Τον Μάιο του 2022 η απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου για τον φονικό ξυλοδαρμό του Ζακ ήταν 10 χρόνια κάθειρξη για τους δύο καταστηματάρχες και αθώωση για τους 4 εμπλεκόμενους αστυνομικούς. Προηγουμένως είχαμε ακούσει τον Εισαγγελέα να αναφέρεται σε κώδικες συμπεριφοράς και πρακτικής των αστυνομικών όπου πρωταρχικής σημασίας είναι η διασφάλιση της υγείας, σωματικής ακεραιότητας και αξιοπρέπειας των ατόμων που οι αστυνομικοί καλούνται να χειριστούν ενώ στα βίντεο είδαμε την αδιαφορία για τη ζωή, την κακομεταχείριση και τη βία που άσκησαν στον τραυματισμένο και ανήμπορο Ζακ. Παρόλα αυτά πρότεινε την αθώωση τους ή όποια και ψηφίστηκε με μια ψήφο διαφορά.
Τις επόμενες μέρες κατακλύστηκα από αισθήματα απόγνωσης, απελπισίας και αδικίας αδυνατώντας να πιστέψω το αποτέλεσμα και έψαξα να βρω τρόπους να ακουστεί η φωνή και η διαμαρτυρία μου γι’ αυτή την απόφαση. Έτσι η ματιά μου έπεσε σε ένα σάιτ της Ευρωβουλής όπου διάβασα ότι κάθε πολίτης της ΕΕ έχει το δικαίωμα να υποβάλλει κάποιο αίτημα. Έγραψα μια επιστολή και αργότερα έλαβα μια ενημέρωση ότι το αίτημά μου θα συζητούνταν στο ευρωκοινοβούλιο στις 25 Ιανουαρίου του 2023 και με καλούσαν να παρευρεθώ και να παρουσιάσω το αίτημα μου αυτοπροσώπως.
Έτσι ταξίδεψα στις Βρυξέλλες με το σύζυγό μου και μίλησα για το έγκλημα που έγινε, τη δίκη και εξέφρασα τη γνώμη μου για το αποτέλεσμα αυτής. Στην αίθουσα παρευρέθηκαν, μίλησαν και στήριξαν το αίτημα μου από ελληνικής πλευράς ο Κώστας Αρβανίτης και ο Λευτέρης Νικολάου-Αλβανός. Στο τέλος της συζήτησης αποφασίστηκε ομόφωνα το αίτημα να παραμείνει ανοιχτό και να παραπεμφθεί στη LIBE. Μερικούς μήνες αργότερα η LIBE με ενημέρωσε ότι θα επισκεπτόταν την Αθήνα για να συναντηθεί με κυβερνητικούς παράγοντες και να συζητήσει και για το θέμα μας. Η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε να συναντηθεί μαζί τους και η LIBE εξέφρασε ανησυχίες για το κράτος δικαίου, τον τρόπο που η αστυνομία ασκεί την εξουσία, την αστυνομική βαρβαρότητα, τη μη καταγγελία βίαιων περιστατικών κατά των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων και την ίση μεταχείριση τους.
Η τελευταία επικοινωνία που είχα ήταν τον περασμένο Δεκέμβριο όπου ενημερώθηκα ότι το αίτημά μου παραπέμφθηκε στο ευρωπαϊκό επίτροπο δικαιοσύνης και τον ευρωπαϊκό επίτροπο ισότητας και ότι εστάλησαν επιστολές στον Υπουργό δικαιοσύνης και τον Υπουργό προστασίας του πολίτη στην Ελλάδα όπου τους ζητείται ενημέρωση και η θέση τους στο θέμα.
Η αστυνομική βία και ατιμωρησία στη χώρα μας αυξάνονται μέρα με τη μέρα και στοχοποιούνται όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες. Η Δικαιοσύνη αρνείται να τους κατηγορήσει και όταν το κάνει φροντίζει να αθωωθούν. Σύμφωνα με τις προτάσεις για το νέο ποινικό κώδικα δεν θα εμφανίζονται καν στα δικαστήρια ως μάρτυρες. Άκουσα από το στόμα ανώτατου αξιωματούχου ότι οι αστυνομικοί δεν είναι αρκετά εκπαιδευμένοι αλλά και ότι τους αστυνομικούς δεν τους πειράζουμε.
Η χώρα μας κατρακυλά διαρκώς από το δημοκρατικό της βάθρο και οι πολίτες είναι απροστάτευτοι και έρμαια στα χέρια ή τα πόδια κάθε αστυνομικού που του επιτρέπεται να δρα ανεξέλεγκτος βασανίζοντας και σκοτώνοντας ανθρώπους που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να προστατεύει.
Το κείμενο αποτελεί εισήγηση της Ελένης Κωστοπούλου στην Ημερίδα «Όψεις του κρατικού αυταρχισμού: Πρόσφυγες, Ρομά, ΛΟΑΤΚΙ, Νεολαία» που διοργάνωσε η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου στις 2.2.2024 στη Θεσσαλονίκη. Ολόκληρο το βίντεο της ημερίδας μπορείτε να δείτε εδώ.
