Στο πλαίσιο του αφιερώματος του alterthess.gr για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου, φιλοξενείται συνέντευξη της Ελεάννας Ιωαννίδου, επικεφαλής της δημοτικής κίνησης «Γειτονιές σε Δράση – Οικολογία, Αλληλεγγύη, Πολιτισμός».
Επιμέλεια: Ευγενία Χατζηγεωργίου
Σε εξέλιξη βρίσκεται στο πλαίσιο των κυβερνητικών σχεδιασμών η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και του λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Ποια είναι η στάση σας απέναντι σε αυτά τα σχέδια;
Η διαρκής και χρόνια συμμετοχή μας στα κινήματα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις των δημοσίων αγαθών και του δημόσιου χώρου είναι μια εύγλωττη απάντηση στην ερώτησή σας. Εμείς τασσόμαστε και μαχόμαστε κόντρα σε κάθε λογική που μετατρέπει συλλογικά αγαθά, συστατικά για μια αξιοπρεπή ζωή, σε μαθηματικές εξισώσεις, στατιστικούς πίνακες και φιλέτα. Είναι η άλλη άποψη που έχουμε για το περιεχόμενο της λέξης “ανάπτυξη” αυτό που διαφοροποιεί τη στάση μας.
Η οικονομία δεν είναι αριθμοί και εξισώσεις, δεν είναι ένας σκοπός για την επίτευξη του οποίου θυσιάζεται το περιβάλλον και ο άνθρωπος. Είναι μια κατασκευή, ένα εργαλείο, που πρέπει να τεθεί στην υπηρεσία του ανθρώπου και της κοινωνίας.
Το τελευταίο διάστημα ο δήμος Θεσσαλονίκης αντιμετωπίζει μία «αποψίλωση» του προσωπικού λόγω διαθεσιμότητας. Τι στάση θα κρατήσετε σε σχέση με την επιμονή της κυβέρνησης να μειώσει το προσωπικό των δήμων;
Είμαστε αντίθετοι στη μείωση του προσωπικού του δήμου, γιατί ανοίγει την πόρτα για την περαιτέρω απαξίωση του δημόσιου χαρακτήρα της λειτουργίας του και συνεπακόλουθα την απαξίωση των συλλογικών αγαθών. Με τη συστηματική αποψίλωση του προσωπικού σε βασικές λειτουργικές αρμοδιότητες του Δήμου, όπως τους σχολικούς φύλακες ή στην καθαριότητα, κάποια στιγμή θα φτάσουν να μας πουν πως πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν μέχρι και τα δημοτολόγια. Γιατί, όμως, συντελείται αυτή η αποψίλωση; Γιατί όταν καταργήθηκε π.χ. η δημοτική αστυνομία δεν ξεσηκωθήκαμε όλοι και όλες, για να την διεκδικήσουμε, ως απαραίτητο φύλακα του δημόσιου χώρου στην πόλη; Γιατί, όσο υπήρχε, δεν ήταν αποτελεσματική. Γιατί κάποιοι φρόντισαν να δημιουργήσουν και να συντηρήσουν τους μηχανισμούς που δεν θα την άφηναν να κάνει τη δουλειά της με τρόπο που να την καταστήσει πολύτιμη για την πόλη μας. Γι αυτό, πρώτα από όλα, διεκδικούμε ένα Δήμο με κοινωνικό έλεγχο σε κάθε λειτουργία του, έναν Δήμο που θα αξιοποιεί στο μέγιστο και δεν θα απαξιώνει τους ανθρώπους του, ένα Δήμο που θα λειτουργεί για όλες και όλους διάφανα και όχι πελατειακά και, φυσικά, ένα Δήμο που δεν θα αφήνει χώρο για εργοδότες σαν της Κούνεβα.
Στα μεγάλα προβλήματα που θα κληθείτε να αντιμετωπίσετε ως δήμαρχος Θεσσαλονίκης, εάν εκλεγείτε, είναι αυτό της καθαριότητας. Ποια είναι η στρατηγική διαχείρισης των σκουπιδιών σύμφωνα με το πρόγραμμά σας;
Ένα πρόβλημα, του οποίου η λύση ήταν από τις βασικές εξαγγελίες της “Πρωτοβουλίας”, και παρατηρούμε διαρκώς να εντείνεται. Βασική προϋπόθεση για να λύσεις το πρόβλημα αυτό είναι το πείσμα, η απόφαση να το λύσεις. Δεν μπορείς να το αντιμετωπίζεις καιροσκοπικά, ως απλά ένα ακόμα “θα”. Το δικό μας πρόγραμμα είναι σαφές. Μείωση των σκουπιδιών, διαλογή στην πηγή, ανακύκλωση και διαχωρισμός στο σπίτι, αύξηση των κάδων και των μηχανισμών περισυλλογής τους, κομποστοποίηση στη γειτονιά (να έχουμε λίπασμα για τις γλάστρες, τις ενοποιημένες πρασιές μας και -γιατί όχι;- τις πράσινες ταράτσες μας), εφαρμογή της αρχής “πληρώνω όσο πετάω” και, κυρίως, κοινωνικός έλεγχος. Είμαστε κάθετα αντίθετοι στην καύση των σκουπιδιών. Είναι ακριβή, ρυπογόνα, ξεπερασμένη.
Ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών της Θεσσαλονίκης ζει κάτω από το όριο της φτώχειας ως αποτέλεσμα των μνημονιακών πολιτικών. Ποια μέτρα θα πάρετε αν εκλεγείτε δήμαρχος για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης;
Η τοπική αυτοδιοίκηση δίνει τη δυνατότητα σε μια δημοτική αρχή που έχει τη διάθεση να ακούσει αλλά και να δράσει – μια αρχή που έχει προκύψει από τη βάση και δεν έχει επιβληθεί από τα πάνω – να είναι δίπλα στον πολίτη και να στηρίξει εγχειρήματα αλληλεγγύης, αποτελώντας προστατευτικό ανάχωμα ακόμα και σε καταστροφικές κυβερνητικές πρακτικές και αποφάσεις.
Εμείς προτείνουμε τη δημιουργία μιας ομάδας καταγραφής των ανθρώπων που βρίσκονται σε ανάγκη, τη παραχώρηση κτιρίων για τη δημιουργία αυτό-οργανωμένων χώρων αστέγων, φυσικά με όρους διαφάνειας. Είναι παράλογο σε μια πόλη, όπου υπάρχουν τόσα πολλά εγκαταλειμμένα κτήρια, να υπάρχουν τόσοι άστεγοι.
Επίσης, στήριξη των αυτοδιαχειριζόμενων αλληλέγγυων δομών υγείας, όπως το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης, όχι υποκαθιστώντας τα, αλλά ενισχύοντας με διαφάνεια την δομή τους με υλικοτεχνική υποδομή, δικτύωση, στέγαση, κλπ. Στόχος να αυτοοργανωθούν από τα κάτω κοινωνικά ιατρεία αλληλεγγύης πρώτα στα Διαμερίσματα και μετά σε κάθε γειτονιά.
Αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας με τη δημιουργία “τράπεζας ενέργειας” για τις ευπαθείς ομάδες με εξοικονόμηση στα (επί του παρόντος) σπάταλα κτίρια του Δήμου και έσοδα από πράσινη ενέργεια από τις ταράτσες τους. Ταυτόχρονα, στήριξη σε συνεργατικές επιχειρήσεις ανέργων για την παραγωγή πράσινης ενέργειας μέσα στην πόλη και την ανακύκλωση. Πάντα με διαφάνεια, για να μην εμφιλοχωρήσει κι εκεί το πελατειακό σύστημα.
Συνεργατικά κυλικεία στα σχολεία, που θα φροντίζουν κανένα παιδί να μην μένει χωρίς φαγητό το πρωί, με άμεση αναδιανομή των εισπράξεων υπέρ των οικονομικά αδυνάτων.
“Φαγώσιμα” υπερτοπικά πάρκα, “φαγώσιμα” πανεπιστημιακά άλση: ενίσχυση των περιαστικών καλλιεργειών, φύτευση των ελεύθερων χώρων των πρώην στρατοπέδων και των πανεπιστημίων με οπωροφόρα. Σύστημα κινήτρων σε εστιατόρια που παρέχουν δωρεάν γεύματα σε ειδικό τραπέζι για ευπαθείς ομάδες.
Μέριμνα για την ψυχική υγεία του πληθυσμού, ιδίως των παιδιών, με έμφαση στις εθελοντικές ομάδες ψυχολογικής στήριξης με εργαλεία την τέχνη και τον πολιτισμό.
Και, φυσικά, τράπεζες χρόνου στη βάση της γειτονιάς. Απάντηση στην κρίση δεν μπορεί παρά να είναι η αλληλεγγύη. Ο Δήμος οφείλει να δημιουργήσει τις συνθήκες, για να λειτουργήσει ο δημόσιος χώρος και η κοινότητα ως δίχτυ ασφαλείας για όσους και όσες χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους.
Ποια πόλη θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για τη Θεσσαλονίκη κατά την άποψή σας και γιατί;
Πόλεις-πρότυπα υπάρχουν μόνο στο “simcity”. Η ίδια η συγκέντρωση πολλών ανθρώπων σε πόλεις δημιουργεί τέτοια επιβάρυνση στα οικοσυστήματα, όπου φιλοξενείται, που μόνο στη μείωση της βλάβης στο περιβάλλον μπορούμε να στοχεύσουμε.
Η αστικοποίηση είναι αναπόφευκτο σημείο των καιρών. Εγώ, για το δικό μου simcity, αντλώ πρότυπες μεθόδους διαχείρισης από όλες τις πόλεις του κόσμου. Ως βάση κρατώ την πολυχρωμία της πόλης μας, της Θεσσαλονίκης, αλλά με την προσπελασιμότητα της Βιέννης, τη ρυμοτομία του Βανκούβερ, την κοινωνική αυτοοργάνωση της Μαριναλέντα, τους αστικούς λαχανόκηπους, τις τράπεζες χρόνου και τα ανταλλακτικά δίκτυα της Βαρκελώνης, το πάντρεμα της ιστορίας με το σήμερα της Φλωρεντίας, τις συγκοινωνίες του Τορόντο, την ενεργειακή αυτάρκεια του Γκίσινγκ, και την κοινωνική διαχείριση των απορριμμάτων της Αμβέρσας.