Η Θεσσαλονίκη έχει το θλιβερό προνόμιο μιας από τις μικρότερες αναλογίες πρασίνου στην Ευρώπη, με υψηλότατα επίπεδα ρύπανσης, ιδιαίτερα σε μικροσωματίδια στο δυτικό της τμήμα. Οι ελεύθεροι αδόμητοι χώροι που μπορούν να δεχθούν πράσινο και μάλιστα υψηλό πράσινο είναι ελάχιστοι με τους περισσότερους από αυτούς να είναι τα στρατόπεδα, κλειστά και σε λειτουργία. Τα περισσότερα και μεγαλύτερα βρίσκονται στη Δυτική Θεσσαλονίκη, εκεί δηλαδή που και τα προβλήματα είναι πιο έντονα. Εξειδικευμένες μελέτες έδειξαν ότι τα στρατόπεδα που βρίσκονται εντός και στις παρυφές του Πολεοδομικού Συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης πρέπει να διατεθούν αποκλειστικά στην ανάπτυξη υψηλού πρασίνου για να βελτιωθεί η αναλογία έκτασης πρασίνου ανά κάτοικο, αν και πάλι αυτή θα είναι πολύ χαμηλότερη του αποδεκτό. Η ζωτική σημασία αυτής της τελευταίας και μοναδικής δυνατότητας, στοιχειώδους αναβάθμισης της υποβαθμισμένης ποιότητας ζωής, είναι αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα για την κοινωνία της Θεσσαλονίκης, η οποία τους διεκδίκησε και τους διεκδικεί μέσα από συγκεκριμένο πλαίσιο αιτημάτων που εκτός από την απόδοση της ιδιοκτησίας στις τοπικές κοινωνίες, ζητά διάθεσή τους για την εγκατάσταση υψηλού πράσινου, μηδενική αύξηση του δομημένου χώρου, κ.ά.
Παρά την επιτακτική αυτή ανάγκη οι πολιτικές που εφαρμόζονται και μετά τον Ιανουάριο του 2015 για τα στρατόπεδα αυτά, κάθε άλλο προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται. Κρίσιμο σημείο εδώ θα ήταν να καταργηθεί ο Ν. 2745/1999 που ψηφίστηκε επί υπουργίας Τσοχατζόπουλου μέσω του οποίου οι Ένοπλες Δυνάμεις μπορούν να αξιοποιούν αυτά ακόμα και μέσω πώλησης προκειμένου να καλύψουν ανάγκες των στελεχών τους, ενώ στην πραγματικότητα ο στόχος ήταν να διατεθούν περιοχές υψηλής κερδοφορίας στους εργολάβους. Αντί της κατάργησης και υλοποιώντας απροσχημάτιστα στη νεοφιλελεύθερη αντίληψη περί υφαρπαγής του δημόσιου χώρου και της δημόσιας περιουσίας, ο νυν υπουργός Εθνικής Άμυνας όχι μόνο δεν καταργεί το έκτρωμα Τσοχατζόπουλου αλλά σχεδιάζει να το οργανώσει σε στρατιωτικό ΤΑΙΠΕΔ με όρους χειρότερους ακόμα και από το ΤΑΙΠΕΔ Σαμαρά-Βενιζέλου-Τσίπρα. Έφτασε στο σημείο να προτείνει να χαρακτηρίζονται οι «αξιοποιούμενες» εκτάσεις ως στρατιωτικά οχυρά για να παρακάμπτεται η περιβαλλοντική νομοθεσία. Οι σχεδιασμοί Καμένου μέσω ενός ιδιότυπου ενοικίου και άλλων όρων όχι μόνο παραδίδουν άμεσα μέρος της γης στους κερδοσκόπους γης, αλλά έμμεσα οδηγούν και το υπόλοιπο των «αξιοποιούμενων» εκτάσεων που ενδεχομένως πάρουν τμήμα οι δήμοι, στην αγκαλιά ιδιωτών για την ανάπλαση και λειτουργία των χώρων αυτών. Έτσι ενώ τυπικά οι δήμοι θα ωφελούνται έστω και μερικά στην πραγματικότητα το σύνολο των εκτάσεων θα περνά στη διαχείριση ιδιωτών.
Μοντέλο όλων αυτών των θαυμαστών, που ξεκίνησαν από το 2014, ήταν η συμφωνία μεταξύ του Δήμου Παύλου Μελά, του ΤΕΘΑ (Ταμείο Εθνικής Άμυνας) και …της Μητρόπολης Νεαπόλεως – Σταυρουπόλεως η οποία φιλοξένησε στα γραφεία της μέρος των σχετικών διαπραγματεύσεων παίρνοντας και τα μεσιτικά της (8 στρέμματα γωνιακά, στα οποία έκανε χωρίς ακόμα να της ανήκουν και πολεοδομική παράβαση). Η συμφωνία αυτή αφαιρεί 60 στρέμματα από το στρατόπεδο για να χτιστούν και παραχωρεί τη χρήση του υπόλοιπου στον Δήμο με τίμημα και με την υποχρέωση του να κάνει και όλες τις σχετικές μελέτες και λάβει και τις σχετικές εγκρίσεις. Χωρίς εξασφαλισμένη χρηματοδότηση για τις απαιτούμενες αναπλάσεις, διαμορφώσεις , λειτουργία και συντήρηση του χώρου και των εγκαταστάσεων, ο Δήμος θα καταλήξει αναγκαστικά στη σύμπραξη με ιδιώτες οι οποίοι θα ελέγχουν και θα εμπορευματοποιήσουν έναν κρίσιμο χώρο για τους πολίτες της Δυτικής Θεσσαλονίκης.
Για την καθυστέρηση υλοποίησης αυτής της συμφωνίας εγκαλούν 12 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τον κ. Καμμένο, με επερώτηση που κατέθεσαν! Μετά από αυτούς που εξαργύρωσαν τη συμμετοχή τους στα κινήματα για τους ελεύθερους χώρους (Στρ. Καρατάσσιου, Παύλου Μελά ) και τον ΣΜΑ Ευκαρπίας καταλαμβάνοντας θέσεις διοίκησης στον Δήμο Παύλου Μελά και αλλού, έρχονται και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, απεμπολώντας τους αγώνες των κινημάτων αλλά και τις θέσεις του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, για να βάλουν τέλος στις «αυταπάτες» των κατοίκων της Δυτικής Θεσσαλονίκης. με τα «ρεαλιστικά» τους σχέδια.