Πέντε χρόνια πέρασαν μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, μία εξέγερση που είχε ως αφορμή μία δολοφονία. Την δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκεμβρίου του 2008 στα Εξάρχεια από τον ειδικό φρουρό Επ.Κορκονέα. Χρειάστηκαν μόνο μερικά τηλεφωνήματα και μηνύματα στο indymedia ώστε οι πόλεις να πάρουν φωτιά. Ο ξεσηκωμός που ακολούθησε ανέγειρε αμέσως το ερώτημα του προσδιορισμού του. «Όλοι στο δρόμο», «Το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει» «Ήταν μόνο 15 χρονών» « Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη» ήταν μόνο μερικά από τα πρώτα συνθήματα που γράφτηκαν στους τοίχους που βρήκαν την δική τους φωνή αντιστεκόμενοι στην προπαγάνδα των κυρίαρχων ΜΜΕ που από την πρώτη στιγμή της δολοφονίας επιδόθηκαν στην παραπληροφόρηση σχετικά με τα αίτια θανάτους αλλά και στην παραγωγή φόβου απέναντι στην οργή του κόσμου. Οργή που δεν είχε να κάνει μόνο με την αστυνομική αυθαιρεσία αλλά και με το μέλλον που από τότε άρχισε να διαγράφεται ζοφερό.
Χιλιάδες νέοι, μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι Έλληνες και μετανάστες που τότε χαρακτηρίζονταν ως η «γενιά των 700», ως οι νέοι δούλοι του συστήματος πλημμύρισαν τους δρόμους των πόλεων παίρνοντας τον λόγο για τις ζωές του.
Οι μέρες του Δεκέμβρη, μέρες χωρίς τέλος, νύχτες φωτεινές γεμάτες ερωτήματα και όχι απαντήσεις έδωσαν ξανά νόημα στην πεποίθηση ότι οι συνειδήσεις γεννιούνται στους δρόμους, στις αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις που γεννήθηκαν μέσα σε λίγες μέρες, στην επανάκτηση των δημοσίων χώρων, των δρόμων, των πλατειών. Οι πόλεις έγιναν δικές μας έστω και για ένα μήνα και όλες οι ρητές και άρρητες αμφισβητήσεις του καπιταλιστικού συστήματος εκδηλώθηκαν μέσα από διαφορετικές εκφράσεις και προσδοκίες.
Η κινητοποίηση που προκάλεσε η δολοφονία του Γρηγορόπουλου έδειχνε την θέληση για καταστροφή αυτής της υποκριτικής «βιτρίνας» του συστήματος, μιας δήθεν ευμάρειας που αφορούσε πάντα λίγους σήμερα ακόμη λιγότερους, μια συνολική αμφισβήτηση του κυρίαρχου συστήματος αξιών.
Από την μέρα εκείνη της 6ης Δεκεμβρίου του 2008 η πραγματικότητά μας είναι διαφορετική όχι γιατί οι κοινωνικές συνθήκες άλλαξαν προς το καλύτερο ούτε γιατί ο Δεκέμβρης κατάφερε να ανατρέψει το σύστημα που τόσο μισούσε αλλά γιατί ανέδειξε όλα αυτά τα ζητήματα των οποίων οι συνέπειες έχουν πλέον τραγικές επιπτώσεις στη ζωή μας. Το ζήτημα της καταστολής και γενικότερα της αστυνομικής αυθαιρεσίας, το ζήτημα των εξοντωτικών νόμων της αγοράς και μιας πολιτικής που τρώει ήδη τις σάρκες όχι μόνο των πιο περιθωριοποιημένων πολιτικά και κοινωνικά αλλά και αυτών που έως τώρα πίστευαν ότι «κάπως θα τη βολέψουν». Ο Δεκέμβρης μέσα σε λίγες μέρες επηρέασε συνειδήσεις και εγκάλεσε τους ανθρώπους να πάρουν θέση. Και αυτό ίσως ήταν η σημαντικότερη παρακαταθήκη της εξέγερσης αυτής.
Σήμερα πέντε χρόνια από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου κανένας δεν μπορεί να ξεχάσει τον Δεκέμβρη.Τα συνθήματά του και η ελπίδα για μία διαφορετική, πιο ανθρώπινη ζωή γίνονται ξανά επίκαιρα συνδεόμενα με τα σημερινά προβλήματα και τις συνθήκες εξαθλίωσης που βιώνουμε. Σε όλη την χώρα μαθητές εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι θα πραγματοποιήσουν σήμερα πλήθος εκδηλώσεων -συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας και μνήμης του 15χρονου μαθητή.
Στις 11:00 το πρωί δίνουν ραντεβού στην Καμάρα οι μαθητές, με κάλεσμα του συντονιστικού συνελεύσεων μαθητών ενώ στις 16:00 το απόγευμα στο ίδιο σημείο απευθύνουν κάλεσμα για συγκέντρωση διαμαρτυρίας και πορεία οργανώσεις της αριστεράς, φοιτητικοί σύλλογοι,και κινήσεις του ευρύτερου αντιεξουσιαστικού χώρου.
Οι εκπαιδευτικοί διοργανώνουν πορεία μνήμης του Α. Γρηγορόπουλου, μια πορεία διαμαρτυρίας για την διαθεσιμότητα των εκπαιδευτικών, για τις τραγικές συνθήκες που επικρατούν στα σχολεία και γενικότερα για την υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας στην χώρας μας. Η συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί στις 12 στο άγαλμα Βενιζέλου.