Έρωτας και τέχνη- τα δύο «συστατικά στοιχεία» της νέας παράστασης «Το θηρίο» που έκανε πρεμιέρα την Παρασκευή στη Θεσσαλονίκη.
Το έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά και μάλιστα σε έναν χώρο, το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, απόλυτα εναρμονισμένο με την υπόθεσή του. Πίνακες και έργα τέχνης συνθέτουν ένα οικείο περιβάλλον για τον ήρωα του έργου, έναν ζωγράφο, ο οποίος συγκρούεται με το «μέσα» του σε ένα μονοπάτι που τελικά θα τον οδηγήσει στην τελική λύτρωση.
Η παράσταση βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Νίκου Ορτετζάτου, στην «παρθενική» του απόπειρα ως συγγραφέας. Η «συνταγή» του; O έρωτας, ένας καλλιτέχνης και η τέχνη του. Το «μυστικό» του; Μιλά για σκέψεις και συναισθήματα που πηγάζουν πρωτίστως από μέσα του.
Μάλιστα εμφανίζεται μόνος επί σκηνής και βιώνει αυτό που πάντα επιθυμούσε να είναι: ζωγράφος. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που πολλοί συγγραφείς γράφουν για ζωές που θα’ θελαν να ζήσουν και για χαρακτήρες που θα’ θελαν οι ίδιοι να είναι.
Ο Νίκος Ορτετζάτος μίλησε στο alterthess.gr.
Συνέντευξη στην Ευγενία Χατζηγεωργίου
Ποιο είναι το «Θηρίο»; Τι καταστάσεις βιώνει ο ήρωας;
Το θηρίο είναι ο άνθρωπος και ο ίδιος του ο εαυτός. Ο εαυτός μας που έχει χάσει κάθε ανθρωπιά και δεν αναγνωρίζει πια την ίδια του τη φιγούρα στον καθρέφτη. Βιώνει διάφορα πράγματα. Το κυριότερο πιστεύω πως είναι η μοναξιά του, η αποκοπή από την ίδια του τη φύση και την ανισορροπία του σε ένα τεντωμένο σχοινί.
Από που εμπνεύστηκες την υπόθεση του έργου;
Θέλησα να γράψω κάτι για τον έρωτα και την τέχνη, δύο θέματα που με απασχολούν έντονα. Από κει και πέρα άρχισαν να απασχολούν διάφορα πράγματα το μυαλό μου και σιγά σιγά με ένα μαγικό τρόπο ο ίδιος ο ήρωας με έπιασε από το χέρι και με πήγε εκεί ακριβώς που ήθελε αυτός. Δεν είχα κάποια συγκεκριμένη υπόθεση στο μυαλό μου. Έβαλα στο μαγκάλι τον έρωτα, έναν καλλιτέχνη, την τέχνη του και έστρεψα μέσα μου για να μιλήσω για αυτά που με απασχολούν.
Ποια επιπλέον στοιχεία «ντύνουν» το ποιητικό μονόλογο;
Ο όρος ποιητικός δε ξέρω αν είναι δόκιμος. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως στο κείμενο υπάρχουν στιγμές που ο ήρωας μιλά με έναν αρκετά ιδιαίτερο τρόπο. Αυτό έγινε σε μεγάλο βαθμό εσκεμμένα γιατί ο ήρωας είναι ζωγράφος και ήθελα αυτά που εκφράζει να είναι μικροί πίνακες. Ζηλεύω τους ζωγράφους, κάτι που θα ήθελα να ήμουν αλλά δε θα το καταφέρω ποτέ, ούτε μια γραμμή ίσια δε μπορώ να κάνω.
Κατά πόσο συμβάλει ο χώρος που φιλοξενεί μία παράσταση στο τελικό αποτέλεσμα;
Στο συγκεκριμένο χώρο που κάνουμε πρεμιέρα, πάρα πολύ. Το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης είναι ένας υπέροχος χώρος γεμάτος με μοναδικά έργα. Τους ευχαριστούμε πολύ για την φιλοξενία τους και για αυτήν την ιδιαίτερη εμπειρία. Στο έργο μιλάω για πίνακες, για τέχνη, για εκθέσεις ζωγραφικής και γύρω μου υπάρχουν οι ενέργειες από μεγάλα και σημαντικά έργα τέχνης. Τι ωραιότερο!
Ποιο μήνυμα φιλοδοξεί να περάσει το έργο στους θεατές;
Θα δανειστώ κάτι από το κείμενο. «Μην κλείσετε τις αισθήσεις σας». Ο ήρωας του έργου, όπως και οι άνθρωποι γενικά, δεν αισθάνονται πια, φοβούνται να αισθανθούν, δεν βιώνουν όλα τα συναισθήματα και για αυτό δε γίνεται τέχνη και δεν ερωτεύονται στον απόλυτο βαθμό. Π.χ. φοβόνται να νιώσουν τον πόνο, την απόρριψη, το πάθος, την αγάπη, κ.α Δυστυχώς, όλα είναι επιφανειακά. Πρέπει να τα αισθάνεσαι και να τα βιώνεις όλα, διαφορετικά είσαι μισός άνθρωπος, ή μάλλον δεν είσαι άνθρωπος. Με αυτό το θηρίο παλεύει και ο ήρωας και αποφασίζει πως για να λυτρωθεί και να ξαναβρεί τον άνθρωπο μέσα του, πρέπει να αισθανθεί. Αντιλαμβάνεται μέσα από μια επίπονη πορεία πόσο ασήμαντος είναι μπροστά στη μητέρα- φύση του, που έχει όλες τις αισθήσεις της ανοιχτές και μπορεί να κάνει τέχνη και να ερωτεύεται την ίδια στιγμή.
Το «Θηρίο» είναι η πρώτη σου συγγραφική προσπάθεια. Πως την βίωσες; Θα ήθελες να ξαναασχοληθείς με την συγγραφή ή επικεντρώνεσαι κυρίως στην ηθοποιία;
Συγγραφέας δεν είμαι. Είμαι ηθοποιός. Λατρεύω τη σκηνή, το θέατρο, τον παλμό της ζωντανής παράστασης. Η εμπειρία της συγγραφής του έργου ήταν βασανιστική αλλά ταυτόχρονα υπέροχη και λυτρωτική. Έχω ήδη μια ιδέα που θέλω να δοκιμάσω και θα ασχοληθώ ξανά με τη συγγραφή πολύ σύντομα.
Είσαι ο συγγραφέας του έργου και ο μοναδικός ηθοποιός της παράστασης. Το τελικό αποτέλεσμα κατά πόσο συμπίπτει με αυτό που είχες στο μυαλό σου όταν έγραφες το έργο; Πόσο συνέβαλε σ’ αυτό η σκηνοθεσία της παράστασης;
Για να πω την αλήθεια, δε θυμάμαι τι είχα στο μυαλό μου για το έργο πριν τις πρόβες. Έχω ξεχάσει πια. Με το Γρηγόρη δουλέψαμε πολύ, συζητήσαμε άλλο τόσο, ώστε να μπορέσω να ξεπεράσω την εικόνα του έργου μου. Ήταν αναγκαίο αυτό. Είχα ανάγκη το βλέμμα και την οπτική του Γρηγόρη, γιατί ήξερα ακριβώς ότι ο Γρηγόρης θα το φώτιζε και θα το πήγαινε πολλά βήματα παρακάτω. Με βοήθησε, τον βοήθησα θέλω να πιστεύω, περάσαμε υπέροχα, πολύ δημιουργικά και τον ευχαριστώ πολύ για όλα.
Η πρόκληση να συμμετέχει μόνο ένας ηθοποιός σε μία παράσταση είναι μεγάλη. Ποια στοιχεία, κατά τη γνώμη σου, πρέπει να έχει μία τέτοια παράσταση για να «κερδίσει» το κοινό;
Δεν διαφέρει σε κάτι από μια οποιαδήποτε παράσταση. Όσο πιο αληθινός άμεσος και ειλικρινής είσαι, το λιγότερο που θα συμβεί είναι να σε παρακολουθήσουν. Το αν θα κερδίσει το κοινό, αυτό θα φανεί στο χειροκρότημα!
Το «Eclipses Group Theater» αποτελείται από ανθρώπους με μοιράζονται την αγάπη τους για το θέατρο. Ποιοι είναι οι στόχοι και οι επιθυμίες σας;
Οι στόχοι και οι επιθυμίες μας είναι να περάσουμε καλά με το θέατρο, να επικοινωνήσουμε, να συνομιλήσουμε, να αγαπηθούμε, να παρουσιάσουμε στο κοινό τις σκέψεις μας, τους φόβους μας, τις ελπίδες μας, τη χαρά μας. Να κάνουμε τους ανθρώπους να αισθανθούν ξανά. Όταν αισθάνεσαι αγαπάς κι όταν αγαπάς όλα είναι πιο εύκολα.
Διαβάστε επίσης: «Το θηρίο» στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης