Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Βασίλης Πλιώτας, απέστειλε εγκύκλιο προς τους συναδέλφους του, με την οποία ζητεί να παρεμβαίνουν άμεσα, προκειμένου να προστατευθούν πρωτίστως οι γυναίκες και τα «ευάλωτα πρόσωπα» της οικογένειας (ανήλικοι, ανήμποροι και υπερήλικες) από περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και οι υπαίτιοι να οδηγούνται στο αυτόφωρο, εφόσον διαπράττουν πλημμεληματικού χαρακτήρα αδικήματα.
Ακόμα, ο κ. Πλιώτας επισημαίνει στην εγκύκλιο του, την έξαρση των εγκλημάτων της ενδοοικογενειακής βίας και των «γυναικοκτονιών», με «ποικίλες, καινοφανείς και ποιοτικά μεταλλαγμένες μορφές εμφάνισής τους, κυρίως, σε βάρος των γυναικών» ενώ υπογραμμίζει ότι «η θλιβερή πραγματικότητα που βιώνουμε, αξιώνει επιτακτικά, στα πλαίσια της λειτουργικής σας αρμοδιότητας και αποστολής για την τήρηση της νομιμότητας και την προστασία των πολιτών, και τη δική σας, υπερβάλλουσα εγρήγορση, σημαντική παρέμβαση και συμβολή».
Ειδικότερα, ο κ. Πλιώτας, αφού κάνει αρχικά αναφορά στην ευρωπαϊκή «Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης» για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας (κυρώθηκε με το νόμο 4531/2018), το νόμο 3500/2006 για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας, αλλά και τις σχετικές διατάξεις του νέου Ποινικού Κώδικα, στην συνέχεια επιστρατεύει όλους τους εισαγγελικούς λειτουργούς της χώρας και τους παραγγέλλει να επιλαμβάνονται άμεσα, να επιδεικνύουν ιδιαίτερη επιμέλεια και προσοχή και να ενθαρρύνουν τα θύματα (παθόντα πρόσωπα) της οικογενειακής βίας να καταφεύγουν στις εισαγγελικές αρχές, τις αστυνομικές αρχές και στις δομές των αρμόδιων κοινωνικών υπηρεσιών, προκειμένου να καταγγέλλουν τις βίαιες σε βάρος τους συμπεριφορές.
Επίσης, ζητεί από τους εισαγγελείς να παρεμβαίνουν για απομείωση της έντασης και αποφυγή της κλιμάκωσής της, αλλά και για να αποφευχθούν τα χειροτέρα, προσθέτοντας, ότι επιβάλλεται όταν εμφανίζονται τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας, τα οποία τις περισσότερες φορές είναι γυναίκες, «να προσεγγίζονται με διακριτικότητα και σεβασμό της αξιοπρέπειάς τους, να υποστηρίζονται και να ενθαρρύνονται στην καταγγελία βίαιης σε βάρος τους συμπεριφοράς».
Παράλληλα, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου παρακινεί τους συναδέλφους του, εκτός της συνδρομής των αστυνομικών αρχών, να καθιστούν τις δομές των κοινωνικών υπηρεσιών κοινωνούς του προβλήματος και να καλούνται αυτές να παρέχουν -με τις εξειδικευμένες υπηρεσίες τους- τις κατά περίπτωση επιβαλλόμενες και προβλεπόμενες δικές τους μέριμνες και φροντίδες ενώ σημειώνει ότι όταν συντρέχουν αξιόποινα περιστατικά, να ακολουθείται η αυτόφωρη διαδικασία για τα πλημμελήματα και να προσδιορίζονται κατά προτεραιότητα οι συναφείς ποινικές υποθέσεις στο ακροατήριο για εκδίκαση.
Σε άλλο σημείο, ο κ. Πλιώτας αναφέρεται στην παγκόσμια έκταση του φαινομένου της «γυναικοκτονίας», σημειώνοντας ότι «οι περιπτώσεις αφαίρεσης της ζωής γυναίκας, ιδίως από σεξιστικά κίνητρα, “λόγους τιμής”, σκοπούς εμπορίας ανθρώπων και οικονομική εκμετάλλευση, αποδίδονται με τον όρο “γυναικοκτονία” και γίνεται λόγος για ανάγκη διακριτής τυποποιημένης ποινικής πρόβλεψης ή και για αναγωγή αυτής ως διακεκριμένης παραλλαγής της ανθρωποκτονίας του άρθρου 299 ΠΚ. Διεθνώς, σε αρκετές χώρες, καθώς το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό αλλά έχει προσλάβει παγκόσμιες διαστάσεις, υιοθετήθηκε και νομοθετικά η θεώρηση αυτή».
Η συγκεκριμένη κίνηση του εισαγγελέα κ. Πλιώτα αλλά και το περιεχόμενο της εγκυκλίου κινούνται σε θετική κατεύθυνση, σε μία κατεύθυνση που μπορεί να βοηθήσει το σύνολο των δικαστικών λειτουργών της χώρας αλλά και συνολικά της Δικαιοσύνης έτσι ώστε αυτή να αφουγκραστεί την κοινωνική πραγματικότητα που δυστυχώς βρίθει έμφυλων καταπιέσεων, κακοποιητικών συμπεριφορών, ενδοοικογενειακής βίας.
Μετράμε ήδη 12 θύματα γυναικοκτονιών μέσα στο 2021 αλλά και δεκάδες περιπτώσεις κακοποιήσεων. Ξέρουμε πως πολλές από αυτές θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί μέσω της έμπρακτης στήριξης των γυναικών που όχι λίγες φορές είχαν ήδη απευθυνθεί -μάταια- στην αστυνομία.
Είναι πολλά τα βήματα που μένει να γίνουν και που αφορούν ένα σύνολο θεσμών, όχι μόνο αυτόν της δικαιοσύνης. Και πιθανώς η συγκεκριμένη εγκύκλιος έπρεπε να είναι αυτονόητη καθημερινή πρακτική εδώ και δεκαετίες και έτσι ίσως κάποια από τα θύματα να ήταν ακόμα εν ζωή.
Ακόμα κι έτσι, για μια κοινωνία που βυθίζεται, εκτός των άλλων, όλο και πιο πολύ μέσα στις πατριαρχικές αντιλήψεις και στα συνεπακόλουθά τους, ποτέ δεν είναι αργά.
Ας είναι αυτή η εγκύκλιος μία αρχή.
