Σε δύο πρωτότυπες και διαφορετικές δράσεις προχώρησαν το βράδυ της Τετάρτης 5 Απριλίου φοιτητές και φοιτήτριες του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, στο κέντρο της πόλης, στον άξονα του πεζοδρόμου της Αγίας Σοφίας.
Η πρώτη δράση ήταν μια performance με τίτλο «Διαβάζω λίγο ποίηση πριν κοιμηθώ», μια συνθήκη δημόσιας ανάγνωσης που πραγματοποιήθηκε από τον performer Δημήτρη Λώλη, υπό τον διδάσκοντα Μιχαήλ Μαρμαρινό, στη συμβολή των οδών Αγ. Σοφίας και Ερμού.
Όπως ανέφερε το ενημερωτικό φυλλάδιο που συνόδευε τη συγκεκριμένη δράση «Η εκφώνηση δημιουργεί γλυπτά, πλάθει-ή καλύτερα- επαναδιαπραγματεύεται την πλαστική διαδικασία. Ποιεί εκ νέου».
Δεκάδες νέοι άνθρωποι, φοιτητές και φοιτήτριες του τμήματος Θεάτρου του ΑΠΘ, καθώς και περαστικοί, το βράδυ της Τετάρτης άκουσαν τον Δημήτρη Λώλη να διαβάζει ποίηση, μεταξύ άλλων, του Καβάφη, του Μπουκόφσκι, του Χιόνη, του Σεφέρη, του Ρίτσου, του Νερούδα και του Εμπειρίκου.
Μια διαφορετική ανάγνωση ποίησης στον δρόμο, χωρίς κάποια ηχητική εγκατάσταση, παρά μόνο με ένα τραπεζάκι και μια καρέκλα.
«Έχεις κοιμηθεί ποτέ έξω στο δρόμο; Αν ναι, σκέφτεσαι κάτι πριν κλείσεις τα μάτια σου; Τι;»
Λίγα μέτρα πιο πάνω, στην μικρή πλατεία της Αγίας Σοφίας, έλαβε χώρα μια άλλη ενδιαφέρουσα και διαφορετική δράση του δρόμου, από το τμήμα Θεάτρου. Μια φοιτήτρια του τμήματος ήρθε σε επαφή με άστεγους της πόλης, συζήτησε μαζί τους, και τους ρώτησε τι σκέφτονται τα βράδια, μόλις κλείσουν τα μάτια τους, περιμένοντας να τους πάρει ο ύπνος.
Η νεαρή φοιτήτρια διανυκτέρευσε με υπνόσακο στο κέντρο της μικρής πλατείας, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Οι περαστικοί είχαν τη δυνατότητα να ξαπλώσουν για λίγα λεπτά μαζί της, για να νιώσουν έστω για λίγο τι εστί «αστεγία», ενώ παράλληλα είχαν και τη δυνατότητα να μάθουν ποιες ήταν οι απαντήσεις των αστέγων της πόλης στην παραπάνω ερώτηση.
Στη συνέχεια ο συμμετέχων στην performance είχε τη δυνατότητα να γράψει την ιστορία των αστέγων, ή τις δικές του σκέψεις, πίσω από μια φωτογραφία αστέγου, και να την στείλει σε κάποιον φίλο ή φίλη του.
Όπως ανέφερε το σχετικό φυλλάδιο της δράσης αυτής:
«Η σκέψη είναι άυλη. Εσύ που την στεγάζεις;
Έχεις κοιμηθεί ποτέ έξω στο δρόμο; Αν ναι, σκέφτεσαι κάτι πριν κλείσεις τα μάτια σου; Τι;
Αν πάλι όχι, ξάπλωσε μαζί μου.
Κλείσε τα μάτια. Τι σκέφτεσαι;
Υπάρχουν κάποια λόγια, που θα ήθελες να ακούσεις; Λόγια για να σε νανουρίσουν;
Κράτησε για λίγο ακόμα κλειστά τα μάτια σου και άκουσε τι σκέφτεται ένας άστεγος πριν κοιμηθεί.
Η σκέψη του μια carte-postale.
Σε ποιον θέλεις να την στείλεις;».
Δύο δράσεις ενός πανεπιστημιακού τμήματος, με έντονο το κοινωνικό στοιχείο, και με επίγνωση της ανάγκης για παρουσία στο δημόσιο χώρο, νέων ανθρώπων, που ασχολούνται με τις τέχνες και τον πολιτισμό.
Η Θεσσαλονίκη οφείλει να δώσει χώρο και χρόνο στη νέα γενιά που πειραματίζεται, εξερευνά και παρουσιάζει δράσεις και νέες δουλειές στην πόλη.
Κείμενο: Ιάσων Μπάντιος
Φωτογραφίες: Τέλλος Φίλης
