Στην Ειδομένη, οι μέρες ποτέ δεν είναι ίδιες. Κάθε μέρα κρύβει την ιστορία χιλιάδων ανθρώπων να επιζήσουν στο ταξίδι τους στη Μεσόγειο, να μπουν στο καράβι, να πάρουν το πρώτο λεωφορείο για Θεσσαλονίκη, να προλάβουν το δεύτερο, να περπατήσουν ξανά χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουν σε αυτό το πρώτο καθοριστικό πέρασμα. Εκεί η αναμονή μπορεί να φτάσει μέχρι και τις 10 ώρες κατω από τον ήλιο ή την βροχή και το τι θα συμβεί καθορίζεται από την στάση των αρχών της ΠΓΔΜ να επιτρέπουν ή όχι σε τακτά χρονικά διαστήματα την διέλευση.
“Την Κυριακή η κατάσταση είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Οι πρόσφυγες συνωστίζονταν για πάνω από δέκα ώρες και το πλήθος είχε φτάσει μέχρι το χωριό. Δεν υπήρχε μέρος να σταθείς, η περιοχή είχε μετατραπεί σε έναν σκουπιδότοπο και η υπομονή των προσφύγων εξαντλούνταν. Οι πρόσφυγες μεταξύ των οποίων και έγκυες γυναίκες έπεφταν ξαπλωμένοι από τη εξάντληση στους δρόμους του χωριού. Εμείς δεν προλαβαίναμε να δώσουμε τρόφιμα. Επικράτησε πανικός”,περιγράφει η Μαρία, αλληλέγγυα από την Θεσσαλονίκη.
Τα ξημερώματα της επόμενης μέρας οι πρόσφυγες έσπασαν τον κλοιό των αστυνομικών αρχών και έφυγαν για τον επόμενο σταθμό του ταξιδιού τους προς την Ευρώπη.
Η Τρίτη έτσι ήταν ήρεμη μέρα, οι αλληλέγγυοι έλεγαν ότι είχε καιρό να συμβεί αυτό. Οι πρόσφυγες σε γκρουπ των πενήντα περνούσαν από τα αυτοσχέδια σταντ που έχουν στηθεί προμηθεύονταν τρόφιμα, ρούχα και είδη πρώτης ανάγκης και η διεύλευση των συνόρων γινόταν ομαλά.
Η Εβελίνα Πολιτίδου κάθεται για λίγο στις ράγες των τρένων και μας περιγράφει την ένταση των προηγούμενων ημερών, τα δακρυγόνα, τις πλαστικές σφαίρες, την ασφυξία στην ατμόσφαιρα, για τα παιδιά που έκλαιγαν κάτω από τον ήλιο, για την πρωτοβουλία που έχουν πάρει όλοι αυτοί οι κάτοικοι του Πολυκάστρου που βρίσκονται καθημερινά εκεί και για τις συννενοήσεις που γίνονται για το στήσιμο μιας πιο αξιοπρεπούς υποδομής για τους πρόσφυγες.
Πιο πέρα ο Αμίρ Καρίμ, πρόσφυγας και αυτός, από την “Κίνηση Αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες”, δεν έχει χρόνο για πολύ κουβέντα, εκτελεί χρέη διερμηνέα, τρέχει δεξιά και αριστερά να δώσει πληροφορίες στους πρόσφυγες, να μην ξεχάσουν να πάρουν φαγητό και νερό μαζί τους.
Εκείνη την στιγμή μια ομάδα προσφύγων μόλις έχει φτάσει αφού έχει περπατήσει καμπόσα χιλιόμετρα.
“Κάποιοι πρόσφυγες είναι τυχεροί όταν τα λεωφορεία τους σταματούν κοντά στα σύνορα, κάποιοι άλλοι όχι, γιατί η αστυνομία τους σταματά πριν την Ειδομένη, τους αφήνουν 50-50 και περπατούν 4 χιλιόμετρα για να φτάσουν εδώ. Όταν τα λεωφορεία φτάνουν ταυτόχρονα κανείς δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση, ούτε η ελληνική αστυνομία, ούτε οι αρχές της ΠΓΔΜ ”εξηγεί ο Αμίρ.
Μοναδικός σύμμαχος οι αλληλλέγυοι
Με δεδομένη εδώ και μήνες την απουσία κρατικής παρέμβασης, οι πρόσφυγες έχουν μοναδικό τους σύμμαχο τους αλληλέγγυους από το Πολύκαστρο και την Θεσσαλονίκη που από τον Οκτώβριο προσπαθούν να τους βοηθήσουν στο πιο δύσκολό τους ταξίδι. Είναι αυτοί που εδώ και κάποιους μήνες τους λένε καλωσήρθατε και την ίδια στιγμή τους αποχαιρετούν, που νοιάζονται για τις πληγές τους και οργανώνουν την συγκέντρωση φαρμάκων, ρούχων και ειδών πρώτης ανάγκης. Είναι αυτοί που στόμα στόμα διαδίδουν την αλληλεγγύη και την κάνουν πράξη με δουλειά μηρμυγκιού, που καθαρίζουν τον χώρο από τα σκουπίδια, ενώ τις τελευταίες μέρες έχουν στηθεί και δύο τέντες προκειμένου να προφυλάσσονται από τον ήλιο.
Το τελευταίο διάστημα στο σημείο έχουν εγκατασταθεί και Μη κυβερνητικές οργανώσεις όπως η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, ο Ερυθρός Σταυρός, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, η PRAKSIS, κ.α. που παρέχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
φωτό: Δημήτρης Τοσίδης
Το Δουβλίνο ΙΙ και ΙΙΙ καταργείται στην πράξη
“Τις προηγούμενες μέρες ο αριθμός των ανθρώπων πλησίασε τους 8.000, σήμερα ζούμε την ευχάριστη κατάσταση να έχουν περάσει. Σε λίγες ώρες πάλι θα έχουμε το ίδιο φαινόμενο. Πολλοί από εμάς έλεγαν εδώ και καιρό ότι ο φράχτης στον Έβρο θα δημιουργήσει αφάνταστα προβλήματα, θα οδηγήσει σε νεκρούς στο Αιγαίο και ταυτόχρονα σε τεράστια προβλήματα στην χώρα” μας λέει ο Γ. Τσιάκαλος ενώ μαζεύει σκουπίδια “Πρέπει η Ελλάδα μαζί με τις άλλες χώρες να αναιρέσει το Δουβλίνο ΙΙ και ΙΙΙ. Αυτό γίνεται αυτήν την στιγμή στην πράξη και είναι αυτό που θα πρέπει να συνεχίζουμε να κάνουμε και εμείς. Όσοι ισχυρίζονται ότι μπορεί να σταματήσουν οι ροές των προσφύγων, ότι γονείς που ξέρουν πως τα παιδιά τους θα σκοτωθούν θα προτιμήσουν να παραμείνουν στην χώρα τους παρά να περάσουν τα σύνορα της χώρας είναι αγύρτες” καταλήγει.
φωτό: Δημήτρης Τοσίδης
Συνεχίζονται οι έρευνες για τον εντοπισμό του 22χρονου πρόσφυγα
Φεύγοντας περάσαμε από την γέφυγρα του Αξιού. Η ΕΚΑΜ και η Πυροσβεστική συνέχιζαν τις έρευνες εντοπισμού του 22χρονου πρόσφυγα από την Συρία που παρασύρθηκε από τα νερά του ποταμού την προηγούμενη μέρα. Είχε αποκοπεί μαζί με τον αδερφό του και δύο ξαδέρφια του από την ομάδα που ταξίδευαν και προσπάθησαν να διασχίσουν τον Αξιό κάθετα προκειμένου να εισέλθουν στο έδαφος της γειτονικής χώρας. Η στάθμη του νερού ήταν ανεβασμένη, το ποτάμι φούσκωσε και ο πρόσφυγας παρασύρθηκε από τα νερά. Τα παιδιά έκλαιγαν στην γέφυρα κοιτώντας το ποταμό μήπως δουν κάποιο σημάδι. Το ταξίδι τους για την ελπίδα είχε τελειώσει στην Ειδομένη.
Σταυρούλα Πουλημένη