Εκδήλωση-συζήτηση με ομιλητές τους Νίκο Γιαννόπουλο, Τασούλα Χεπάκη και Νίκο Νικήσιανη πραγματοποιεί το Δίκτυο για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα την Τρίτη, 11 Μαρτίου, 8 μ.μ. στο Κοινωνικό Κέντρο-Στέκι Μεταναστών (Ερμού 23) στη Θεσσαλονίκη.
Το θέμα της εκδήλωσης είναι: Νέα κατάσταση, νέα καθήκοντα. Η κοινωνική και λαϊκή αυτοοργάνωση, η κρίση, η κυβέρνηση της αριστεράς και το ζήτημα της εξουσίας
Το κάλεσμα στην εκδήλωση αναλυτικά:
“Μπροστά σε μια ολότελα νέα κατάσταση, τα κοινωνικά κινήματα -«μικρά» και «μεγάλα»- καλούνται να αντιμετωπίσουν νέα και άγνωστα καθήκοντα. Σήμερα επικεντρώνουν στην οργάνωση της αντίστασης και της αλληλεγγύης. Όσο όμως η οικονομική και πολιτική κρίση εντείνεται και το κυρίαρχο μπλοκ εξουσίας αδυνατεί να τη διαχειριστεί, τόσο θα μπαίνουν νέα, πρωτόγνωρα πολλές φορές ζητήματα.
Ποιος είναι, λοιπόν, ο ρόλος των κοινωνικών κινημάτων σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης της αστικής διαχείρισης; Ποιος θα είναι ο ρόλος τους αύριο, απέναντι σε μία πιθανή αριστερή κυβέρνηση; Οι δομές αλληλεγγύης μπορούν να λειτουργήσουν ως κύτταρα για μαζικότερες διαδικασίες κοινωνικής αυτοοργάνωσης; Ποιες δομές αυτοδιαχείρισης, ποια μέσα αυτοπροστασίας, ποιες διεκδικήσεις, ποιες μορφές κοινωνικού ελέγχου, μπορούν να ανοίξουν το ζήτημα της εξουσίας ή ακόμα της ιδιοκτησίας;
Στην πραγματικότητα, κανένα από τα παραπάνω ερωτήματα δεν μπορεί να απαντηθεί σήμερα. Εκείνο, όμως, που είναι χρήσιμο να σκεφτόμαστε από τώρα είναι τι πρέπει να κάνουμε εμείς σήμερα, δρώντας μέσα στα υπαρκτά κινήματα, έχοντας όμως στο μυαλό τα ζητήματα που θα κληθούμε ίσως να αντιμετωπίσουμε αύριο και που θα είναι καθοριστικά για το μέλλον. Δηλαδή: ποιες δομές χρειαζόμαστε, ποιες ενισχύουμε, ποιες πρέπει να πασχίσουμε να φτιάξουμε; Τι γίνεται στα συνδικάτα, στο χώρο της επισφάλειας ή των ανέργων; Πώς θα ενισχύσουμε τη σχετική αυτονομία των κινημάτων σήμερα, για να την εξασφαλίσουμε και για αύριο; Πού θα βρούμε τα εφόδια, τα υλικά μέσα, τις ιδέες που χρειάζονται για να απαντήσουμε στις νέες ανάγκες; Τι έχει πάει καλά και τι όχι; Ποιες ιστορικές εμπειρίες έχουν να μας πουν κάτι σχετικά και τι λέει η εμπειρία των συντρόφων μας από άλλες χώρες;
Όλα τα παραπάνω αποτελούν αντικείμενο για μία συζήτηση που έτσι κι αλλιώς γίνεται καθημερινά, με οργανωμένο ή μη τρόπο, μέσα από την ίδια την καθημερινότητα των διαφορετικών κοινωνικών κινημάτων. Θέλουμε ως Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα να κάνουμε μία προσπάθεια να ανασκοπήσουμε αυτή τη συζήτηση και –στο βαθμό που μας αντιστοιχεί- να την προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα. Γενικεύοντας τόσο πολύ, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να μιλάμε στον αέρα, χωρίς να κάνουμε «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης» (αυτό δηλαδή που συνήθως προσπαθούμε και αυτό που πιστεύουμε ότι βοηθά τα πράγματα). Παίρνουμε, ωστόσο, το ρίσκο μίας τέτοιας κουβέντας, γιατί πιστεύουμε ότι ζούμε σε μία εποχή όπου όλα τα πράγματα πρέπει να ειπωθούν με το όνομά τους, ακόμα κι αν αυτό είναι βαρύ, όπως για παράδειγμα η λέξη «επανάσταση»…”