Κατάληψη στα γραφεία της ΕΣΗΕΜΘ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης πραγματοποιούν αυτήν την ώρα μέλη της κατάληψης Terra Incognita, της συλλογικότητας για τον κοινωνικό αναρχισμό “μαύρο και κόκκινο”, της Αναρχικής ομάδας Θεσσαλονίκης Πυρανθός και της Ελευθεριακής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης, εκφράζοντας την αντίθεσή τους προαπαιτούμενα μέτρα που ψηφίζονται στη Βουλή και καλώντας στην συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί στις 7 το απόγευμα στην Καμάρα.
Όπως αναφέρουν:
Την Τετάρτη 15 Ιούλη με εντολή των δανειστών τίθενται προς ψήφιση τα πρώτα εγκληματικά μέτρα του τρίτου μνημονίου της κυβέρνησης Σύριζα-Αν. Ελ.. Όπως λένε και οι Ευρωπαίοι εταίροι η επιτακτικότητα της τόσο σύντομης ψήφισης των μέτρων δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα εχέγγυα εμπιστοσύνης του Σύριζα στο υπερεθνικό κεφάλαιο για την επίτευξη αυτής της συμφωνίας.
Μετά την ψήφο υποταγής της 15ης Ιούνη στους δανειστές η κυβέρνηση Σύριζα-Αν. Ελ. ανανεώνει την περίοδο λιτότητας για τη βιωσιμότητα του χρέους έναντι της κοινωνίας.
Η κατάληξη της πολιτικής των τελευταίων μηνών επισφραγίζει την φιλομνημονιακή στρατηγική του Σύριζα και τα προεκλογικά ψεύδη της ρήξης. Από τη μια το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, τα προεόρτια της βραδιάς των εκλογών για τα σκισμένα μνημόνια και το τέλος της λιτότητας και το επίπλαστο δημοψήφισμα για την αποδοχή ή όχι ενός μνημονίου και από την άλλη το eurogroup της 20ης Φλεβάρη, οι ατελείωτες διαπραγματεύσεις και η συμφωνία για το τρίτο μνημόνιο είναι το προοίμιο της αριστερής διαχείρισης του καπιταλισμού.
Ο καπιταλισμός όμως δεν εξανθρωπίζεται, καταστρέφεται. Έξω από τις λογικές ελπίδας στις ενδοκυβερνητικές συγκρούσεις και την εμπιστοσύνη σε κάθε αριστερή πλατφόρμα καλούμε όλο τον κόσμο του αγώνα να ανατρέψει στους δρόμους την καταστροφική επέλαση του Σύριζα στην βιωσιμότητα τόσο της κοινωνίας όσο και μεμονωμένα των αγωνιστικών κινημάτων.
Ενάντια στη λογική της εξατομίκευσης που σκορπάει ο καπιταλισμός προτάσσουμε την συλλογικοποίηση των αναγκών μας. Μέσα από αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης, αυτοάμυνας και επίθεσης, συλλογικές δομές σίτισης και στέγασης, μαζικές αρνήσεις πληρωμών, καταλήψεις κτιρίων να ξεπεράσουμε τα αδιέξοδα του καπιταλισμού.
Ενάντια στη λογική της ανάθεσης της διαχείρισης των ζωών μας σε επαγγελματίες πολιτικούς προττάσουμε την αυτοδιάθεση της κοινωνίας. Με όπλο τις συλλογικότητες και τις λαϊκές συνελεύσεις οργανώνουμε την κοινωνία της ισότητας και της αλληλεγγύης που θα καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες και όχι τα επίπλαστα καπιταλιστικά “θέλω”.
Ενάντια στη λογική του “μεριδίου ευθύνης στο κάθε χρέος” οργανώνουμε την συλλογική κοινωνική και ταξική αντεπίθεση ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Οργανώνουμε και συμμετέχουμε στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, στις πορείες, στις απεργίες, στις συγκρούσεις αναγνωρίζοντας πως ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται αλλά καταστρέφεται.
Το κάθε χρέος είναι υπόθεση της εξουσίας. Υπόθεση της αγωνιζόμενης κοινωνίας είναι η επανάσταση. Άμεση ρήξη με το κράτος και τους θεσμούς του. Επίθεση σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους. Απαλλοτρίωση της κρατικής, εκκλησιαστικής και καπιταλιστικής περιουσίας.
Η 22 Ιούλη μας βρίσκει όλους στους δρόμους ενάντια στα κυβερνητικά σχέδια για την ανανέωση της επιταγής λιτότητας. Ενάντια σε αριστερά και δεξιά μνημόνια, ενάντια σε κάθε λογική ανάθεσης, ενάντια στην επιστροφή στην κανονικότητα.
Η μόνη ρεαλιστική λύση ενάντια στη λιτότητα είναι η καταστροφή του καπιταλιστικού κόσμου και η οικοδόμηση της επαναστατημένης αναρχικής κοινωνίας.
Ενάντια στην ανάθεση, ενάντια στην εξατομίκευση.
Αγώνας για τη συλλογική κοινωνική και ταξική αντεπίθεση.
Κατάληψη Terra Incognita
Μπορεί να κατέχετε το μονοπώλιο της νόμιμης βίας:
Ολόκληρος ο στρατός κατοχής της δημοκρατίας αυτή τη στιγμή καταστέλλει βίαια τις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις. Εκατοντάδες προσαγωγές και δεκάδες συλλήψεις και ξυλοδαρμοί διαδηλωτών είναι ο πρώτος απολογισμός των συγκρούσεων των τελευταίων ημερών. Παράλληλα επικοινωνείται το κάθε σχέδιο Νέμεσης για την αντιμετώπιση ενδεχόμενων κοινωνικών εκρήξεων με την επιβολή του 3ου μνημονίου.
Μπορεί να κατέχετε το μονοπώλιο της ¨ενημέρωσης¨:
Ολόκληρος ο μυντιακός συρφετός αυτή τη στιγμή προασπίζεται τα συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου. Αυτοί που έχουν κάνει την τρομοκρατία επάγγελμα, σπέρνουν τον πανικό το τελευταίο διάστημα επιβάλλοντας την κοινωνική χρεοκοπία. Τροφοδοτούν τον κοινωνικό κανιβαλισμό επικοινωνόντας συνεχώς τα καπιταλιστικά αδιέξοδα.
Μπορεί να κατέχετε το μονοπώλιο των νόμιμων εκβιασμών:
Μια ολιγάριθμη συμμορία «νονών» αυτή τη στιγμή εκβιάζει την κοινωνία με τον πιο πολύπλευρο τρόπο. Ο λόγος για κάτι αποβράσματα όπως οι επειχηρηματίες-μεγαλοκαναλάρχες Μαρινάκης, Αλαφούζος, Κοντομηνάς, Κυριακού, Μπόμπολας, Τεγόπουλος, Βαρδινογιάννης και οι υπηρεσιακοί υπάλληλοί τους Πρετεντέρης, Τρέμη, Κοσσιώνη, Ευαγγελάτος, Σρόιτερ και άλλοι, πνιγμένοι μέσα στα σκάνδαλα και τις μίζες εγκληματούν καθημερινά και ακατάπαυστα σε βάρος μας. Αυταπόδεικτο παράδειγμα είναι το δημοψήφισμα που αποτέλεσε τη βάση του άμεσου εκβιασμού της εργοδοτικής τρομοκρατίας για θετική ψήφο ή του έμμεσου εκβιασμού μέσω της καθεστωτικής προπαγάνδας και της διασπορας τρομοκρατίας.
Δεν κατέχετε όμως το βασικότερο: το δίκιο. Γιατι το δίκιο το έχει ο κόσμος του αγώνα, οι εξεγερμένοι, οι επαναστάτες.
Ο έλεγχος της ροής των πληροφοριών από τα κράτη και το κεφάλαιο μέσω των αστικών ΜΜΕ είναι μια από τις βασικότερες μορφές κοινωνικού ελέγχου. Η εξουσία μέσω της κατοχής του μονοπωλίου της (καθεστωτικής) ¨ενημέρωσης¨ επιδιώκει να διατηρήσει την κοινωνική ειρήνη και ομαλότητα.
Δεν μπορεί παρά να είναι ζητούμενο για ένα επαναστατικό κίνημα η διακοπή της ομαλότητας της καθεστωτικής προπαγάνδας μέσω της κατάληψης των αστικών μέσων και η διάχυση των αναρχικών θέσεων και προταγμάτων.
Μέσα απο… στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στους διωκόμενους συντρόφους των αντιμνημονιακών διαδηλώσεων και την υπόσχεση σε ότι συνθέτει το αστικό μπλόκ πως
Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες.
Ενάντια σε κάθε είδους εξουσία.
Μόνο η σύγκρουση ανοίγει περάσματα.
Συγκέντρωση με αφορμή την συνέχιση της ψήφισης του 3ου μνημονίου. Τετάρτη 22 Ιούλη, 19:00 Καμάρα
Κατάληψη Terra Incognita
Συγκέντρωση ενάντια σε νέα και παλιά μνημόνια,κράτος και κεφάλαιο
Την Τετάρτη 22 Ιουλίου το πιο δυνατό χαρτί των αστών, αυτό που ονομάστηκε “αριστερή κυβέρνηση” φέρνει στη βουλή ότι δεν κατόρθωσαν να συμπεριλάβουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις στα πρώτα 2 μνημόνια.
Πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, συνολική αλλαγή στον πτωχευτικό κώδικα ώστε να αποζημιώνονται κυρίως οι τράπεζες, αντί των εργαζομένων, οριστική διάλυση του αγροτικού τομέα ώστε να μην μπορεί ο λαός να στραφεί ούτε στη γη για να ανταπεξέλθει στην κοινωνική γενοκτονία που ετοιμάζουν από κοινού αριστεροί και δεξιοί. Αν και έκαναν τα πάντα για να φέρουν το νέο μνημόνιο μέσα στο κατακαλόκαιρο, θα είμαστε παρόντες στο νέο ραντεβού της αντίστασης. Μαζί με τον κόσμο που δεν σταματά να αγωνίζεται χωρίς αναθέσεις και σωτήρες, χτίζουμε ξανά τα πρώτα ορύγματα που θα γεμίσουν από τους καταπιεσμένους. Στο τέλος εμείς θα νικήσουμε. Δεν θα περάσουν.
Όλοι στη συγκέντρωση της Καμάρας, ΤΕΤΑΡΤΗ 22 Ιουλίου 19.00
Ενάντια σε νέα και παλιά μνημόνια, ενάντια σε ντόπια και διεθνή αφεντικά, Να διαλύσουμε την Ε.Ε. να ξαναφτιάξουμε τη ζωή, με βασικά συστατικά την κοινωνική αλληλεγγύη, την συνεργασία, χωρίς αφεντικά και δούλους. Να πάρουμε πίσω όλο τον κλεμμένο πλούτο, να δώσουμε τα εργοστάσια στους εργάτες, οι υπηρεσίες να επιστρέψουν στη δημόσια σφαίρα, στην κοινωνία που θα τις επιτηρεί. Να πάρουμε όλο τον εκκλησιαστικό πλούτο και να τον χρησιμοποιήσουμε για τις ανάγκες μας. Να συντηρήσουμε ο ένας τον άλλον, να μαγειρέψουμε μαζί, για να τους ταΐσουμε όλους, να μην αφήσουμε κανέναν φασίστα, κανέναν πολιτικό να μας διχάσει, να συζητάμε όλοι μαζί με άμεσο τρόπο, γειτονιά- γειτονιά, να γνωριστούμε και να γνωρίσουμε τις ανάγκες μας, να βρούμε μαζί τρόπους να τις καλύψουμε με δικαιοσύνη και ισότητα. Να πιο είναι το σχέδιο μας. Ένα σχέδιο που έχει απομείνει το μοναδικό που δεν οδηγεί σε παραπάνω αθλιότητα, σε πόλεμο και αιματοχυσίες. Δεν είναι εύκολο και θα μας πολεμήσει η οποιαδήποτε κυβέρνηση, η αστυνομία της και ίσως μέχρι και ο στρατός της. Αλλά θα νικήσουμε γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, έχουμε την συνείδηση των ανυπότακτων ανθρώπων στην πλευρά μας. Κι αυτό είναι όλα όσα έχουμε. Και είναι αρκετά.
Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας σε όλους τους συλληφθέντες της Αθήνας, στη δυναμική διαδήλωση της προηγούμενης Τετάρτης.
Συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό “μαύρο και κόκκινο”
Τώρα που το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ
Ήταν 2010 όταν το μνημόνιο μπήκε στην καθημερινότητα μας για να συνδεθεί με πολιτικές βίαιης φτωχοποίησης, υποτίμησης των ζωών μας και μεγιστοποίησης του καπιταλιστικού κέρδους με πρόσχημα το χρέος. Ήταν τότε που σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο και με νωπές ακόμα τις μνήμες του Δεκέμβρη του 2008 εξαπλώθηκε ένα δυναμικό κίνημα αντίστασης απέναντι στην βαρβαρότητα. Ένα κίνημα που συγκρούστηκε αποφασιστικά και με εντυπωσιακή επιμονή με την άγρια κρατική καταστολή, κορύφωσε με μεγαλειώδεις απεργίες, προσπάθησε να βρει τον χαρακτήρα του και να θέσει βάσεις για να δημιουργήσει τη μελλοντική πρόταση. Ένα κίνημα που όμως σταδιακά όλο και φυλλορροούσε απέναντι στις συνεχείς απογοητεύσεις, στην αδυναμία να αρθρώσει κεντρικό πολιτικό λόγο και που εντέλει υπονομεύτηκε από την ίδια τη διαταξικότητά του. Έτσι, κάποια στιγμή εξαφανίστηκε και χώθηκε μέσα στην ασφαλή αγκαλιά της ανάθεσης από το 2012.
Οι εκλογές του 2012 και η επιτυχία του σύριζα να εκτοπίσει το πασοκ καρπωνόμενος τους ακηδεμόνευτους αγώνες τις προηγούμενης διετίας ήταν η ταφόπλακα αυτού του κινήματος. Υποσχόμενος πως μπορεί να υπάρξει μια άλλη Ε.Ε η οποία δεν θα υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου έδωσε την ελπίδα πως μπορεί να πετύχει κατάργηση των μνημονίων, διαγραφή χρέους και παραμονή στο ευρώ μέσω διαπραγμάτευσης. Οι πλατείες άδειασαν και οι περισσότεροι περίμεναν τις επόμενες εκλογές και την εκλογή του σύριζα.
Στις 25 Γενάρη ήρθε η στιγμή να κλείσει αυτός ο κύκλος με την πολυπόθητη επικράτηση του σύριζα στις εκλογές και την στρατηγική (για τον έλεγχο του βαθιού κράτους και τη συμφιλίωση με τον εθνικό κορμό) συνεργασία του με τους ανελ. Με πομπώδη τρόπο φούσκωσε το εθνικό φρόνημα και προέβη σε λεονταρισμούς, αναγκάστηκε να υποχωρήσει όμως πριν καν περάσει μήνας στις 20 Φλεβάρη σε μια μνημονιακή συμφωνία. Από τότε διαπραγματεύεται 5 μήνες ζητώντας λίγα φτιασίδια για να πλασάρει το νέο μνημόνιο σε αυτούς που τον πίστεψαν. Καταλήγει δε, να καταθέτει πρόταση για μνημόνιο 8 δισ. με σκληρά μέτρα παρακαλώντας για μια νύξη για επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους στο μέλλον.
Απέναντι στα αιτήματά του ο συριζα βρίσκει την άρνηση για οποιαδήποτε παραχώρηση και μια τιμωρητική αντιμετώπιση από την ηγεσία της ΕΕ, η οποία απαιτεί πλήρη και ηχηρή υποταγή ώστε να εμπεδωθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη η αδυναμία αλλαγής πολιτικής εντός της ευρωζώνης. Μη μπορώντας να δεχτεί εξαρχής κάτι τέτοιο ο Τσίπρας προσπαθεί να ξεγλιστρήσει ανακοινώνοντας το δημοψήφισμα.
Με την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος διαφαίνεται να συγκροτούνται δυο μπλοκ, του ΝΑΙ και του ΟΧΙ.
Στο πρώτο συσπειρώθηκε όλος ο εσμός του παρασιτικού κεφαλαίου, της αστικής τάξης, των φερέφωνων τους, μικροαστών αλλά και φοβισμένων από το δηλητήριο των ΜΜΕ εργαζόμενων και συνταξιούχων. Όλοι οι κρατικοδίαιτοι που πλούτιζαν στις πλάτες μας φορτώνοντας μας μνημόνια μαζί με τους πολιτικούς τους υπαλλήλους ξερνάν χολή από τα κανάλια τους φοβίζοντας τον κόσμο για να παλινορθώσουν τους δικούς τους στην κυβέρνηση. Σε αυτό το μπλοκ η ελίτ της ΕΕ ποντάρει αβαντάροντας το με κάθε τρόπο ώστε να αποφύγει διάδοση της αμφισβήτησης και σε άλλες χώρες. Είναι αξιοσημείωτη η προπαγάνδα που διαδραματίζεται σε διεθνές επίπεδο στο να υποκινηθούν οι πιο μαύρες συγκεντρώσεις που έχουν συμβεί ποτέ σ΄ αυτόν τον τόπο.Κι επειδή στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται, τα αφεντικά βρήκαν μιαν ακόμη ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν. Έτσι, είδαμε τους ανοιχτούς εκβιασμούς των εργοδοτών, που απειλούν με lock out, μη καταβολή μισθοδοσίας και απολύσεις, κατασκευαστικών ομίλων που αδειάζουν τα εργοτάξια και απαιτούν από τους εργαζομένους να πάρουν άδειες άνευ αποδοχών (πχ ΜΕΤΚΑ).
Στο δεύτερο, το οποίο επικράτησε επιβλητικά με ποσοστό 62%, μπορούμε να βρούμε από ένα κομμάτι κεφαλαιοκρατών που ψάχνουν νέες ευκαιρίες για να κερδοσκοπήσουν με το νέο καθεστώς έως και φασίστες που προτάσσουν την εθνική υπερηφάνεια και ανεξαρτησία. Δε μπορούμε όμως να παραγνωρίσουμε το γεγονός πως βρίσκουμε και σημαντικό κομμάτι κόσμου που έσπασε τον φόβο, με τον οποίο συναντηθήκαμε άλλωστε στο δρόμο σε διαδηλώσεις, απεργίες, συγκρούσεις όλο το πρώτο διάστημα των αγώνων ενάντια στα μνημόνια. Όπως επίσης δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το κομμάτι του κόσμου που χρησιμοποίησε στρατηγικά -και μόνο- την ψήφο επιδιώκοντας την ρήξη–έξοδο από την Ε.Ε.
Φτάνοντας στο σήμερα ο σύριζα, αυτοεξευτελιζόμενος υπογράφει το 3ο κατά σειρά μνημόνιο, προδίδοντας τον κόσμο που μια βδομάδα πριν πανηγύριζε το ΟΧΙ στους δρόμους. Εν μέσω πολλών αντιπαραθέσεων με το εσωτερικό του δεν μπορεί πλέον κανείς να μην μιλάει για την συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής και την επικύρωση των επιταγών του κεφαλαίου. Το δημοψήφισμα λοιπόν απεδείχθη ότι αποτέλεσε μια μεγάλη αυταπάτη αλλά η μεγαλύτερη εξ αυτών που φαίνεται να έπεσαν κομμάτια της τάξης μας είναι ότι δεν γίνεται να μιλάς για ρήξη με τις πολιτικές της λιτότητας χωρίς να μιλάς για ρήξη με τις πολιτικές του κεφαλαίου και τους θεσμούς αυτού (κράτος , Ε.Ε.,Δ.Ν.Τ, Ε.Κ.Τ.)
Το ιστορικό στοίχημα που καλούμαστε να κερδίσουμε είναι η αναζωπύρωση των κινημάτων που θα μπλοκάρουν την υποτίμηση των ζωών μας, η αποδόμηση της εθνικής ενότητας προάγοντας την ταξική συνείδηση και οξύνοντας την ταξική πάλη, η οργάνωση μας στους χώρους εργασίας , στις σχολές και στις γειτονιές με οριζόντιες διαδικασίες που θα θέσουν τα συμφέροντα μας μπροστά από αυτά των αφεντικών, η δημιουργία δομών αλληλεγγύης που θα καλύπτουν τις βασικές ανάγκες ,σκιαγραφώντας την κοινωνία του αύριο.
Τώρα που το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ να βγούμε στους δρόμους να συνθέσουμε τις αρνήσεις μας και να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της τάξης μας.
Αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης Πυρανθός
ΓΙΑ ΤΟ “ΑΡΙΣΤΕΡΟ” ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Οι μάσκες έπεσαν. Μετά από 5 μήνες «σκληρής διαπραγμάτευσης» και ένα δημοψήφισμα όπου η ερμηνεία και διαχείριση του ΟΧΙ που επικράτησε συνιστά το κατεξοχήν παράδειγμα της συριζο-νεόκοπης έννοιας «δημιουργική ασάφεια», η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συμφώνησε σε ένα νέο/παλιό μνημόνιο (χειρότερο από αυτό στο οποίο είπε «όχι» σχεδόν το 62% όλων όσων ψήφισαν την Κυριακή 5 Ιούνη) στο βωμό της παραμονής στην ευρωζώνη, και ως ένδειξη καλής θέλησης στο ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο.
Τα μέτρα που συμφώνησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. με τους «θεσμούς» και θα ψηφιστούν από τη Βουλή μέχρι τις 22 Ιουλίου, περιλαμβάνουν: αύξηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα, κατάργηση πρόωρων συντάξεων και όριο συνταξιοδότησης στα 67, απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων, συμπίεση του εισοδήματος των αγροτών μέσω κατάργησης του ειδικού φορολογικού καθεστώτος, αύξηση έκτακτης εισφοράς, διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, αύξηση εισφορών υγείας, μείωση του ορίου των 1.500 ευρώ για κατασχέσεις μισθών- συντάξεων, άνοιγμα επαγγελμάτων, ιδιωτικοποιήσεις και αποκρατικοποιήσεις λιμανιών και αεροδρομίων, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.
Με βάση το γεγονός ότι ο μοναδικός –πλέον- φορέας δανειοδότησης χρεωμένων ευρωπαϊκών χωρών είναι ο ESM που αποτελεί έναν μηχανισμό με νομική προσωπικότητα και με χαρακτηριστικά «υπερκράτους», καθώς του έχουν παραχωρηθεί δικαιώματα και προνόμια πιο διευρυμένα από αυτά ενός τυπικού κράτους-μέλους της ευρωζώνης, με την εξουσιοδότηση να διαχειρίζεται -ξεκινώντας από την Ελλάδα- τα χρέη των κρατών-μελών, να εκβιάζει για λογαριασμό πιστωτών, να προχωρεί σε εκκαθαρίσεις κρατικής και μη περιουσίας, και να εκποιεί δημόσιο πλούτο, εκχωρούνται στο υπό σύσταση “ανεξάρτητο” Ταμείο Αξιοποίησης (βλ.εκποίησης) Δημόσιας Περιουσίας, περιουσιακά στοιχεία του Ελληνικού Δημοσίου ύψους 50 δις ευρώ. Από αυτά, τα 25 δισ. να πηγαίνουν στην ανακεφαλαίωση των τραπεζών, τα 12,5 δισ. στην εξυπηρέτηση του χρέους, και το υπόλοιπα 12,5 δισ. ευρώ “αναπτυξιακές επενδύσεις”. Αν, τώρα, κάποιοι εθελοτυφλούντες είδαν ως «νίκη» το γεγονός ότι αυτό το συγκεκριμένο -“κράτος εν κράτει”-Ταμείο θα έχει την έδρα του στην Ελλάδα κι όχι στο Λουξεμβούργο, οφείλουμε να τους θυμίσουμε το αυτονόητο: το κεφάλαιο και οι μηχανισμοί του δεν έχουν πατρίδα.
Μετά από δύο μνημόνια συνεχούς και κλιμακούμενης υποτίμησης της τάξης μας, δυο χρόνια πρωτόγνωρων ποσοστών ανεργίας και εξαθλίωσης, ένα τρίτο μνημόνιο είναι πλέον στο κατώφλι. Με την -αυτονόητη για κάθε διαχειριστή του υπάρχοντος- συνέχιση ενός καθεστώτος υποταγής και υποδούλωσης στο ντόπιο και στο ξένο κεφάλαιο, η κρίση στην Ελλάδα μοιάζει με ένα βαρέλι δίχως πάτο. Μόνο το κεφάλαιο δεν πτοείται, και μαζί τα πάσης φύσεως παράσιτα που το στηρίζουν: οι θιασώτες του ΝΑΙ, οι «Τζήμεροι», η Εκκλησία και άλλοι διάφοροι, τους οποίους από την πρώτη στιγμή αντιμετωπίσαμε, όχι ως «διαμαρτυρόμενους πολίτες», αλλά ως ξεκάθαρο ταξικό μας εχθρό, τον οποίο πρέπει να τσακίζουμε, και ειδικά όταν κατεβαίνει στο δρόμο.
Σ’αυτούς έρχεται να συμπαραταχτεί πλέον και η «αριστερή» κυβέρνηση, η οποία πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που η ίδια οργάνωσε, μετατρέποντας το ΟΧΙ ενάντια στα μνημόνια σε ένα ηχηρό ΝΑΙ στη λιτότητα την οποία καταδίκαζε επί τρία χρόνια ως αντιπολίτευση και κατακεραύνωνε στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που και αυτό έγινε, μέσα σε λίγους μήνες, ένα κουρελόχαρτο.
Η κυβέρνηση που θα καταργούσε με έναν νόμο όλα τα μνημόνια αποδείχτηκε ανίκανη να εφαρμόσει το παραμικρό μέτρο προς όφελος των εργαζομένων και των ανέργων, αλλά ιδιαίτερα ικανή να μας φορτώσει με έναν νόμο ένα ακόμη μνημόνιο. Απέδειξε περίτρανα, ακόμη και στους ίδιους της τους υποστηρικτές, ότι ο ρόλος του κράτους (αριστερού ή δεξιού) είναι η αναπαραγωγή του χρηματιστικού κεφαλαίου και η διαιώνιση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, ντόπιων και μεταναστών, από εγχώρια και ξένα αφεντικά. Απέδειξε ότι οι όροι υποδούλωσης του λαού δεν ανατρέπονται από την «αριστερή» κυβέρνηση.
Οποιαδήποτε παρέκκλιση από αυτό το πλαίσιο θεωρείται απειλή όχι μόνο για την Ε.Ε., αλλά και για όλες τις ‘κυρίαρχες’ δυνάμεις του πλανήτη (βλ. ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία). Κάθε υποψία αντίστασης στη φτώχεια και την εξαθλίωση, ‘διαβάζεται’ από αυτούς ως κίνδυνος κλυδωνισμού των χρηματιστηριακών τους αγορών και, φυσικά, αυτού του ίδιου του συστήματος που τις θρέφει: του καπιταλισμού.
Αυτό που περίτρανα αποδεικνύουν η Ε.Ε. και η Ε.Κ.Τ. είναι ότι η αλληλεγγύη δεν χτίζεται μεταξύ κρατών, αλλά μόνο μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων του κόσμου που αγωνίζονται για τη χειραφέτησή τους και την οριστική διάρρηξη των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής που έχτισαν και χτίζουν τα παγκόσμια τείχη της φυλακής τους.
Ο πόλεμος που άσκησαν με τη στάση χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών δεν αφορούσε σε καμιά περίπτωση την ελληνική κυβέρνηση, αλλά τους ίδιους τους εργάτες, ντόπιους και μετανάστες, οδηγώντας τους σε μια κατάσταση πανικού, εκβιάζοντας τους άμεσα για τη βίαιη παραμονή της χώρας στο ευρώ και τρομοκρατώντας τους, πάντα σε αγαστή συνεργασία με τα ντόπια Μ.Μ.Ε., για τις «συνέπειες» της εξόδου. Σε αυτό το πλαίσιο, ένα κομμάτι των εργαζομένων και των ανέργων δεν άργησε να αποδεχθεί ως μοναδική αιτία της επιβολής του νέου κύματος μέτρων τον εκβιασμό των «θεσμών». Με τη παρακίνηση του ΣΥΡΙΖΑ, κομματιών της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, αλλά και άλλων «εθνοσωτήρων» πρόταξε την «εθνική του υπερηφάνεια» και με αναπτερωμένη πατριωτική αγανάκτηση άρχισε να ρίχνει ανάθεμα σε Γερμανούς και άλλους βορειοευρωπαίους, λες και είναι οι μόνοι φταίχτες για τη φτώχεια μας. Αδιαμφισβήτητα αυτοί είναι η μία πλευρά του νομίσματος στην, εδώ και μία πενταετία, βροχή μέτρων. Παρόλα αυτά υπάρχει και η άλλη πλευρά στην οποία ανήκουν οι ντόπιοι διαχειριστές της εξουσίας, κρατιστές και κεφαλαιοκράτες, οι οποίοι μας εκμεταλεύονται -είτε με ευρώ είτε με δραχμή- για να πλουτίσουν και να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους. Ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο σε αγαστή συνεργασία υποτιμούν όλο και περισσότερο τις ζωές μας, μας μετατρέπουν σε φτηνο και υποτιμημένο εργατικό δυναμικό, βρίκσουν νέους τρόπους να μας απομηζούν παραπάνω. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, η μόνη επιλογή των αγωνιστών είναι να φωνάξουν τα ΟΧΙ τους στον δρόμο και όχι να τα αναθέτουν στους «από πάνω» μέσω μιας κάλπικης κάλπης ή μίας «σκληρής διαπραγμάτευσης».
Είναι στο χέρι μας, ως εργαζόμενοι, άνεργοι, καταπιεσμένοι, ντόπιοι και μετανάστες, να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων που προτάσσει η συγκυρία, χτίζοντας τις δικές μας δομές, όχι απλά για να επιβιώσουμε της κρίσης, αλλά και για να γίνουμε εμείς η δική τους κρίση.
Είναι στο χέρι μας να δείξουμε ότι οι αρνήσεις και τα ΟΧΙ μας μπορούν να μεταμορφωθούν σε συλλογική οργανωμένη δράση, με δομές αλληλεγγύης, αυτομειώσεις, απαλλοτριώσεις, συλλογικές κουζίνες, κοινωνικά ιατρεία, καταλήψεις και συγκρούσεις.
Με πρόταγμά μας τη γενική αυτοδιεύθυνση, είναι στο χέρι μας να βάλουμε γερά τον θεμέλιο λίθο για την κοινωνική επανάσταση.
ΟΥΤΕ ΔΕΞΙΟ ΟΥΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΝΗΝΟΝΙΟ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΕ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Τ Ε Τ Α Ρ Τ Η 2 2 Ι Ο Υ Λ Ι Ο Υ Ο Λ Ο Ι Σ Τ Ο Υ Σ Δ Ρ Ο Μ Ο Υ Σ
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης