εργαζόμενοι/ες με πολυετή εργασία στις δομές δεν έχουν υπογράψει ακόμη συμβάσεις αορίστου χρόνου αλλά υπογράφουν ανανεώσεις ορισμένου χρόνου για 1,3 ή 6 μήνες, ζώντας σε συνεχή εργασιακή επισφάλεια χωρίς την κατοχύρωση των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Την Τετάρτη 9 Μαρτίου προχώρησαν σε παράσταση διαμαρτυρίας έξω από τα κεντρικά γραφεία της Άρσις στη Θεσσαλονίκη, στην οδό Λέοντος Σοφού και δηλώνουν πως δε θα σταματήσουν τον αγώνα τους μέχρι να εκπληρωθούν οι απαιτήσεις τους.
Ακολουθεί το κείμενο των εργαζομένων καθώς και το κείμενο του Σωματείου Βάσης Εργαζομένων στον χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας:
Επίσχεση εργασίας στις Δομές Φιλοξενίας και τα Εποπτευόμενα Διαμερίσματα Ασυνόδευτων Ανηλίκων Προσφύγων της ΜΚΟ Άρσις
Οι εργαζόμενες/οι στις Δομές Φιλοξενίας και τα Εποπτευόμενα Διαμερίσματα Ασυνόδευτων Ανήλικων Προσφύγων της ΜΚΟ Άρσις παραμένουμε, ακόμα μια φορά, απλήρωτοι/ες για μήνες. Οι συνεχείς καθυστερήσεις στην καταβολή της μισθοδοσίας αλλά και γενικότερα στην εκταμίευση της χρηματοδότησης από το εκάστοτε πρόγραμμα του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, είναι για όλους και όλες εμάς μια συνθήκη που αντιμετωπίζουμε εδώ και χρόνια και τείνει πλέον να γίνει καθεστώς. Επιπλέον, η διάρκεια των συμβάσεων που η Οργάνωση μας δίνει να υπογράψουμε, εξαρτάται κάθε φορά από την διάρκεια του εκάστοτε προγράμματος (6μηνες, 3μηνες, μέχρι και μηνιαίες παρατάσεις) παρότι υπάρχουν συνάδελφοι/ισσες που δουλεύουν σε αυτές τις θέσεις σταθερά εδώ και χρόνια, κάποιοι/ες μάλιστα, πάνω από δεκαετία! Κάτι που, σύμφωνα ακόμα και με την ισχύουσα εργατική νομοθεσία (ακόμα και μετά, δηλαδή, από το νομοσχέδιο Χατζηδάκη), θα έπρεπε να σημαίνει ότι είναι αορίστου. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, υπάρχουν συνάδελφοί/ισσές μας που το αν θα έχουν σύμβαση μερικής ή πλήρους απασχόλησης, εξαρτάται κάθε μήνα από τον εκάστοτε αριθμό των ωφελούμενων (!!!). Με λίγα λόγια, ζούμε σε καθεστώς μόνιμης και απόλυτης εργασιακής επισφάλειας και ελαστικότητας, ενώ δεν ξέρουμε με σιγουριά, αν θα έχουμε δουλειά τον επόμενο μήνα.
Δουλεύοντας σε ένα πολύ ευαίσθητο πεδίο όπως αυτό της προστασίας ανηλίκων δηλώνουμε σε όλους τους τόνους πως αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Υπό αυτές τις συνθήκες προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας όσο καλύτερα μπορούμε, προσπαθώντας να μη διαταραχτεί η εύρυθμη λειτουργία των δομών και να μην επηρεαστούν αρνητικά οι ωφελούμενοι έφηβοι που διαμένουν στα διαμερίσματα και τις δομές. Οφείλουμε, όμως, να καταστήσουμε σαφές πως, το γεγονός ότι εργαζόμαστε σε ΜΚΟ, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι ταυτιζόμαστε με την διεύθυνση. Εξάλλου η ρητορική ότι όλοι είμαστε το ίδιο, ότι είμαστε μια οικογένεια μέσα σε μια οργανωμένη οικονομική δραστηριότητα (όπως οι ΜΚΟ) συχνά αποτελεί κάλυψη για την χειρότερη εργασιακή επισφάλεια. Στις ΜΚΟ αυτή η ρητορική συμπληρώνεται με το επιχείρημα ότι ασκούμε λειτούργημα οπότε θα πρέπει να είμαστε υπομονετικοί κι ευέλικτοι σε κάθε πιθανή ή απίθανη απαίτηση της εργοδοσίας. Εμείς όμως είμαστε εργαζόμενοι/ες και όχι εθελοντές/ριες.
Ως εκ τούτου 54 εργαζόμενοι/ες της Άρσις από τα εποπτευόμενα διαμερίσματα και τις δομές φιλοξενίας σε Ταγαράδες, Ωραιόκαστρο, Πυλαία, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε επίσχεση εργασίας από τις αρχές Φλεβάρη, διεκδικώντας την άμεση καταβολή του συνόλου των δεδουλευμένων μας. Επίσης απαιτούμε την ομαλοποίηση της διαδικασίας καταβολής της μισθοδοσίας μας από την Οργάνωση καθώς και της χρηματοδότησης εν γένει από το Υπουργείο. Σε συνθήκες ούτως ή άλλως δύσκολες, εν μέσω γενικευμένης οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, δεκάδες εργαζόμενοι/ες στη ΜΚΟ Άρσις και οι οικογένειές μας αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε -για πολλοστή φορά- κυριολεκτικά στα όρια των αντοχών μας κι αυτό είναι κάτι που δε θα επιτρέψουμε να γίνει ‘’κανονικότητα’’, όσο και αν φαίνεται να θέλουν να μας πείσουν για αυτό, τόσο η εργοδοσία όσο και το Υπουργείο.
Θα θέλαμε επίσης να τονίσουμε ότι οι ανωμαλίες που έχουν επανειλημμένα προκύψει στη ροή της χρηματοδότησης των δομών, δυσχεραίνoυν καθημερινά τη λειτουργία τους, με αποτέλεσμα οι υπηρεσίες που παρέχονται σε αυτές να περιορίζονται κυρίως στην κάλυψη των βασικών βιοτικών αναγκών (φαγητό, στέγη, ένδυση κ.λπ.) των ανήλικων ωφελούμενων.
Στους καιρούς της κλιμακούμενης οικονομικής και υγειονομικής κρίσης που έχει τεράστιο αντίκτυπο σε όλους τους εργαζόμενους/ες, αρνούμαστε να συναινέσουμε στη συνεχιζόμενη επισφάλεια και στην επιδείνωση των όρων εργασίας μας που κατ’ επέκταση επηρεάζει την ποιότητα της ζωής μας. Θα επιδιώξουμε τον μέγιστο δυνατό συντονισμό με τους/τις συναδέλφους/ισσες που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με εμάς αλλά και με όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες σε ΜΚΟ. Ζητάμε τη συμπαράσταση σωματείων κι εργατικών συλλογικοτήτων από όλους τους κλάδους για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων μας. Η αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων είναι το μοναδικό όπλο που μας έχει απομείνει.
Οι εργαζόμενες/οι στις Δομές Φιλοξενίας και τα Εποπτευόμενα Διαμερίσματα Ασυνόδευτων Ανηλίκων Προσφύγων της ΜΚΟ Άρσις ζητάμε :
· την άμεση και στο ακέραιο καταβολή των δεδουλευμένων μας
· την ομαλή στο εξής εκταμίευση της χρηματοδότησης των δομών
προκειμένου να μπορούμε απρόσκοπτα και με αξιοπρέπεια να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας.
Παράσταση Διαμαρτυρίας: Τετάρτη 9/3, 12.00 | Στα Κεντρικά Γραφεία της ΑΡΣΙΣ (Λέοντος Σοφού 26)
Εργαζόμενοι και εργαζόμενες από τα Εποπτευόμενα Διαμερίσματα και τις Δομές Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων Προσφύγων της ΜΚΟ Άρσις
Αλληλεγγύη στον αγώνα των απλήρωτων εργαζομένων της μκο ΑΡΣΙΣ
Οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι στις Δομές Φιλοξενίας και τα Εποπτευόμενα Διαμερίσματα Ασυνόδευτων Ανήλικων Προσφύγων της ΜΚΟ Άρσις είναι για ακόμα μία φορά απλήρωτοι/ες, ενώ μέχρι σήμερα, δεν έχουν λάβει καμία σαφή ενημέρωση για το πότε θα αποπληρωθούν τα δεδουλευμένα τους. Αρνούμενοι/ες να υπομείνουν αδιαμαρτύρητα αυτή την συνθήκη, 54 εργαζόμενοι/ες από τα εποπτευόμενα διαμερίσματα και τις δομές φιλοξενίας σε Ταγαράδες, Ωραιόκαστρο και Πυλαία, αποφασίσανε να προχωρήσουνε σε επίσχεση εργασίας από τις αρχές Φλεβάρη, διεκδικώντας την άμεση καταβολή του συνόλου των δεδουλευμένων τους. Επίσης απαιτούνε την ομαλοποίηση της διαδικασίας καταβολής της μισθοδοσίας τους καθώς και της χρηματοδότησης εν γένει, ενώ παράλληλα καταγγέλλουν και το καθεστώς των συμβάσεων ορισμένου χρόνου στο οποίο τους υποχρεώνει η εργοδοσία, παρότι πολλοί και πολλές από αυτούς/ες ακόμα και σύμφωνα με την ισχύουσα εργατική νομοθεσία, θα έπρεπε αυτονόητα να θεωρούνται αορίστου.
Στην ανακοίνωσή τους οι εργαζόμενοι/ες αναφέρουν: «Οι συνεχείς καθυστερήσεις στην καταβολή της μισθοδοσίας αλλά και γενικότερα στην εκταμίευση της χρηματοδότησης από το εκάστοτε πρόγραμμα του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, είναι για όλους και όλες εμάς μια συνθήκη που αντιμετωπίζουμε εδώ και χρόνια και τείνει πλέον να γίνει καθεστώς. […] σε συνθήκες ούτως ή άλλως δύσκολες, εν μέσω γενικευμένης οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, δεκάδες εργαζόμενοι/ες στη ΜΚΟ Άρσις και οι οικογένειές μας αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε –για πολλοστή φορά– κυριολεκτικά στα όρια των αντοχών μας κι αυτό είναι κάτι που δε θα επιτρέψουμε να γίνει ‘’κανονικότητα’’, όσο και αν θέλουν να μας πείσουν για αυτό, τόσο η εργοδοσία όσο και το Υπουργείο.»
Βασικό επιχείρημα της εργοδοσίας για αυτήν την παρατεταμένη καθυστέρηση των δεδουλευμένων είναι η μη ρευστοποίηση των κονδυλίων για το συγκεκριμένο πρόγραμμα, η μη έγκαιρη καταβολή δηλαδή των χρηματοδοτήσεων από τον χρηματοδότη φορέα, που στην προκειμένη περίπτωση είναι το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου. Οι ευθύνες του Υπουργείου είναι, φυσικά, αδιαμφισβήτητες. Όμως, στην πραγματικότητα, ο μόνος υπόχρεος έναντι των εργαζομένων είναι ο εργοδότης, δηλαδή η διοίκηση της ΜΚΟ, η οποία και οφείλει να καταβάλλει έγκαιρα τη μισθοδοσία τους, ανεξαρτήτως της ροής χρηματοδότησης. Το πώς θα ρυθμιστεί κάτι τέτοιο είναι ζήτημα της εργοδοσίας και όχι του εργαζόμενου, ο οποίος παρέχει κανονικά την εργασία του και δικαιούται να αμείβεται κανονικά. Προφανώς σε αυτήν την περίπτωση το ότι δεν υπάρχουν τα χρήματα δεν είναι ευθύνη των απλήρωτων εργαζομένων, αλλά της διοίκησης που έχει αναλάβει την υλοποίηση του εκάστοτε έργου. Οι εργαζόμενοι/ες έχουν υπογράψει σύμβαση εργασίας με την ΑΡΣΙΣ. Εκείνη είναι ο εργοδότης τους, σε εκείνη παρέχουν την εργασία τους, από εκείνη, λοιπόν, απαιτούν να είναι τυπική στις υποχρεώσεις της απέναντί τους, όπως άλλωστε υπήρξανε και οι ίδιοι απέναντί της.
Είναι εδώ και χρόνια γνωστές σε όλους οι εργασιακές συνθήκες που επικρατούν γενικά στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις: απλήρωτες υπερωρίες, «μπλοκάκι» αντί για ασφάλιση, αναγκαστικός «εθελοντισμός», 3μηνες συμβάσεις και ηθικοί εκβιασμοί στο όνομα μιας αμφιλεγόμενης «φιλανθρωπίας». Στο όνομα της υποτιθέμενης «κοινωνικής προσφοράς» επιτελούνται συστηματικά σφοδρές καταπατήσεις της εργατικής νομοθεσίας (συνεχόμενες υπερωρίες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες ή ακόμη και απλήρωτη εργασία για μεγάλα χρονικά διαστήματα), που κρύβονται πίσω από την ταμπέλα του εθελοντισμού. Αυτό που τείνει να «ξεχνάει» επιμελώς η εκάστοτε εργοδοσία είναι πως πρόκειται για εργαζόμενους/ες και όχι για εθελοντές/ριες. Εκμεταλλευόμενοι την ηθική δέσμευση των εργαζομένων απέναντι στους εξυπηρετούμενους, τα αφεντικά πατούν ακριβώς πάνω σε αυτή τη σχέση και χρησιμοποιούν τον εκάστοτε εξυπηρετούμενο ως μέσο πίεσης για να αποτρέψουν τον οποιοδήποτε διεκδικητικό αγώνα. Οι οργανώσεις «υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων» φαίνεται ότι σέβονται τα δικαιώματα όλων πέρα από αυτούς που δουλεύουν σε αυτές.
Ως Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας, δε μπορούμε παρά να δηλώσουμε την αμέριστη και αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη μας στον αγώνα των εργαζομένων της ΑΡΣΙΣ και να τους στηρίξουμε ενεργά στη δίκαιη διεκδίκησή τους. Τασσόμαστε, λοιπόν, σε κοινό μέτωπο αγώνα για την αξιοπρέπεια όλων μας, υπερασπιζόμενοι/ες συλλογικά και αποφασιστικά τα εργατικά μας συμφέροντα απέναντι σε αυτά των αφεντικών. Με όπλο μας την αλληλεγγύη οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα και δεν αφήνουμε κανέναν και καμία μόνο/η απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και αναλγησία.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΤΟΥΣ
Σωματείο Βάσης Εργαζόμενων στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)
e-mail επικοινωνίας: [email protected]
