Από τις 19 μέχρι τις 28 Ιουλίου θα πραγματοποιηθεί το Δεκαήμερο Αγώνα και Ελευθερίας στο δάσος των Σκουριών με πλήθος δράσεων, συζητήσεων και πολιτιστικών δρώμενων.
Δείτε το πρόγραμμα εδώ
Το κάλεσμα του δεκαημέρου:
Τα τρένα της ανάπτυξης τους σε τροχία σύγκρουσης με τη ζωή μας. Αυτοί το πήγαιναν, όπως και πάλι το πάνε, κι όπου βγει. Σε εμάς τους υπόλοιπους, το πού θα πάμε!; Εμείς σε πείσμα των καιρών, θα πάμε και πάλι στις Σκουριές.
Έχουν περάσει 18 χρόνια και θα λέγαμε όχι αισίως, γιατί πιστεύαμε, επιθυμούσαμε, νομίζαμε, πως αυτός ο αγώνας ενάντια στον εξορυκτικό, επενδυτικό παραλογισμό, θα ήταν πολύ πιο σύντομος. Και θα λέγαμε επίσης πως ευτυχώς για εμάς, την Επιτροπή Αγώνα Μ. Παναγίας, αντιληφθήκαμε γρήγορα ότι ο αγώνας μας δεν μπορούσε να είναι, δεν έπρεπε να είναι απλά και μόνο ένας αγώνας ενάντια στα μεταλλεία χαλκού-χρυσού στη Β.Α. Χαλκιδική. Ο εξορυκτισμός, τα mega-projects και η δυτικότροπη αντίληψη για τον κόσμο εν γένει, είναι απόλυτοι, βίαιοι ετεροκαθορισμοί που έχουν οδηγήσει τον πλανήτη και τον κόσμο στο χείλος του γκρεμού. Η επίκληση των “υψηλών ιδανικών” της “προόδου” και της “κοινωνικής ευημερίας” όπως και των “ιστορικών αναγκαιοτήτων” και του “έτσι πάει ο κόσμος” είναι συνθήκες που αναδύουν οσμή ανθρώπινου αίματος, το αίμα με το οποίο είναι βαμμένες και ποτισμένες όλες οι δήθεν ανθρωπιστικές τους προθέσεις.
Ο αγώνας μας λοιπόν ήταν και παραμένει ένας αγώνας για Γη & Ελευθερία, και δεν είναι καθόλου τυχαία η εμπλοκή, η συνδρομή και η συμβολή της Επιτροπής Αγώνα Μ. Παναγίας σε πολλές από τις προσπάθειες, ανά την επικράτεια, δημιουργίας κινηματικών δικτυώσεων, με αφορμή θεματικές και δυναμικές που κατά καιρούς αναδεικνύονται. Έτσι, από το 2008 και εντεύθεν, εμπλακήκαμε και συμβάλαμε στους αγώνες των Πολιτών κατά του Λιθάνθρακα, της Πανελλαδικής Συμμαχίας ενάντια στην Ιδιωτικοποίηση του Νερού, της Πρωτοβουλίας Συνεννόησης ενάντια στη Διαχείριση των Σκουπιδιών, ενάντια στην καύση των σκουπιδιών και στις Βιομηχανικές Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ενάντια στις βιοτεχνολογίες και τη νανο-επιστήμη, ενάντια στον ρατσισμό και την έμφυλη βία, για την Αποανάπτυξη και την Άμεση Δημοκρατία, για τις Κοινότητες Αγώνα & την Ελευθερία.
Δε βαυκαλιζόμαστε, η Επιτροπή Αγώνα δεν είναι η τοπική κοινωνία της Β.Α. Χαλκιδικής, δεν εκφράζει δηλαδή όλη την τοπική κοινωνία, είναι ένα κομμάτι αυτής. Οι δυνάμεις μας είναι μικρές, όπως μικρές είναι και οι δυνάμεις αυτών που συνεχίζουν να αντιστέκονται στην κοινωνική και πολιτική παρακμή και εξαχρείωση. Κάτι όμως έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα! Η εξορυκτική παραγωγική διαδικασία που ήταν προγραμματισμένη να αρχίσει το 2009, δεν έχει ξεκινήσει ακόμα. Στις Σκουριές, ακόμη δεν παράγεται ούτε χαλκός ούτε χρυσός ούτε και τρώει κανείς με χρυσά κουτάλια. Ο δήθεν “εξορυκτικός κολοσσός” Eldorado Gold, το 2019, λόγω της συμβολής και των τοπικών αντιστάσεων, είχε φτάσει στα πρόθυρα της οικονομικής χρεοκοπίας. Διασώθηκε όμως από την ξεδιάντροπη άνωθεν παρέμβαση της “κυβέρνησης των αρίστων”, που άλλαξε το 2021 την “επενδυτική συμφωνία” με την Ελληνικός Χρυσός, καθιστώντας τη σχέση μεταλλευτικής εταιρίας-ελληνικού δημοσίου πραγματικά αποικιοκρατική. Στο όνομα του “υψηλού ιδανικού”, του “εθνικού συμφέροντος”, οι “άριστοι” υπέγραψαν την δημιουργία μιας οικονομικής ζώνης, που επικαθορίζει με τον πιο απόλυτο τρόπο οποιαδήποτε άλλη οικονομική και παραγωγική δραστηριότητα στην περιοχή. Με τον νόμο 4785/2021, το Ελληνικό Δημόσιο, α) αποποιείται οποιουδήποτε δικαιώματος άμεσου ελέγχου και παρέμβασης στην εν λόγω δραστηριότητα, καθώς αυτό ανατίθεται στη διεθνή διαιτησία, β) αποδέχεται ρητά την κατάργηση του συνταγματικού δικαιώματος στην απεργία, αφού την προσδιορίζει ως λόγο “ανώτερης βίας” και την ταυτίζει με ακραίο φυσικό φαινόμενο (σεισμό/πλημμύρα/πυρκαγιά), πόλεμο ή τρομοκρατική ενέργεια, και γ) εκχωρεί κυριολεκτικά γη & ύδωρ, καθώς επιτρέπει στην Ελληνικός Χρυσός να αντλεί από τον κεντρικό υδροφορέα της Χαλκιδικής “όσο νερό χρειαστεί” για τη δραστηριότητά της, και πάει λέγοντας…
Η υποτιθέμενη “μεγαλύτερη αμιγώς ξένη επένδυση στην Ελλάδα”, που βρισκόταν σε “κατάσταση συντήρησης εργοταξίων”, από το 2017 μέχρι το καλοκαίρι του 2023, η ουσιαστικά χρεοκοπημένη Eldorado που έψαχνε στρατηγικό επενδυτή από τον Σεπτέμβρη του 2019, τελικά νεκραναστήθηκε. Αυτό που δεν κατάφερναν οι καναδοί κερδοσκόποι, το κατάφερε η ελληνική κυβέρνηση και το παρεάκι του κυρίου Μητσοτάκη σε απόλυτα πρωταγωνιστικό ρόλο. Την άνοιξη του 2023, η Ελληνικός Χρυσός, αφού επιχορηγήθηκε με 200 εκ. ευρώ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης & Ανθεκτικότητας, σύναψε και δάνειο 680 εκ. ευρώ, με τις τράπεζες Εθνική και Πειραιώς, και εγγυητή “φυσικά” το ίδιο το ελληνικό δημόσιο.
Μ’ αυτά τα “αμιγώς ξένα κεφάλαια”, στη Β.Α. Χαλκιδική, στις Σκουριές, αρχίζει να διαμορφώνεται και πάλι η προοπτική της απόλυτης καταστροφής, της ερήμου και της μέγα-χαβούζας τοξικών αποβλήτων. Εδώ και κάποιους μήνες, στις μέρες, τις ώρες που διανύουμε, σε πρώτη φάση, παριστάμεθα εκ νέου σε ένα από τα λαμπρότερα νεοελληνικά παραδείγματα, υποδειγματικού ροκανίσματος δημόσιου χρήματος. Ξαναμπαζώνουν το ανοιχτό, αρχικό, όρυγμα των Σκουριών για να το ξανασκάψουν κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2025, που ορίζουν/ανακοινώνουν, την έναρξη της παραγωγής μεταλλευμάτων! Υλοτομούν το δάσος που με την παραπάνω σύμβαση ανέλαβαν να επιστρέψουν προς δημόσια χρήση, το δάσος του Λοτσάνικου, και κυρίως, αντλούν από τον υδροφορέα τεράστιες ποσότητες νερού. Ως γνωστόν, για να αρχίσει η παραγωγική διαδικασία πρέπει να αποστραγγιστεί το βουνό, πρέπει να πεθάνουν οι οξιές και οι βελανιδιές, πρέπει να εξαφανιστεί οποιαδήποτε ανταγωνιστική δραστηριότητα, πρέπει να δημιουργηθούν περιβαλλοντικοί μετανάστες.
Αυτό αποκαλούν “φιλικό επενδυτικό περιβάλλον”, αυτό είναι και το τραίνο της ανάπτυξής τους, σε ξεκάθαρη τροχιά σύγκρουσης με τη ζωή μας.
