Την ανάγκη υπεράσπισης της ειρήνης στο Αιγαίο και του αγώνα για την άμεση αποκλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας επισημαίνει το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα με αφορμή τα νέα επεισόδια έντασης τονίζοντας και τις ευθύνες της ελληνικής πλευράς για την κατάσταση που δημιουργείται.
Σύμφωνα με το “Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα” κάθε μέρα που περνάει η ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας κλιμακώνεται. “Δεν έχουμε την εκτίμηση ότι επαπειλείται ένας γενικευμένος ελληνοτουρκικός πόλεμος –το σύγχρονο γεωπολιτικό περιβάλλον καθιστά δύσκολο ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Όμως ένα «θερμό επεισόδιο» μόνο έξω από την ατζέντα δεν είναι. Οι (μεγάλες) συνέπειες ενός επεισοδίου θα είναι αντιστρόφως ανάλογες της (μικρής) διάρκειας του. Είναι εξαιρετικά πιθανό να θρηνήσουμε θύματα (ας μην ξεχνάμε τι έγινε στα Ίμια), ενώ το οικονομικό κόστος θα είναι τεράστιο, τόσο σε ό,τι αφορά την καταστροφή της τουριστικής βιομηχανίας όσο και σε ό,τι αφορά το κόστος της νέας κούρσας εξοπλισμών που εκ των πραγμάτων θα ξεκινήσει. Εννοείται ότι στο τέλος της ημέρας τον λογαριασμό θα τον πληρώσουν οι πιο φτωχοί. Το «θερμό επεισόδιο» δεν θα είναι ένα ακόμα περιστατικό της πολιτικής ζωής, αλλά μια πραγματική καταστροφή” σημειώνεται στην ανακοίνωσή του.
Το Δίκτυο δηλώνει πως είναι αναληθές ότι την ένταση στο Αιγαίο την κλιμακώνει μόνο η Τουρκία. “Αναμφίβολα, ο Ερντογάν είναι ένας δικτάτορας ευρισκόμενος σε μιλιταριστικό οίστρο. Στο εσωτερικό της Τουρκίας έχει εξαπολύσει ανηλεές πογκρόμ κατά των αντιπάλων τους, εισέβαλε στο Αφρίν σκορπώντας τον θάνατο, στήριξε το ISIS, κρατάει αδικαιολόγητα τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς, εντείνει την Τουρκική στρατιωτική παρουσία στο Αιγαίο, εκτοξεύει απειλές πολέμου. Ωστόσο, η ελληνική πλευρά φέρει τις δικές της ευθύνες για την κλιμάκωση της έντασης” σημειώνει το Δίκτυο θυμίζοντας “την αναβάθμιση της στρατιωτικής κινητικότητας στο Αιγαίο επί υπουργίας Καμμένου, τους πρωτοφανείς στα διπλωματικά χρονικά χαρακτηρισμούς του Ερντογάν από Μαξίμου και ΥΠΕΘΑ («σουλτάνος», «τρελός»), τις δηλώσεις Παυλόπουλου ότι «δεν έχουμε την επικράτεια που θα έπρεπε να έχουμε ιστορικά», την αιφνιδιαστική άσκηση Πυρπολητής που προέβλεπε τη στρατιωτική κατάληψη βραχονησίδας, την ανακοίνωση από τον Καμμένο της μεταφοράς στρατευμάτων στα σύνορα”.” Η κυβέρνηση Τσίπρα όχι μόνο δεν ακολουθεί πολιτική ύφεσης, αλλά υιοθετεί τη στάση της «πατριωτικής αδιαλλαξίας» η οποία ενώ υποτίθεται ότι βάζει φρένο στην Τουρκία, εντούτοις, στην πραγματικότητα βάζει γκάζι στην ένταση” τονίζεται ακόμη.
“Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα από την πρόσδεση της Ελλάδας στο άρμα των ΗΠΑ και του Ισραήλ. ΗΠΑ και Ισραήλ αποτελούν βασικούς παράγοντες αποστασταθεροποίησης και στρατιωτικοποίησης της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου. Η Ελλάδα εντασσόμενη οργανικά στον άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ , καθίσταται συνεργός στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς τους, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για τις σχέσεις της με την Τουρκία και τον αραβικό κόσμο.
Επιπλέον, δεν είναι αληθές ότι το δίκιο στην ελληνοτουρκική αντιπαράθεση είναι αποκλειστικά με το μέρος της Ελλάδας. Στην Κύπρο, του Αττίλα είχε προηγηθεί το ελληνοκυπριακό πραξικόπημα και η συστηματική καταπίεση των Τουρκοκυπριακών. Στο Αιγαίο, είναι έωλες τόσο η διατήρηση εναέριου χώρου 10 μιλίων όταν τα χωρικά ύδατα είναι έξι μίλια, όσο και η πλήρης στρατιωτικοποίηση των νησιών. Στον ελληνικό δημόσιο διάλογο «λησμονείται» ότι ακτογραμμή και ΑΟΖ δεν έχει μόνο η Ελλάδα, αλλά και η Τουρκία. Δεν είναι τυχαίο ότι η πρόταση για παραπομπή των ελληνοτουρκικών διαφορών στο Διεθνές Δικαστήριο (παλιότερα την είχε κάνει κι ένας συντηρητικός πολιτικός όπως ο Κωστής Στεφανόπουλος), δεν μπαίνει καν σε συζήτηση”.
Τέλος, σημειώνει το Δίκτυο “είναι ψευδές ότι αυτό που παρουσιάζεται ως «εθνικό συμφέρον», ταυτίζεται με το γενικό συμφέρον της κοινωνίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εξόρυξη φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ. Εξόρυξη που εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για το οικοσύστημα της Μεσογείου και οδηγεί σε περαιτέρω στρατιωτικοποίηση, την ίδια στιγμή που τη μερίδα του λέοντος των εσόδων θα εισπράξουν οι πολυεθνικές του πετρελαίου μαζί με την ντόπια ελίτ. Εν προκειμένω, το ιδιοτελές συμφέρον των λίγων παρουσιάζεται ως γενικό συμφέρον όλων. Το «όχι αίμα για το πετρέλαιο» που φωνάζαμε παλιότερα για τον πόλεμο των ΗΠΑ στο Ιράκ, γίνεται ξανά επίκαιρο”.
Απέναντι στην κατάσταση που δημιουργείται και, ακόμα περισσότερο, απέναντι σε αυτή που ίσως δημιουργηθεί στο άμεσο μέλλον, η Αριστερά και τα κινήματα καλούνται να πάρουν θέση δηλώνει το Δίκτυο εκφράζοντας τη θέση του ότι “αποτελεί επιτακτική ανάγκη η υπεράσπιση της ειρήνης στο Αιγαίο, ο αγώνας για την άμεση αποκλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η ιδεολογική πάλη ενάντια στον εθνικισμό και τον μιλιταρισμό, όχι γενικά κι αφηρημένα, αλλά τον εθνικισμό και μιλιταρισμό της ίδιας μας της χώρας. Πρέπει να σταθούμε απέναντι σε όσους «τζογάρουν» πολιτικά στην ένταση, είτε από εθνικιστική παραφρονύνη είτε από πολιτικάντικη σκοπιμότητα. Σε αυτήν την κατεύθυνση είναι αναγκαίες πρωτοβουλίες για την ειρήνη και τη διεθνιστική αλληλεγγύη που να αγκαλιάζουν και τις δύο πλευρές του Αιγαίου”.