Οι διαφορετικές στρατηγικές αντιμετώπισης της κρίσης χρέους των χωρών του Νότου και συγκεκριμένα της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας εξετάστηκαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε εκδήλωση που διοργάνωσε η ευρωομάδας της αριστεράς και συγκεκριμένα ο Γιώργος Κατρούγκαλος, ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, από κοινού με την Τερέζα Ροντρίγκεζ Ρούμπιο, ευρωβουλευτή των Ποδέμος.
Τη συζήτηση άνοιξε ο Ερίκ Τουσέν, Βέλγος καθηγητής πολιτική επιστήμης και ιδρυτής της Επιτροπής για την Κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου, ο οποίος έκανε μια ιστορική αναδρομή στις περιπτώσεις διαγραφής χρέους διεθνώς ξεκινώντας από τη Γερμανία το 1953 και φτάνοντας μέχρι την περίπτωση του Ισημερινού, όπου συμμετείχε ο ίδιος στην επιτροπή λογιστικού ελέγχου για το χρέος της χώρας.
Ο Ιγκνάσιο Αλβάρες από τους Ισπανούς Ποδέμος, υπογράμμισε πως η διαπραγμάτευση για το χρέος πρέπει να γίνει με πολιτικούς και όχι οικονομικούς όρους, σημειώνοντας ότι ο λογιστικός έλεγχος θα αποτελέσει το εργαλείο για να στηριχτεί πολιτικά το αίτημα για αναδιάρθρωση. Ο Αλβάρες αναγνώρισε ως μοναδική μόνιμη λύση για την ευρωζώνη, την αμοιβαιοποίηση του χρέους, ενώ συγκεκριμένα για την Ισπανία επεσήμανε ότι η αναδιάρθρωση θα πρέπει να αφορά πέρα από το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος. «Το χρέος ιδιωτών σε τράπεζες είναι η ιδιαιτερότητα της Ισπανία σε αυτό το ζήτημα», εξήγησε.
Τέλος, ο Γιώργος Κατρούγκαλος επανέλαβε την θέση του Σύριζα για το χρέος, ότι δηλαδή υπάρχει ανάγκη διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του, μετά από διαπραγμάτευση με τους δανειστές, καθώς δεν είναι βιώσιμο. Όπως τόνισε, η αναστολή πληρωμής έπρεπε να έχει γίνει πριν την μετατροπή του ελληνικού χρέους από ιδιωτικό σε δημόσιο και όταν διέπετο από ελληνικό δίκαιο και όχι αγγλικό. «Το χρέος χρησιμοποιείται ως εργαλείο για επίδειξη πολιτικής υπεροχής, επιβολή της οικονομικής και πολιτικής βούλησης και αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος για να σβηστεί. Πρόκειται για ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα που πρέπει να συζητηθεί σε μια διάσκεψη αντίστοιχη αυτής του Λονδίνου, το 1953», κατέληξε.