‘Eνας αγώνας δρόμου για καλό σκοπό είναι μία παρένθεση χαράς, ελπίδας και ονείρου για έναν καλύτερο κόσμο. Είναι ένα εγχείρημα που κρύβει τη δουλειά δεκάδων ανθρώπων με πολλές ευθύνες και λεπτομέρειες. Παράλληλα είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα αυτού που λέμε πως, δεν μετράει ο προορισμός αλλά το ταξίδι. Και αυτό το ταξίδι είχε δύο πολύ σημαντικούς ενδιάμεσους σταθμούς.
Χθες, Κυριακή, έλαβε χώρα ο 1ος Αγώνας Δρόμου για την θέσπιση της Πανελλήνιας Ημέρας Φιλάθλου, ένα αθλητικό γεγονός που ήθελε να βροντοφωνάξει ένα ηχηρό και μοναδικό μήνυμα: ΟΧΙ στην ΒΙΑ. Μια πρωτοβουλία της δομής «Εις το Όνομα του Άλκη», υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, του ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ και του Δήμου Θεσσαλονίκης, η οποία περιλάμβανε δύο διαδρομές των 5 και 10 χιλιομέτρων με τους συμμετέχοντες να φορούν όλοι συμβολικά το νούμερο 19, όσα και τα χρόνια του Άλκη μέχρι τη στιγμή που δολοφονήθηκε.
Οι δρομείς των 10 χιλιομέτρων που ξεκίνησαν από το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου πέρασαν από το σημείο της δολοφονίας του Άλκη κι έχοντας προμηθευτεί ένα λουλούδι νωρίτερα μπροστά από το γήπεδο του Άρη, σταμάτησαν, παρέμειναν, γονάτισαν, κάποιοι προσευχήθηκαν, άλλοι έκλαψαν. Όσοι έτρεχαν παρέα αγκαλιάστηκαν και φωτογραφήθηκαν. Όλοι τίμησαν την μνήμη του νεαρού παιδιού και όσοι βρίσκονταν εκεί για να παρακολουθήσουν, ένιωσαν κάτι μοναδικά συγκινητικό. Το σημείο της δολοφονίας παρόλο που ο περιβάλλοντας χώρος του έχει πια αλλάξει λόγω της λειτουργίας του καταστήματος, παραμένει ένας τόπος αίματος, ένας τόπος μαρτυρίου που όλοι πια αντιμετωπίζουν ως ιερό, νιώθοντας πόνο κι ένα αβάσταχτο «γιατί». Για αυτό και βασικό αίτημα πλέον είναι η δημιουργία ενός μόνιμου μνημειακού χώρου.
Η δεύτερη διαδρομή των 5 χλμ είχε αφετηρία από τη Χαριλάου. Ένας δεύτερος σταθμός για όλους, και παρά την αρχική ατυχή συνεννόηση που είχε αποτέλεσμα κάποιοι δρομείς να κάνουν παράκαμψη, ήταν το σημείο δολοφονίας του Τόσκο το 2020 μπροστά στο Μέγαρο Μουσικής.
Και εκεί οι άνθρωποι που έτρεξαν, τίμησαν τη μνήμη του νεκρού οπαδού του Άρη, αφήνοντας επίσης ένα λουλούδι μπροστά στο πανό που είχε τοποθετήσει η διοργανώτρια δομή των δράσεων «Εις το ‘Ονομα του Άλκη». Το ίδιο πανό το προηγούμενο βράδυ, πρώτα είχε περάσει από το σημείο όπου βρίσκεται το μνημείο του Νάσου, του δολοφονημένου οπαδού του ΠΑΟΚ το 2017 επί της Αγίου Δημητρίου, δείχνοντας έτσι πως η ανθρώπινη ζωή είναι πάνω από χρώματα κι ομάδες και πως «ο αθλητισμός ενώνει δεν σκοτώνει».
Η καθιέρωση της Πανελλήνιας Ημέρας Φιλάθλου είναι ένα μεγάλο βήμα καθώς συν τοις άλλοις, εντάσσονται μετά από οδηγία του Υπουργείου Παιδείας, δράσεις στις σχολικές μονάδες της χώρας που αποσκοπούν στο να εκπαιδεύσουν τα παιδιά στη συμπερίληψη, την άμιλλα και το υγιές αθλητικό πνεύμα. Όταν πρωτοαρθρώθηκε αυτό το όραμα προσωπικά το άκουσα από τον Λευτέρη Παππά, ιδρυτή της Δομής, έμοιαζε σε όλους δυσπρόσιτο όνειρο. Η επιμονή και η πολλή δουλειά των ανθρώπων αυτού του μη κερδοσκοπικού οργανισμού όμως, μαζί με τον Άλκη, που τρία χρόνια μετά τη δολοφονία του έγινε σύμβολο για ένα καλύτερο κόσμο, κατάφεραν ώστε να θεσπιστούν μία σειρά από μέτρα κατά του τυφλού οπαδισμού, του ρατσισμού και του χουλιγκανισμού μεταξύ των οποίων και αυτό.
Την έναρξη του αγώνα των 10 χλμ έκανε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Στέλιος Αγγελούδης ενώ παρών στην Χαριλάου ήταν και ο αντιπεριφερειάρχης Κώστας Γιουντίκας.
Παρόντες και οι γονείς του Άλκη Αριστείδης Καμπανός και Μελίνα Κακουλίδου. Η συγκίνηση κατά τον τερματισμό του κυρίου Αριστείδη Καμπανού, ο οποίος συμμετείχε στην διαδρομή των 5 χλμ, ήταν τεράστια.
Δύο χιλιάδες άνθρωποι έτρεξαν στους δρόμους την Κυριακή, άνθρωποι όλων των ηλικιών, από μωρά σε καρότσια μέχρι ηλικιωμένους, όμορφα ενεργούς πολίτες, άνθρωποι με αναπηρία, φίλαθλοι με κάθε είδους φανέλα πλάι πλάι, φίλοι του Άρη και του ΠΑΟΚ, του Ηρακλή, του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, ξένων ομάδων, παιδιά από αθλητικές ακαδημίες. Ξεχωριστή ήταν η συμμετοχή των παιδιών από το σωματείο Μ.Α.μ.Α – Μέριμνα Ατόμων με Αυτισμό, από τον ΚΔΑΠ Καρδίτσας Ήλιος και από το 2ο Ειδικό Σχολείο Θεσσαλονίκης.
Όλοι έτρεξαν για τη μνήμη όλων των δολοφονημένων φιλάθλων κάνοντας και με το παραπάνω πράξη τους όμορφους στίχους του Ρίτσου που έγραψε «όποιος γλιτώνει ένα δάκρυ από έναν άνθρωπο υψώνει ένα μέτρο το μπόι ανθρωπότητας». Αν και η δολοφονία του Άλκη δυστυχώς δεν υπήρξε η τελευταία στη χώρα μας, δεν θα πάψουμε να αγωνιζόμαστε για να μην ξανασυμβεί.
