in

Ενωμένοι ενάντια στον φασισμό, για τον Π. Φύσσα

Ενωμένοι ενάντια στον φασισμό, για τον Π. Φύσσα

Φίλοι και γνωστοί του αδικοχαμένου 34χρονου που δολοφονήθηκε από τον χρυσαυγίτη Γ. Ρουπακιά, αποφάσισαν να ενωθούν, δίνοντας για πρώτη φορά κοινή συνέντευξη τύπου, κάνοντας πραγματικότητα το όνειρο του Killah P που ήθελε να ενώσει την ελληνική Hip hop σκηνή.

Όλοι τους, με δακρυσμένα μάτια, εξέπεμψαν μήνυμα κατά του φασισμού, του ναζισμού και των διακρίσεων. Ο B.D. Foxmoor δίπλα – δίπλα με τον Νικήτα Κλιντ σε μια “ιστορική συνύπαρξη”, αλλά και ο Ευθύμης των TXC και το Θηρίο, όλοι στο ίδιο τραπέζι για τον Παύλο. Το μήνυμα ήταν ένα:

“Παύλο,τα κατάφερες, παλιόφιλε, όσοι διάλεξες βρίσκονται εδώ, σε τιμούν και σε ευχαριστούν…”.

“Θα κάνουμε live σταδιακά. Ξέρω, θέλει κόπο αλλά θα γίνει. Έχουμε μεγαλώσει σε βίαιες γειτονιές και κάνουμε υπέρβαση να μιλάμε εδώ κατά της βίας ενωμένοι. Δεν υπάρχει εδώ κοινή πολιτική γραμμή. Θα κάνουμε σίγουρα ένα κοινό τραγούδι όλοι μαζί, αυτό ήταν το όνειρο του Παύλου, να μας φέρει μαζί”, είπε ο Μιχάλης Μυτακίδης (B.D. Foxmoor).

“Μη βάλετε σήμερα τους γνωστούς σας τίτλους, μην πάρετε μια φράση μας. Δεν υπάρχει σήμερα τίτλος, μόνος τίτλος είναι ο Παύλος. Γράψτε όσα ακούσατε εδώ γι’ αυτόν, και μετά κάντε μας κριτική”, συμπλήρωσε ο ηγέτης των Active Member.

Εκτός από την ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα, φίλοι του Hip hop, καλλιτέχνες και νέα παιδιά που έβλεπαν στο πάνελ τα ινδάλματά τους είχαν γεμίσει το φουαγιέ της αίθουσας του πρώτου ορόφου, τις σκάλες αλλά και το εξωτερικό του κτιρίου. Το κλίμα ήταν συγκινητικό για μια συνάντηση που δεν περίμενε κανείς ότι θα μπορούσε να γίνει.

Η ανακοίνωση

«Λοιπόν, αλάνια (όπως θα ξεκίναγε κι ο Παύλος), ήρθε η ζωή και μας παρέδωσε ένα απλό, αλλά σπάνιο μάθημα. Κάθε μαχαιριά στο κορμί του αδερφού μας ηταν συγχρόνως μαχαιριά στον εγωισμό μας, στις θύμησες που όλοι αρνηθήκαμε, στην απάθεια μας και στη ματαιοδοξία μας. Πολλοί από εσάς και ειδικά οι νεώτεροι θα αναρωτιέστε γιατί έπρεπε να συμβεί κάτι τέτοιο ώστε ν´ αναγκαστουν κάποιοι σεβόμενοι τη διαφορετικότητα τους να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι.

Μα δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Μόνο κάτι τόσο τραγικό μπορεί να σου θυμίσει την ομορφιά της ζωής και της λευτεριάς. Να σου θυμίσει, επίσης, πόσο τυχεροί είμαστε όλοι εμείς που σκαρώνουμε μουσικές και στίχους και πόσο μάταια είναι κάποια πράγματα. Ίσως, όπως λένε, από τα λάθη μας να μαθαίνουμε. Ωστόσο, από τα ίδια λάθη με τον καιρό αρρωσταίνουμε. Παρ’ όλα αυτά το μοναδικό μας χρέος απέναντι στον κώδικα του hiphop, είναι ο σεβασμός σε αυτή τη δημιουργική διαφορετικότητα.

Έχουμε περάσει από σαράντα κύματα για να μας πετάξει τελικά η ζωή πάνω στην ίδια ξέρα, πάνω στην ίδια στιγμή, δίπλα στον ίδιο πόνο. Από αυτό το σημείο και μετά όλοι εμείς οι αφηγητές αυτής της συσσωρευμένης μνήμης δηλώνουμε ότι θα σεβόμαστε τη διαφορετικότητα της εκφρασης του κώδικα κι ότι θα επιδιώκουμε κάθε μορφής διαλογο όταν το απαιτούν οι περιστάσεις.

Πιθανόν ποτέ να μη τα καταφέρουμε να γίνουμε μια παρέα, αλλά προς το παρόν μας φτάνει που συνειδητοποιησαμε ότι δεν είμαστε ξένοι. Ο καθένας με τη προσωπικότητα του, τη στάση του και τη δράση του θα αγωνίζεται για όσα ονειρεύεται ν´ ανταμώσει. Τώρα το ξέρουμε – κανείς δεν έιναι ξένος. Παύλο, τα κατάφερες. Κανείς δε νοίωθει σήμερα ξένος.

Σήμερα δε φτιάχνουμε μια κρεατομηχανή για να πετάξουμε μέσα ό,τι κάποιοι ισχυρίζονται ότι έχει απομείνει απ´ το hiphop, αλλά ένα οπλοστάσιο που ο καθένας θα φυλάει ή θα βγάζει απ´ το σεντούκι του ό,τι επιλέγει να μοιραστεί. Κανείς μας δε νοιώθει την ανάγκη να κάνει ταμείο από τωρα. Αυτά τα πρώτα 20 και βάλε χρόνια του hiphop στην Ελλάδα μπορούν να γίνουν κληρονομιά ή καλύτερα παρέα στις γενιές που ακολουθούν κι ετσι αυτό που στην αρχή κάποιοι είχαμε σαν παιχνίδι να γίνει το βιος μας.
Το βιος μας, αδερφέ…

Λοιπόν hiphopers, lowbapers κι αλητήριοι ήρθε ο καιρός να θυμίσουμε σ´ αυτή τη κουρασμένη κοινωνία “πως γίνεται” και που βρίσκονται κρυμμένα τα όμορφα. Ίσως, μέχρι τώρα κάποιοι να μας θεωρούσαν το λάθος παράδειγμα ή την φωτεινή εξαίρεση. Εξίσου τραγικά είναι και τα δύο… Ας κάνουμε τ´ ονειρο του αδερφού μας πραγματικότητα κι ας τη ζήσουμε εμείς για να τη διηγούνται μετά αυτοί που θα έχουν μάθει να ζουν και να τιμούν το θάνατο. Ας γλεντήσουμε κάθε μας στιγμή.
Τα καταφερες, παλιόφιλε, όσοι διάλεξες βρίσκονται εδώ, σε τιμούν και σε ευχαριστούν.

Τα Hiphop & Lowbap αδέρφια σου»…

Πηγή: left.gr

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Άρθρα αναγνωστών: Η διαφορά του 65,74% απ’ το 66,66% κι ο ακροδεξιός πασάς

+ΒΙΩΣΕΙΣ στον Λ. Πύργο