Να εκφέρεις ειρωνικό λόγο για τα πάντα, χωρίς ουσιαστικά να λες τίποτα μπορεί κάποιοι να το θεωρούν επάγγελμα. Εμείς οφείλουμε να πούμε πως αυτό είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των σύγχρονων ζογκλέρ που αλείφονται με μέλια και στήνουν ψεύτικους καυγάδες για να γίνουν viral στο youtube και να «πληρώσουν τους ΈΝΦΙΑ και τους λογαριασμούς τους» όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν στην τελευταία τους εκπομπή.
Από τη στιγμή που βγάζουν έτσι τα προς το ζην, μπορούν να κάνουν ότι θέλουν. Άλλωστε μάλλον το κάνουν πετυχημένα και όντως ο κόσμος ακόμα και μέσω της αρνητικής διαφήμισης που δημιουργούν για τους εαυτούς τους θα αναγκαστεί να τους δώσει λίγο από το χρόνο του.
Είναι άλλωστε κάτι που έχει πέραση στις μέρες μας, επιφανειακή άποψη για όλα, fake news, απολίτικες ατάκες εναντίον όλων των πολιτικών ιδεολογιών «αφού όλοι ίδιοι είναι». Θα μπορούσε να πει κανείς πως αυτή η γραμμή έρχεται κατευθείαν από συγκεκριμένους πολιτικούς και επιχειρηματικούς κύκλους, αλλά μας αρκεί ότι τρίβουν τα χέρια τους όταν αυτή τείνει να κυριαρχήσει στην κοινωνία.
Αλλά. Υπάρχει ένα μεγάλο αλλά. Ένα όριο. Η προσβολή στον νεκρό και σ’ αυτούς που έμειναν πίσω να τον κλαίνε. Ο σεβασμός στην Μάγδα Φύσσα που είδε να σπάει βίαια ο κύκλος της ζωής, στην μάνα που έχασε το παιδί της. Και ιδιαίτερα σε αυτή τη μάνα, που μάζεψε τα κομμάτια της, δεν κοίταξε μόνο το παιδί της, αλλά φρόντισε να μιλήσει για όλα τα παιδιά που θα μπορούσαν να είναι θύματα φασισμού. Την γυναίκα που σφίγγοντας τις γροθιές της, μετά απο 250 περίπου συνεδρίες που παρακολούθησε στη δίκη, φώναξε: “Τους νίκησες Παύλο μου” αναφερόμενη σε αυτόν που δε ζει, στον γιο της.
Ο Ραπτόπουλος δεν είναι νεοναζί, δεν είναι χρυσαυγίτης. Είναι πωλητής του χειρότερου εαυτού του, ενός ανθρώπου που θα μπορούσε να αρκείται στο να κάνει χαβαλέ για τα αθλητικά και να προκαλεί πικάρισμα μεταξύ των οπαδών. Την Κυριακή όμως διέπραξε το μέγιστο αμάρτημα. Διέδωσε fake news λανσάροντας το «μακελειό» και ειρωνευόμενος μια μάνα που έχασε το παιδί της, ενώ φρόντισε να μας ενημερώσει και για τις ερωτικές περιπτύξεις του Πολάκη με τον Μιχαλολιάκο, τον Κασιδιάρη, τον Ρουπακιά.
Ο Ραπτόπουλος είναι φτερό στον άνεμο. Θα πει τα πάντα αρκεί να αυξήσει την τηλεθεασή του, αρκεί να γίνει θέμα. Θα γίνει αριστερός, θα γίνει δεξιός, θα βγάλει αντίδραση στο παραμικρό, αλλά όλα αυτά είναι δικαίωμά του. Ο καθένας θα μείνει στην μνήμη των ανθρώπων ανάλογα με το πως θα κινηθεί στη ζωή του. Αλλά την Κυριακή έπαψε να είναι αστείος ή γραφικός. Ηθελημένα ή αθέλητα αυτός και το κανάλι του φροντίσαν να προσβάλουν την μνήμη ενός νεκρού αλλά και τον πόνο της μητέρας του.
Μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός ότι ο Πέτσας λίγο καιρό πριν φρόντισε να δώσει και σε αυτούς 7.000 ευρώ για να «προάγουν ποιοτική ενημέρωση στους ανθρώπους της Θεσσαλονίκης» ή όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά σε όσα «μέσα λειτουργούν πληρώντας κριτήρια αντικειμενικότητας και αμεροληψίας και τηρώντας τις αρχές της ηθικής και δεοντολογίας, συνεκτιμώμενης της αξιοπιστίας τους αναφορικά με τη μη αναπαραγωγή ψευδών ειδήσεων (fake news) και τη μη πρόκληση σύγχυσης στο κοινό».
Αυτή είναι η εποχή μας, αυτή η τηλεόρασή μας, να τις χαιρόμαστε…