Δυό μέρες χρειάστηκαν για να αρχίσει το ψαλίδισμα του νοήματος που εξήλθε μετά την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος για το νερό. Η κεντρική ιδέα συμπυκνώνεται στη φράση «αυτό δα έλειπε να ρωτάμε και τον καθένα να μας λέει την άποψή του». Οπότε, όποιος θέλει να λέει την άποψή του, ας κάθεται σπίτι του, θα του τηλεφωνούν οι δημοσκόποι να τους λέει ο καθείς τον πόνο του κι ύστερα, θα αναλαμβάνουν οι δημοσκόποι να εξηγούν τι ήθελε να πει ο πόνος του.
Γιατί θέλατε, φίλοι μου, να πείτε την γνώμη σας για το νερό; Δεν θέλετε να ιδιωτικοποιηθεί; Και τι άλλο μπορεί να γίνει; Ποιά θα είναι η λύση με τα όχι σας; Σήμερα, δηλαδή, τι είναι το νεράκι σας; Η Κρυσταλλία πηγή; Νομίζετε ότι είναι δημόσιο κτήμα; Και τι διαφορά έχει το ιδιωτικό νεράκι; Άσχημα νομίζετε περνάνε οι επιχειρηματίες που πίνουν στο Μανχάταν νεράκι από λειωμένο αιώνιο πάγο του όρους Φούτζι;
Και, γιατί αποφασίσατε σε ποσοστό 98% να ψηφίσετε «Όχι» το οποίο είναι ποσοστό Βόρειας Κορέας; Γι αυτό πέθαναν οι πρόγονοί σας υπερασπιζόμενοι την Νότιο Κορέα; Τζάμπα εκδηλώσεις κάναμε για τον πόλεμο της Κορέας τρεις μέρες πριν τις δημοτικές εκλογές στη Θεσσαλονίκη; Τίποτα δεν καταλαβαίνετε; Τίποτα δεν σκαμπάζετε;
Και γιατί στραβοκοίταζαν μέλη των επιτροπών όσους ψήφιζαν «ναι»; Ποιός το λέει αυτό; Ένα πουλάκι. Ρωτάς: τι πουλάκι ήταν αυτό; Ξενιτεμένο, σου απαντούν. Ύστερα, ακολουθούν άλλοι, που θα πουν ότι άκουσαν να μιλάνε, κάποιοι, για ένα ξενιτεμένο πουλάκι, οπότε η πρώτη πρώτη ερώτηση ξεχνιέται και απομένει η απάντηση, δηλαδή το πουλάκι υπάρχει, άρα τι σημασία έχει που είναι ξενιτεμένο.
Ρωτάς ύστερα εσύ με την σειρά σου: τί είναι, άνθρωπέ μου, τα μέλη των εφορευτικών επιτροπών; Μπράβοι του Μώραλη ή του Μπέου; Άλλο θέμα αυτό σου απαντούν. Που να βάλει κανείς και ερώτηση για τα νομοθετικά διατάγματα.
Κι αν όλα τούτα δεν σας ακούγονται για επιχειρήματα και σας ακούγονται ή τα εκλαμβάνεται για λοιδωρίες, αυτό ακριβώς είναι. Διότι η ειρωνεία που κάποτε ήταν όπλο στα χέρια των αδύνατων, κι έλεγε ένας Καμύ ότι πρέπει να χρησιμοποιείται, το όπλο, από τους δημοσιογράφους για την υπεράσπιση των αδυνάτων, τώρα τα απράγματα άλλαξαν, η ειρωνεία είναι στο θηκάρι των δυνατών όταν βγαίνουν για να κυνηγήσουν σουρικάτες στην σαβάνα. Και στην σαβάνα της δημοκρατίας τους ισχύει όπως σε όλες τις σαβάνες, το δίκιο του δυνατού. Στη δικιά μας, μάλιστα, ο νόμος έχει φτάσει στην τελειότητά του, η οποία ορίζει πως «θα πληρώνεις κάποιον ακόμη και για να σε φάει».
Όπως καταλαβαίνετε, το θέμα δεν είναι το ποσοστό. Αυτό είναι μοναχά η πρόφαση. Το θέμα είναι το δημοψήφισμα καθαυτό.
Ώρα είναι να θέλεις να πεις την άποψή σου και για την αποτέφρωση, το τζαμί, την υγεία, την παιδεία, την θανατική εκτέλεση. Και τότε την τι έχουμε την αντιπροσωπευτική δημοκρατία;
Δικαιούσαι να έχεις άποψη μόνο για τα πρόσωπα στην αντιπροσωπευτική μας δημοκρατία. Οι απόψεις, είναι υπόθεση αυτών των προσώπων, κι εσύ, ως πολίτης, δικαιούσαι να αποφασίζεις αν ο αρχηγός σου θα φορά ή όχι γραβάτα, αν θα κρεμάει ή όχι σακίδιο, αν γέρνει κουτσαβάβικα στη μια πλευρά ή την άλλη, αν θα σου τάζει εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, μέχρι που θα χρειαστεί να εισάγουμε και ξένους εργάτες, δεν θα φτάνουν οι δικοί μας.
Στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία τους δεν γίνεται να διεκδικεί το πόπολο την καταγραφή της άποψής του για τα μείζονα θέματα. Πρέπει να κάθεται σπίτι και να περιμένει να βγει λευκός καπνός από τις καμινάδες της τηλεόρασης, σε μορφή κάποιου διαγγέλματος, που θα εξηγεί και θα επιβάλλει την άποψη του κονγκλάβιου στους από κάτω.
Η επίθεση ενάντια στην διεξαγωγή δημοψηφισμάτων αποκαλύπτει, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, το μίσος που τρέφουν οι θεραπαινίδες των πολιτικών κονσιλιέρι για τους πολίτες. Μίσος που εκφράστηκε με πρωτοφανή τρόπο τα πρώτα χρόνια εφαρμογής των μνημονίων μέσω της λυσσαλέας επίθεσης σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, πλήν των καρδιναλίων φυσικά. Η επίθεση έγινε με το ακόντιο της προτεσταντικής ηθικής και πρωτοστάτησαν σε αυτήν αρχάγγελλοι ενεργοί διανοούμενοι σείοντες την κεντροαριστερή ρομφαία της ... κοινής λογικής η οποία εννοείται είναι η δική τους μοναχά, των άλλων είναι αποτυχημένη μαρέγκα. Η επίθεση έγινε με ανυπόκριτη θηριωδία και επαγγελματική ευσυνειδησία. Ζητήθηκε λογαριασμός από τους αμαρτωλούς ακόμη και για το κλάμα τους στην βρεφική κούνια.
Το μίσος βέβαια γέννησε μίσος.
Κόντα σε όλα αυτά προστέθηκε και η κριτική στο κίνημα των πλατειών. Γέννησαν οι πλατείες, κραυγάζουν, το νεοναζιστικό μόρφωμα. Παλιό επιχείρημα. Δικαιούσαι να παρακολουθείς μόνο τα μαθημάτα δημοκρατίας. Όχι δα και να παραδίδεις μαθήματα στους δασκάλους των συγκροτημάτων τύπου. Τόσο πασοκ σου δίδαξαν και εσύ θέλεις να πετάξεις στα σκουπίδια το νέκταρ των θεών, την αμβροσία των ντόπερμαν. Α, όλα κι όλα. Τα χοντροδάχτυλα του λαού δεν μπορούν να χειριστούν λεπτά εργαλεία, απαιτούνται κρινοδάχτυλα για το κλάδεμα συνειδήσεων. Και το ψαλίδισμα συνεχίζεται και η Δημοκρατία πονάει κι όσο αυτό συμβαίνει γεννιούνται τέρατα. Να θυμάστε: τα δημοψηφίσματα ως μέσω έκφρασης είναι οι παστίλιες για τους πονους της δημοκρατίας.
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ "Στο Κόκκινο 93,4" Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο "Κόκκινο 93,4" την εκπομπή "Ορθά- Κοφτά" με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 10:00- 12:00.