Γράφει η Λουκία Αργυριάδου
Δουβλίνο, 2018.
27χρονος κατηγορούμενος για βιασμό 17χρονης αθωώνεται από το δικαστήριο. Μέχρι εδώ απλά μια ακόμα δικαστική υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης στην Ιρλανδία. Μέχρι να διαβάσεις με φρίκη ότι η δικηγόρος του κατηγορουμένου κατά το κλείσιμο της υπεράσπισης απευθύνθηκε στους ενόρκους λέγοντας: «Τα στοιχεία αποκλείουν την πιθανότητα να ένιωσε έλξη από τον κατηγορούμενο και να ήταν ανοιχτή στο ενδεχόμενο να γνωρίσει κάποιον και να είναι με κάποιον; Πρέπει να δείτε τον τρόπο που ήταν ντυμένη. Φορούσε ένα στρινγκ με δαντέλα.»
Πλανήτης Γη, 2018.
Υπάρχει, λοιπόν, πλέον ένα δεδικασμένο, μια τελεσίδικη δικαστική απόφαση που στην πράξη αναγνωρίζει το είδος του εσωρούχου ως αθωωτικό στοιχείο για τον κατηγορούμενο ως θύτη σεξουαλικής επίθεσης ή ακόμα καλύτερα, ως ενοχοποιητικό στοιχείο του ίδιου του θύματος.
Σήμερα λοιπόν, εσύ που θαρρείς ότι η πάλη ενάντια στη σεξιστική βία είναι δευτερεύουσα αντίθεση και που αυτές οι αξύριστες οι φεμινίστριες σου έχουν πάρει τα αυτιά με τη δήθεν πατριαρχία και που είναι και της μόδας πια, αφού ακόμα και οι ανεγκέφαλες στάρλετ του χόλιγουντ δηλώνουν #metoo, σήμερα υπάρχει ένα δικαστήριο κάπου στον πλανήτη γη που κατάφερε το αδύνατο. Να ξεφτιλίσει ακόμα περισσότερο την έννοια του δικαίου και να γυρίσει την κουβέντα περί σεξουαλικής βίας πολύ πριν το δικαίωμα στην αυτοάμυνα και τις μορφές της βίας και της κακοποίησης.
Υπάρχει ένα δικαστήριο που δεν ρωτάει το θύμα τι φορούσε, αυτό είναι άλλωστε το σύνηθες για το υπάρχον «σύστημα δικαίου». Η εφαρμογή κοντής φούστας, ανοιχτού ντεκολτέ δικτυωτού καλτσόν ή οποιουδήποτε άλλου ρούχου που θεωρείται στα μάτια των μικροαστών δείγμα σεξουαλικής διάθεσης, αποτελεί εδώ και χρόνια τεκμήριο ενοχής του θύματος.
Όχι κύριε. Το δικαστήριο πλέον λαμβάνει απόφαση με βάση το ύφασμα, το μέγεθος και το χρώμα πιθανά του βρακιού μας.
Γιατί η εξίσωση αυτής της αφήγησης, της τρομερής αυτής υπερασπιστικής γραμμής είναι πάρα πολύ απλή και πρέπει να την κατανοήσουμε όλες:
Δαντελένιο στρινγκ = σεξουαλική διάθεση = θέλω να κάνω σεξ = θέλω να με βιάσουν.
Σας έχω ένα νέο κύριοι δικαστές, κύριοι ένορκοι, κύριε εισαγγελέα, κυρία συνήγορε υπεράσπισης και λοιποί χειροκροτητές αυτού του σάπιου συστήματος «αξιών και δικαίου».
Αν δεν υπάρχει ρητή συναίνεση, είναι όχι. Και να μη ρωτήσετε το βρακί. Αλλά και να το ρωτήσετε, ένα βρακί δεν λέει ποτέ ναι.