Εκστρατεία με τίτλο “Ελευθερία για τον Οτσαλάν – Μια πολιτική λύση για το κουρδικό ζήτημα” πραγματοποιούν σήμερα κουρδικές οργανώσεις και αλληλέγγυοι-ες σε 74 πόλεις σε όλον τον κόσμο.
Η διεθνής εκστρατεία ενώνει εκατομμύρια κουρδικού λαού με αίτημα να υπάρξει μια δίκαιη και δημοκρατική λύση για το κουρδικό ζήτημα, επιτρέποντας τη συμμετοχή του Κούρδου ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν σε έναν διάλογο. Στην εκστρατεία συμμετέχουν εκπρόσωποι κοινωνικών κινημάτων, δήμων, συνδικάτων, άνθρωποι της διανόησης και της τέχνης, με στόχο να πιεστούν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να ανταποκριθούν στις ευθύνες τους σε αυτό το θέμα.
Η εκστρατεία υπενθυμίζει ακόμη τον ρόλο που έπαιξε το ελληνικό κράτος στη σύλληψη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν και το μερίδιο ευθύνης που φέρει στις τραγωδίες που προκάλεσε για τον κουρδικό λαό.
«Ο Αμπντ. Οτσαλάν απήχθη στο πλαίσιο μιας επιχείρησης μυστικών υπηρεσιών και στάλθηκε την Τουρκία το 1999. Έκτοτε είναι φυλακισμένος στις φυλακές του νησιού Ιμραλί σε συνθήκες πλήρους απομόνωσης. Έχει υποστεί βασανιστήρια και εξευτελιστική μεταχείριση» σημείωσε η Πολυξένη Ανδρεάδου, γιατρός και μέλος της επιτροπή της εκστρατείας, σε συνέντευξη Τύπου που παραχωρήθηκε σήμερα το μεσημέρι στο infolibre.
Η ίδια ανέφερε ακόμη ότι οι θεωρίες του Οτσαλάν εμπνέουν εδώ και χρόνια όσους-ες αγωνίζονται για αυτοδιάθεση, για απελευθέρωση των γυναικών και τον τερματισμό όλων των μορφών ανισότητας σε όλον τον κόσμο. «Το άλυτο κουρδικό ζήτημα, η πολιτική αστάθεια και οι συγκρούσεις που απορρέουν από την πλήρη άρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τα πολιτικά δικαιώματα σε 20 εκατομμύρια Κούρδους πολίτες έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια χιλιάδων ζωών, έχει εκτοπίσει πολλούς ανθρώπους και έχει ενισχύσει τους εθνικιστές και τους φονταμενταλιστές σε παγκόσμιο επίπεδο». Για την Π. Ανδρεάδου, η πολιτική λύση που υποστηρίζει ο Οτσαλάν «θα μπορούσε να τερματίσει έναν αιώνα πολέμων και καταπίεσης στην Τουρκία και τις γειτονικές χώρες. Αποτελεί πρότυπο σε ανθρώπους που αναζητούν εναλλακτικές λύσεις στις προκλήσεις της εποχής μας, από την ταξική ανισότητα μέχρι την κλιματική αλλαγή και την άνοδο των ακροδεξιών».
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι κανείς δε γνωρίζει εδώ και τρία χρόνια κάτι για τη ζωή του Οτσαλάν, πέρα του ότι του επιβλήθηκαν πειθαρχικά μέτρα για να εμποδιστούν συναντήσεις πάντα με προφάσεις και με απειλές θανάτου. Ένας ακόμη πολιτικός στόχος της εκστρατείας είναι να σπάσει η απομόνωση αυτή και να επιτραπεί στον Κούρδο ηγέτη να συναντηθεί με δικηγόρους και την οικογένειά του, να βρεθεί σε συνθήκες που θα του επιτρέψουν μετά να παίξει ρόλο στην εξεύρεση μιας δημοκρατικής λύσης για την Τουρκία όσον αφορά την κουρδική αντιπαράθεση.
«Οι συνθήκες κράτησης του Οτσαλάν έχουν αποτελέσει αντικείμενο σφοδρών επικρίσεων και καταγγελιών από την κοινωνία των πολιτών και διεθνείς οργανισμούς σε όλο τον κόσμο», σημείωσε ο Ανδρέας Τάκης, νομικός και μέλος της Πρωτοβουλίας πανεπιστημιακών ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ. Η Τουρκική κυβέρνηση έχει δεχθεί σειρά επικρίσεων από την Επιτροπή Πρόληψης των Βασανιστηρίων της Ευρώπης.
«Ο Οτσαλάν κρατείται μόνος του σε φυλακή ύψιστης ασφαλείας, πλήρως αποκομμένος από τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν επιτρέπεται να έρθει σε επαφή ακόμη και με συνηγόρους του. Η τουρκική κυβέρνηση κωφεύει σε επικρίσεις και κάθε ανθρωπιστική έκκληση. Η απάνθρωπη μεταχείρισή του αποτελεί σαφή επιλογή του τουρκικού κράτους, εκδικητική για το συγκεκριμένο πρόσωπο και πολιτικά εργαλειακή απέναντι στους πληθυσμούς που διαβιούν εκεί» συμπλήρωσε προσθέτοντας ότι, παρά τις διακηρύξεις του, το τουρκικό κράτος αντιλαμβάνεται τα θεμελιώδη δικαιώματα ως άξια σεβασμού μόνο αν συμφέρουν τη πολιτική του. Επεσήμανε ακόμη ότι αντίστοιχη μεταχείριση επιφυλάσσει σε χιλιάδες ανθρώπους που έχουν φυλακιστεί μετά τα γεγονότα του Ιουλίου του 2016.
«Οι δημοκρατικοί πολίτες πρέπει να αξιώσουν τη συμμόρφωση της Τουρκίας με τις υποδείξεις των διεθνών οργανισμών σχετικά με τη μεταχείριση των κρατουμένων και την με κάθε τρόπο επίλυση του κουρδικού ζητήματος και τη συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων» κατέληξε.
Για τη λειτουργία της φυλακής Ιμραλί εκτός του πλαισίου του τουρκικού νομικού συστήματος μίλησε ο Θάνος Παπαδόπουλος, δικηγόρος και μέλος της «Εναλλακτικής Πρωτοβουλίας Δικηγόρων», τονίζοντας ότι οι συνθήκες κράτησης δεν ταιριάζουν με κανέναν τύπο σωφρονισμού παγκοσμίως. Ανέφερε ακόμη ότι εκατοντάδες αιτήματα προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης έχουν μείνει αναπάντητα εκφράζοντας και από την πλευρά του το δίκαιο αίτημα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του Οτσαλάν ως κρατουμένου αλλά και αυτό για την απελευθέρωσή του.
Στη συνέντευξη Τύπου συμμετείχε ακόμη ο Γιάννης Ράπτης από το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης, ο οποίος δήλωσε ότι η δομή αλληλεγγύης αγωνίζεται να σπάσει όλους τους αποκλεισμούς. «Τα κράτη φτιάχνουν φυλακές ασφαλείας για να περιορίζουν κάθε φωνή που ακούγεται ενάντια σε αυτά. Είναι υποχρέωση όλων μας να συμπαρασταθούμε στον αγώνα της αυτοδιάθεσης του Κουρδικού λαού και να αποκτήσει οντότητα που θα ζει και κινείται με βάση τις αρχές της δημοκρατίας και της ελευθερίας» κατέληξε.
Ο Δημήτρης Σπυρόπουλος, υποψήφιος διδάκτορας Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στο μήνυμα που επιδιώκει να στείλει το τουρκικό κράτος σε όποιον-α αντιστέκεται μέσω των συνθηκών κράτησης του Οτσαλάν. «Κρατώντας τον φυλακισμένο το τουρκικό κράτος στέλνει μήνυμα ότι όποιος Κούρδος αντιστέκεται κινδυνεύει να χαρακτηριστεί τρομοκράτης». Ο ίδιος αναφέρθηκε και στην αποστροφή του Οτσαλάν στη βία, που την κατατάσσει ως το έσχατο μέσο για το κίνημα. «Εδώ και πολλά χρόνια για τον Οτσαλάν οι κρατικές ιδεολογίες δεν αποτελούν μέσα απελευθέρωσης. Η λύση βρίσκεται εκτός αυτών και βασίζεται στη δημιουργία νέων δρόμων, επικεντρώνοντας στην άμεση δημοκρατία, στην αξία της γυναικείας απελευθέρωσης και οικολογίας. Οι ιδέες αυτές αποτέλεσαν το θεωρητικό υπόβαθρο της επανάστασης στη Β. Συρία που αποτελεί σημείο αναφοράς για τα κινήματα σε όλον τον κόσμο».
25.000 κρατούμενοι σε όλον τον κόσμο ζουν σε καθεστώς πλήρους απομόνωσης χωρίς βασικά δικαιώματα. Αυτό ανέφερε ο Στάθης Γιαννακόπουλος, γενικός γιατρός του ΕΣΥ, επικαλούμενος και πρόσφατο δημοσίευμα της Deutsche Welle, στο οποίο πηγές του HDP αναφέρουν ότι στην Τουρκία 3.000 κρατούμενοι ζουν σε καθεστώς πλήρους απομόνωσης πάρα την τουρκική νομοθεσία που ορίζει ότι απαγορεύεται η απομόνωση για πάνω από 20 μέρες.
Όπως είπε, η απομόνωση επιτρέπεται μόνο για καταδικασμένους σε ισόβια και σε αρχηγούς τρομοκρατικών οργανώσεων. «Είναι μέτρα κομμένα και ραμμένα στην πολιτική επιδίωξη της εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων. Οι επιπτώσεις της απομόνωσης είναι τρομακτικές στον οργανισμό και επηρεάζουν όχι μόνο τη ψυχική κατάσταση αλλά και τη σωματική, καθώς μετά από κάποιο διάστημα αρχίζει κανείς και έχει αλλοιωμένη αντίληψη της πραγματικότητας. Είναι ξεκάθαρο βασανιστήριο με σκοπό την αλλοίωση της προσωπικότητας και με στόχο να αποσπάσει μια ομολογία, να κάνει τον άνθρωπο υποχείριο της θέλησης του τουρκικού κράτους. Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αποκτήσουν αυτοί οι άνθρωποι τα δικαιώματά τους και να απευθυνθούν στην κοινωνία για να επιλυθούν προβλήματα που κοστίζουν χιλιάδες ζωές» κατέληξε.
Τη στήριξη του στους σκοπούς της εκστρατείας εξέφρασε και ο Μάκης Αναγνώστου από το σωματείο εργαζομένων στη ΒΙΟΜΕ σημειώνοντας ότι «για τους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ στοιχεία του αγώνα του Οτσαλάν συνδέονται με τους δικούς τους αγώνες. Η πρόταση για δημοκρατική λύση ανάμεσα σε λαούς που συνυπάρχουν στην περιοχή είναι η μοναδική υπαρκτή λύση χρόνιων προβλημάτων και για αυτό καθιστούν τον Οτσαλάν συνομιλητή της παγκόσμιας κοινότητας».
Ο τραγουδοποιός Δημήτρης Ζερβουδάκης υπενθύμισε τη μεγάλη συναυλία στο Σύνταγμα το 1999, μια μαζική συναυλία αντίδρασης στην παράδοση του Οτσαλάν στις τουρκικές αρχές ενώ παράλληλα αναφέρθηκε στα γεγονότα στη Μέση Ανατολή με την εξελισσόμενη σφαγή στην Παλαιστίνη. «Έχουμε ευθύνη ως λαός να βλέπουμε τι συμβαίνει γύρω μας. Δεν μπορούμε ως πολιτικά όντα να είμαστε αποστασιοποιημένα και μακριά από όλη αυτή την καταστροφή» είπε μεταξύ άλλων.
Τέλος, ο Παναγιώτης Ξοπλίδης, Γ.Γ. του Δ.Σ. του σωματείου εργαζομένων Βιβλίου-Χάρτου, δήλωσε ότι «στο πρόσωπο του Οτσαλάν και του κουρδικού λαού, βλέπουμε ως εργαζόμενοι-ες τον εαυτό μας γιατί και εμείς ζούμε σε ένα καθεστώς αφαίρεσης δικαιωμάτων και όχι μόνο εργασιακών. Βλέπουμε στα πρόσωπα των φυλακισμένων τα πρόσωπα της δικής μας τάξης που ζουν σε καθεστώς εντεινόμενης ανελευθερίας».
