Παρακολουθώντας τις τελευταίες μέρες τις διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους εταίρους μας, νομίζω πως (ξανα)ζώ την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Και τότε (όπως και τώρα) οι Μ.Δυνάμεις, που διαχειρίζονταν τις τύχες του ελληνικού λαού, ήταν τρεις και οι ηγεμόνες της Ιερής Συμμαχίας πέντε ( θεσμοί / πρόεδροι των θεσμών ). Και τότε (όπως και τώρα) οι ηγεμόνες αντιμετώπισαν την Επανάσταση ως σύντομη (αριστερή;) παρένθεση και την επαναστατική κυβέρνηση ως « ιακωβίνους και καρμπονάρους», που απειλούσαν την «ευρωπαϊκή τάξη» και την «αρχή της νομιμότητας», ενώ στα επιχειρήματα των Ελλήνων Επαναστατών (για τις αξίες του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και του Χριστιανισμού) απαντούσαν με κυνισμό και εχθρότητα.
Ωστόσο οι μεγάλες επιτυχίες των πρώτων χρόνων της Επανάστασης και ένα κύμα αλληλεγγύης που γρήγορα εξαπλώθηκε στη Δύση ανάγκασαν πρώτα την Αγγλία
(και στη συνέχεια Γαλλία και Ρωσία) σε αλλαγή πολιτικής . Ο νέος πρωθυπουργός της Αγγλίας Κάνιγκ έβλεπε τώρα ότι η δημιουργία ενός ανεξάρτητου ελληνικού κράτους εξυπηρετούσε καλύτερα τα αγγλικά συμφέροντα στην ανατολική Μεσόγειο.
Με τη σύναψη δύο δανείων με ιδιαίτερα επαχθείς όρους (μνημόνια 😉 , την υπογραφή της «πράξης της υποτέλειας» από την επαναστατική κυβέρνηση και την ίδρυση του «αγγλικού» κόμματος στον ελλαδικό χώρο επιτυγχάνει την χειραγώγηση της Επανάστασης και την υπαγωγή των Ελλήνων σε αγγλικό οικονομικό και πολιτικό έλεγχο.
Πρόθυμοι Έλληνες αναλαμβάνουν μέσα από τα τρία «ξενικά» κόμματα (η τρόικα του εσωτερικού;) να υπηρετήσουν αυτά τα σχέδια με αντάλλαγμα σημαντικές θέσεις στη διακυβέρνηση του νέου κράτους. Είναι απίστευτη η ομοιότητα των όρων των δύο αγγλικών δανείων με τα σημερινά Μνημόνια: υπέρογκα επιτόκια , υποθήκευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας (αλυκές, τελωνεία, «εθνικές γαίες», ορυκτός πλούτος – οι σημερινές «ιδιωτικοποιήσεις») και η αγορά έξι ατμόπλοιων και δύο φρεγατών που θα κατασκευάζονταν σε αγγλικά και αμερικανικά ναυπηγεία. Από τα χρυσοπληρωμένα πλοία στην Ελλάδα έφτασαν τελικά μόνο μία φρεγάτα και ένα ατμόπλοιο (η «Καρτερία» ! ) που έγερνε από τη μία πλευρά ( Όχι! Τον υπουργό της εποχής δεν τον έλεγαν Βενιζέλο!).
Τέλος, ο ελληνικός λαός, έπειτα από έξι χρόνια αγώνων και άλλα έξι χρόνια διπλωματικών διαπραγματεύσεων , φτωχός και καταπονεμένος, βαθύτατα διχασμένος από την πολύχρονη εμφύλια διαμάχη (δολοφονία Ανδρούτσου, φυλάκιση Κολοκοτρώνη), αναγκάζεται να συναινέσει στον πικρό συμβιβασμό της Συνθήκης του Λονδίνου του 1832, που προβλέπει την ίδρυση ενός ανεξάρτητου μεν, πολύ μικρού ωστόσο κράτους, οικονομικά και πολιτικά υποταγμένου στις «Προστάτιδες Δυνάμεις» και προπάντων μοναρχικού.
*Η Νίκη Σίμου είναι καθηγήτρια, φιλόλογος
**Φωτό: Η φρεγάτα Ελλάς