Νομίζω πως μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι το «πρόγραμμα» απέτυχε, οπότε δεν έχει κανένα νόημα η επιμονή των… θεσμών στην αξιολόγηση της εφαρμογής του και αυτό που σε αυτή τη φάση είναι σημαντικό, για τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών στην Ελλάδα και όχι μόνο, είναι να προχωρήσουμε σε κάτι «άλλο». Οι… θεσμοί έχασαν πολύ χρόνο επιμένοντας σε λάθη που και οι ίδιοι παραδέχονται και κυρίως έχασαν μία καλή ευκαιρία να βγουν από τον κόπο του σχεδιασμού αυτού του «άλλου», καθώς το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν και παραμένει μία βάση για μία διαφορετική πορεία για την Ελλάδα και όχι μόνο. Προφανώς το «άλλο» απειλεί μία παγιωμένη κατάσταση και κάνει τους… θεσμούς να νιώθουν άβολα, καθώς αμφισβητεί μεγάλες βεβαιότητες τους όπως, για παράδειγμα, τη θετική οικονομική ενέργεια που εκπέμπουν όλες οι ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων μονοπωλίων. Και να έχουμε στο μυαλό μας ότι το «άλλο», πριν ακόμα ξεσπάσει η οικονομική κρίση, είχε και έχει μεγάλη ζήτηση.
Με διάφορους τρόπους και αφορμές, τις τελευταίες μέρες, έχει φουντώσει και πάλι στην πλευρά των νεοφιλελέδων η συζήτηση για το τι θα μπορούσε να «γίνει» η Ελλάδα ώστε να βγει ξανά στα ανοιχτά πελάγη της οικονομικής ανάπτυξης. Κοντά στο γνωστό μοτίβο του ΔΝΤ, που από το 2010 μας καλεί να το… κάνουμε όπως η Λετονία, κόλλησαν και διάφορα αστροπελέκια που μιλούν με έναν άρρωστο ενθουσιασμό για το μοντέλο του Περού αλλά και του Ελ Σαλβαδόρ και έτσι όπως πάει το πράγμα το μόνο βέβαιο είναι ότι θα ξεφύγει από κάθε λογικό πλαίσιο. Ή μήπως έχει ήδη ξεφύγει και η νέα ελληνική κυβέρνηση άδικα προσπαθεί να βρει το δίκιο της, που είναι το δίκιο της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών της Ελλάδας και όχι μόνο, επικαλούμενη την κοινή λογική; Όχι, εδώ δεν μιλάμε για… τρέλες, αλλά για έναν σκληρό πολιτικό ανταγωνισμό, καθώς αν το «άλλο» που διεκδικούμε εφαρμοστεί τότε το «να το κάνουμε όπως στην Ελλάδα» θα είναι ο ήχος ενός πολιτικού σεισμού σε τουλάχιστον άλλες τρεις χώρες μέλη της ζώνης του ευρώ.
Η νέα ελληνική κυβέρνηση δεν έχει άλλη επιλογή από τη διεκδίκηση αυτού του «άλλου» και κανένας δεν ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ για να συνεχιστεί η εφαρμογή του αποτυχημένου «προγράμματος», ούτε ένας! Το αντίθετο μάλιστα, ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε για πέντε χρόνια το «παρών» στους μεγάλους και τους μικρούς αγώνες ώστε το «πρόγραμμα» να αποτύχει, να ακυρωθούν ιδιωτικοποιήσεις, να μην περάσει το δεύτερο και το τρίτο κύμα της φτωχοποίησης του Κόσμου της Εργασίας και των κατώτερων μεσαίων στρωμάτων. Όσοι φοβούνται για το τι θα συμβεί με τη «συμφωνία» καλό είναι να συνειδητοποιήσουν πως η λύση στο πρόβλημα βρίσκεται εκεί που υπάρχει κίνδυνος.
*Ο Θεόφιλος Σιχλετίδης είναι ένας από τους Δύο Λύκους: καθημερινά, 12 με 1, στο ρ/σ «Στο Κόκκινο 93,4»