Το πρωινό της 11ης Μαρτίου του 2004, στον προαστιακό σιδηρόδρομο της Μαδρίτης γίνεται βομβιστική επίθεση με 119 νεκρούς και 1800 τραυματίες. Είναι η μεγαλύτερη τρομοκρατική επίθεση στην ιστορία της Ισπανίας. Η βομβιστική ενέργεια γίνεται τρεις μέρες πριν από τις γενικές εκλογές. Το κυβερνών Συντηρητικό Κόμμα σπεύδει να θεωρήσει την ΕΤΑ υπεύθυνη για την ενέργεια. Η ΕΤΑ δεν αναλαμβάνει ποτέ την ευθύνη, αντικρούοντας τον ισχυρισμό της κυβέρνησης.
Η βιασύνη της συντηρητικής κυβέρνησης δεν είναι αβάσιμη: Έχει τρομοκρατηθεί από το ενδεχόμενο να κρύβεται πίσω από την ενέργεια η Αλ Κάιντα ή άλλη παρόμοια οργάνωση. Η συντηρητική κυβέρνηση του Αθνάρ συμμετείχε στον συνασπισμό κρατών που εισέβαλαν στο Ιράκ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και η περίπτωση να είναι υπεύθυνη η Αλ Κάιντα ή κάποια άλλη παρόμοια οργάνωση θα έφερνε στο προσκήνιο τις ευθύνες των κυβερνώντων. Άλλωστε, η συμμετοχή της Ισπανίας στον πόλεμο του Ιράκ, ενώ μεγάλο μέρος της κοινωνίας διαφωνούσε, είχε οδηγήσει σε έντονες κριτικές για το κυβερνών κόμμα. Το να συσχετιστεί η αιματοχυσία με την συμμετοχή του ισπανικού κράτους στον πόλεμο στην Μέση Ανατολή, θα αποτελούσε ακανθώδες ζήτημα για το Συντηρητικό Κόμμα όσο πλησίαζαν οι εκλογές.
Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο ο Αθνάρ και η κυβέρνησή του επέμεναν ότι η ΕΤΑ ψεύδεται. Αλλά η ανάδυση της αλήθειας σχετικά με την επίθεση, και το ακόμα πιο σημαντικό, οι διαδηλώσεις σε όλη την χώρα που απαιτούν εξηγήσεις από την κυβέρνηση, αποκαλύπτουν τα ψεύδη του Συντηρητικού Κόμματος. Τελικά το κόμμα του Αθνάρ χάνει τις εκλογές. Καθοριστικά για το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν η στάση της κυβέρνησης να εξαπατήσει τον λαό σχετικά με την επίθεση καθώς και η γενικευμένη αίσθηση ότι ανάμεσα στις αιτίες για αυτή την επίθεση ήταν ο πόλεμος στο Ιράκ.
Φυσικά η Άγκυρα δεν είναι Μαδρίτη. Ανάμεσα στις πολιτικές της Ισπανίας εκείνη την περίοδο και τις πολιτικές της Τουρκίας στις μέρες μας, μπορούν να υπάρξουν παραλληλισμοί, αλλά για εμάς η ευθύνη της κυβέρνησης για την αιματηρή επίθεση δεν μπορεί να θεωρηθεί ‘έμμεση’, όπως ήταν στην περίπτωση της Μαδρίτης. Δεν είναι της παρούσης να το θίξουμε εκτενώς, αλλά είμαστε αντιμέτωποι με μια περίπτωση ‘άμεσης’ ευθύνης. Αυτό που μας διαφοροποιεί από την Ισπανία, είναι η διεξαγωγή εντός της χώρας από την κυβέρνηση ενός αιματηρού πολέμου ο οποίος έχει άμεση σχέση με την αιματοχυσία. Αλλά και πάλι, αν και σε εμάς οι εκλογές δεν είναι σε τρείς μέρες αλλά σε τρεις εβδομάδες, (εάν γίνουν φυσικά), μπορεί να φέρουν παρόμοια αποτελέσματα με την Μαδρίτη.
Ήδη από όσα έχουμε στην διάθεση μας, φαίνεται ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια εικόνα ‘μίνι’ διάλυσης αυτού του μηχανισμού προπαγάνδας και ξεδιάντροπων ψεμάτων, παρόλο που έχει υπό τον απόλυτο έλεγχο του τα ΜΜΕ. Οι εξηγήσεις των κυβερνητικών υπευθύνων για το περιστατικό αποτελούν μια ξεχωριστή περίπτωση σκανδάλου.Τελευταία περίπτωση ο Νταβούτογλου, ο οποίος θεώρησε την ενέργεια του βομβιστή αυτοκτονίας ως υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο Ερντογάν παραμένει εξαφανισμένος εδώ και τρεις μέρες. Έμπειρα μέλη της κυβέρνησης να χασκογελάνε και ο πρόεδρος τη βουλής στην κηδεία να βρίσκεται αντιμέτωπος με το σύνθημα ‘έξω οι δολοφόνοι’.
Σε κάθε περίπτωση, σχετικά με τις ευθύνες τους για την επίθεση, το ΑΚΡ, ή πιο σωστά η κλίκα του Ερντογάν, ίσως να μην μπορέσουν να αντέξουν το πολιτικό κόστος. Οι διάφορες πτυχές της επίθεσης αποτέλεσαν ένα σοβαρό πλήγμα στην ήδη υπονομευμένη πολιτική νομιμοποίηση του Ερντογάν και της κλίκας του. Η αντίληψη να στηριχθεί κυβερνητική πλειοψηφία των 400 βουλευτών ώστε να προστατευθεί η ‘σταθερότητα’ έδωσε την θέση της στην άποψη ότι δεν μπορούν πια να κυβερνούν την χώρα, ενισχυμένη από την έλλειψη ψυχραιμίας του ΑΚP και του ιδίου του Ερντογάν. Ενώ στο παρελθόν ο Ερντογάν μιλούσε στο όνομα της ‘σταθερότητας’, τώρα διαδίδεται η πεποίθηση (ακόμα και ανάμεσα σε μέλη του ίδιου του κόμματος του) ότι αποτελεί απειλή για την σταθερότητα.
Ναι, ο θυμός μας είναι μεγάλος. Ναι, υπάρχουν πολλοί λόγοι για να υποκύψουμε στην απαισιοδοξία. Όμως ο τρόμος που προκάλεσε αυτή η αιματοχυσία μπορεί να αφυπνίσει την κοινωνία ώστε να μην είναι δεκτική στις απαιτήσεις της πολιτικής εξουσίας και να απαιτήσει εξηγήσεις για μια σειρά ζητημάτων. Πλησιάζει η 1η του Νοέμβρη. Η Άγκυρα μπορεί να γίνει «Μαδρίτη» για την εξουσία του ΑΚP. Παρόλο τον φόβο, δύο μέρες τώρα δεκάδες χιλιάδες κόσμου βγήκαν στον δρόμο και έκαναν φανερό στον καθένα ότι δεν είναι εύκολο ούτε να τρομοκρατηθούν ούτε να παραδοθούν.
Πρέπει να συνεχίσουμε. Δεν είναι ώρα για απαισιοδοξία. Είναι ώρα να βαδίσουμε ενάντια στους ψεύτες, τους δολοφόνους, τους δυνάστες.
Πηγή: Ιστολόγιο του Φώτη Μπενλίσοϊ, Rednotebook.gr
Mετάφραση από τα τουρκικά: Δημήτρης Στεργιόπουλος