Την Τετάρτη 6 Αυγούστου, στις 21:00, η Ταινιοθήκη της ΕΡΤ-3, δείχνοντας μια ιδιαίτερη ευαισθησία και στις σημαντικές ιστορικές επετείους, προβάλλει στον πεζόδρομο της Αγγελάκη 14, στη θερινή της αίθουσα, πάντα με ελεύθερη είσοδο, μια ταινία-σoκ αφιερωμένη στο πυρηνικό ολοκαύτωμα της Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου του 1945. Με την καλλιτεχνική επιμέλεια και συμπαράσταση του ΚΕ.Μ.Ε.Σ., παρουσιάζει το Βυθίσατε το υποβρύχιο U 128 (ασπρόμαυρο, Η.Π.Α. – Μεγάλη Βρετανία, 1965, The Bedford incident), σε σκηνοθεσία Τζέιμς Χάρις. Πρωταγωνιστούν Ρίτσαρντ Γουίντμαρκ, Σίντνεϊ Πουατιέ, Μάρτιν Μπάλσαμ, Μάικλ Κέιν, Ντόναλντ Σάδερλαντ. Ένα πολεμικό σκάφος των Η.Π.Α. καταδιώκει ένα υποβρύχιο και το δράμα είναι αναπόφευκτο με πυρηνική καταστροφή. Το έξοχο φιλμ θα προλογίσει ο Αλέξης Δερμεντζόγλου, του οποίου θα διανεμηθεί στο κοινό έντυπη ανάλυση.
Η κριτική που θα διανεμηθεί στο κοινό είναι η ακόλουθη:
«”Αν πιάσεις έναν κλέφτη μέσα στο σπίτι σου κι αυτός προλάβει και πάει στο πεζοδρόμιο, δεν σημαίνει πως δεν θα τον συλλάβεις, επειδή βρίσκεται σε ουδέτερο χώρο”. Όταν το δηλώνει ο κυβερνήτης του αμερικανικού καταδρομικού, νιώθουμε πως αυτή η ιστορία δεν πρόκειται να έχει καλό τέλος. Στα 1965 με την πυραυλική κρίση στην Κούβα να έχει τερματιστεί όχι με τον τρόπο που επιθυμούσαν κάποια «γεράκια», δηλαδή ακόμα και με χρήση πυρηνικών, ορισμένοι στρατιωτικοί νοιώθουν μειωμένοι. Παράλληλα το αμερικανικό σινεμά, ήδη από το 1959 (Όσο θα υπάρχει ο κόσμος του Στάνλεϊ Κρέιμερ) προειδοποιεί πως αν βρεθεί κάποιος τρελός θα τινάξει τον κόσμο στον αέρα. Γυρίζονται λοιπόν μνημειώδη φιλμ, όπως τα SOS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, Ο συναγερμός του θανάτου του Σίντνεϊ Λουμέτ και το Βυθίσατε το υποβρύχιο U128. Αυτή είναι μια κορυφαία άγνωστη ταινία. Όπως και στις προηγούμενες, το «κακό», η καταστροφή, η χρήση πυρηνικών θα προέλθουν από κάποιον τρελό ή άπειρο ή από λάθος χειρισμό. Σπουδαίο φιλμ, κλειστοφοβικό, με έξοχους ρόλους, μινιμαλιστικό, με ντεκόρ την παγωμένη θάλασσα και τον τεφρό ουρανό. Σκληρό, κοφτερό, αυστηρά γεωμετρημένο σχεδόν ντοκιμαντερίστικο, με έναν Γουίντμαρκ (είναι και παραγωγός) να κινείται μεταξύ παράνοιας και αυτογνωσίας. Φιλμ απόγνωσης, μοναξιάς, αποστείρωσης, χωρίς ούτε μία γυναικεία παρουσία. Φιλμ για το τέλος των ορίων και των όρων. Στα 50 του χρόνια δείχνει ανέγγιχτο από το χρόνο, χωρίς ψεγάδια, σκληρό με εκείνο τον τρόπο που μόνον οι Αμερικανοί γνωρίζουν».