Στις 8 Μαρτίου, ως Διαρκής Συνέλευση Ενάντια στον Πόλεμο, θα οργανώσουμε, θα απεργήσουμε και θα διαδηλώσουμε μαζί με εκατομμύρια γυναίκες και κουήρ που ξεσηκώνονται ενάντια στην πατριαρχία. Τα φεμινιστικά κινήματα κάνουν παντού σύνθημά τους την εναντίωση στη γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Οι φεμινιστικοί αγώνες αμφισβητούν παντού τις επιπτώσεις των πολέμων στην Ουκρανία και τη Γάζα: τη στρατιωτικοποίηση των κοινωνιών και τις συνέπειές της. Δεν είναι μόνο η λογική του πολέμου που εξαπλώνεται παγκοσμίως. Το ίδιο κάνουν και οι αγώνες ενάντια στον πόλεμο: οι γυναίκες και οι κουήρ εργαζόμενες/α κάθε εθνικότητας οργανώνονται πέρα από τα σύνορα για να γίνουν πιο δυνατές/ά. Αυτή είναι η διεθνική πολιτική της ειρήνης στην πράξη.
Στις 8 Μαρτίου θα σταθούμε στο πλευρό των γυναικών στην Παλαιστίνη και θα φωνάξουμε, μαζί με όσους/α κινητοποιούνται παγκοσμίως, ότι η γενοκτονία πρέπει να σταματήσει. Θα φωνάξουμε μαζί με τις Παλαιστίνιες και τις Ισραηλινές γυναίκες που θα διαδηλώσουν μαζί στο Ισραήλ — μια πρόκληση για το κράτος του Ισραήλ, το οποίο καταστέλλει κάθε αντίθετη άποψη, πυροδοτεί ρατσιστικούς διχασμούς και στρατολογεί γυναίκες και κουήρ ως εκτελεστές του δολοφονικού του σχεδίου, ενώ όσες τολμούν να αρνηθούν τη στράτευση απειλούνται με βιασμό και δέχονται απειλές για τη ζωή τους. Ο αγώνας για να μπει τέλος στη γενοκτονία πρέπει να είναι φεμινιστικός. Δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιες γυναίκες έχουν σκοτωθεί και τραυματιστεί από τις IDF. Γνωρίζουμε ότι οι βιασμοί και οι σεξουαλικές κακοποιήσεις είναι όπλα σε κάθε στρατιωτική σύγκρουση. Δεν δεχόμαστε να εργαλειοποιούνται οι ωμότητες της 7ης Οκτωβρίου για να δικαιολογηθεί η αδιάκριτη σφαγή γυναικών, ανδρών και παιδιών που διαπράττεται από το Ισραήλ, «για την υπεράσπιση των γυναικών μας». Αρνούμαστε εξίσου να αποδεχτούμε τη νομιμοποίηση έστω και ένας βιασμού, μίας δολοφονίας ή εξευτελισμού «των γυναικών τους», ασχέτως αν παρουσιάζεται ως συνέπεια μιας μακράς ιστορίας βίας. Αρνούμαστε ότι πρέπει να επιλέξουμε ανάμεσα στον αγώνα ενάντια στην κατοχή και στον αγώνα ενάντια στην πατριαρχία.
Στις 8 Μαρτίου θα βγούμε στους δρόμους γεμάτες φεμινιστική εξέγερση ενάντια στον μιλιταρισμό. Ο μιλιταρισμός είναι μια υλική δύναμη που θρέφει τη βιομηχανία όπλων εις βάρος των κοινωνικών παροχών. Η Ευρώπη ετοιμάζεται για πόλεμο, στο όνομα μιας δημοκρατίας που βασίζεται σε σεξουαλικοποιημένες ιεραρχίες. Οι γυναίκες πρέπει να εργάζονται σκληρότερα, ενώ οι άνδρες στέλνονται στα πεδία της μάχης. Οι Ουκρανές μετανάστριες είδαν τους μισθούς και τα χρήματα που στέλνουν στις οικογένειές τους να εξανεμίζονται από το κόστος του πολέμου. Πολλές από τις γυναίκες που παρέμειναν στη χώρα αγωνίζονται για να δώσουν στους στρατιώτες την ευκαιρία να γυρίσουν στα σπίτια τους μετά από δύο χρόνια απελπιστικού πολέμου. Στη Ρωσία, οι γυναίκες αμφισβητούν την καταστολή για να καταγγείλουν ότι μόνο οι φτωχοί άνδρες αναγκάζονται να πολεμήσουν και να πεθάνουν, ενώ οι πλούσιοι τη γλυτώνουν. Εκατοντάδες Ουκρανές γυναίκες έχουν βιαστεί από Ρώσους στρατιώτες για να σηματοδοτηθεί η κατοχή των κατακτημένων εδαφών. Τα κουήρ άτομα που αρνούνται να καταταγούν θεωρούνται προδότες τόσο της φύσης όσο και του έθνους και ως τέτοιοι διώκονται. Αυτή είναι η πατριαρχική τάξη που απαιτεί ο μιλιταρισμός: έμφυλος καταμερισμός της εργασίας, αποθέωση της αρρενωπότητας και της βίας, πειθαρχημένη σεξουαλικότητα και ανδρική εξουσία, για να διατηρείται η τάξη. Πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στον πόλεμο για να αντιταχθούμε στη στρατιωτικοποιημένη καπιταλιστική πατριαρχία.
Στις 8 Μαρτίου θα απεργήσουμε, θα διαδηλώσουμε και θα οργανωθούμε μαζί με όσες/α, από τη Λατινική Αμερική μέχρι το Ισραήλ και την Πολωνία, από την Ιταλία μέχρι την Ελλάδα, από την Τσεχία μέχρι τη Γαλλία, από το Κουρδιστάν μέχρι το Ιράν, από τη Γερμανία μέχρι την Τουρκία και το Ηνωμένο Βασίλειο, καθιστούν φεμινιστικό ζήτημα το αίτημα για τον τερματισμό της γενοκτονίας, του πολέμου και του μιλιταρισμού, συνδυάζοντας το αίτημα αυτό με τους αγώνες των γυναικών και των κουήρ ενάντια στην ανδρική βία και τις γυναικοκτονίες, ενάντια στον ρατσισμό και την άνοδο της ακροδεξιάς, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις των κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών, ενάντια στη συρρίκνωση των μισθών, ενάντια σε όλα όσα προκαλεί ο πόλεμος. Αυτοί οι αγώνες είναι η διεθνική πολιτική μας για την ειρήνη, και δεν θα υπάρξει ειρήνη χωρίς φεμινιστικούς αγώνες.
