Η Χρυσούλα Διαβάτη διαχώρισε τον πολιτισμό από το σελοφάν. Απλά και όχι απλοϊκά έθιξε το ζήτημα της εμπορικότητας και της μαζικοποίησης της τέχνης με αφορμή την κατάσταση που επικρατεί στο δικό της χώρο, το θέατρο και την τηλεόραση.
Επαναφέροντας μια συζήτηση που είχε ατονήσει υπό το βάρος της επίπονης καθημερινότητας για τους περισσότερους: Πολιτισμός και η εμπορικότητα, τέχνη και μαζική κουλτούρα. Η αποστροφή της κ. Διαβάτη από τη βράβευση, στα βραβεία Κάρολος Κουν ήταν η αφορμή για να επανέλθει στην επικαιρότητα.
Κατήγγειλε τη μαφία που λύνει και δένει στο χώρο της τέχνης ανεβάζοντας και κατεβάζοντας ινδάλματα, χειραγωγώντας το κοινό, κατευθύνοντας τους νέους σε υποπροϊόντα ευτελούς αξίας, αποκλειστικά για κατανάλωση με στόχο, τι άλλο, το χρήμα. Κατήγγειλε τέλος τις συνθήκες που επικρατούν στο χώρο του θεάτρου με την κατάργηση της άδειας του ηθοποιού και την ανάγκη να δημιουργηθεί μια ακαδημία θεάτρου και στη χώρα μας, όπως σε όλο τον κόσμο.
«Είμαι οργισμένη τόσο που θέλω να βγω στις πλατείες και να μιλάω στον κόσμο. Επειδή είμαι ηθοποιός δεν σημαίνει τίποτα. Μια νοικοκυρά είμαι, πάω στη λαϊκή με το τσόκαρο… Θέλω να μιλήσω στον κόσμο, να τους πω να μη φοβούνται τίποτα!» είπε στη χθεσινή συνέντευξή της στους «Καρντάσιανς» σε μια συζήτηση που έθεσε ερωτήματα και εν τέλει το ζητούμενο: «Χρειάζεται ο Ευριπίδης, ο Αισχύλος, ο Αριστοφάνης, το σελοφάν;»
Η κ. Διαβάτη παρόλο που δήλωσε «απλή νοικοκυρά» επέμεινε να επαναφέρει τη συζήτηση στο θέατρο, αποφεύγοντας την εκτροπή σε φτηνοκουτσομπολίστικο σχολιασμό. Η υποτιθέμενη ψυχή αρκεί για την έκθεση στο κοινό, (αν και με σπόνσορες και καλούς μάνατζερ αυτό διορθώνεται), η προσβολ,ή ή όχι του κοινού, η βράβευση και τι εξυπηρετεί, η συνεισφορά στην τέχνη του θεάτρου, η αισθητική είναι άλλου, παπά Ευαγγέλιο…
Στη χώρα που γεννήθηκε το θέατρο, με πλήθος κόσμου να το αγαπά και να ασχολείται με αυτό, με τόση ιστορία, από όλους τους καλότεχνους, κακότεχνους, άπειρους, έμπειρους, επαγγελματίες, ερασιτέχνες δυστυχώς αυτοί και μόνο αυτοί που έχουν την αίγλη του σελοφάν, θα έχουν την τύχη, όχι μόνο προβολής και επιτυχίας αλλά και βράβευσης!
Ψυχή έχουν και όλοι οι άλλοι…ή, δεν έχουν;
Και μια διαφορά και η εθνική μας σταρ του παρελθόντος έπαιξε τραγωδία, την έκραξαν όμως τότε, αν θυμάμαι καλά…ΟΛΟΙ. Γιατί υπήρχε, αυτό που η κ. Διαβάτη αποζητά σήμερα, παιδεία και αισθητικό κριτήριο. Ο κ. Ρουβάς βεβαίως αξιοσέβαστος στην προσπάθειά του αλλά, έχει και τις Ρουβίτσες, αυτό βοηθάει, δυστυχώς δεν φτάνει…
Καθόλου εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο υπερασπιστής των ινδαλμάτων και του σελοφάν έστερξε πρώτος πρώτος, ένας άνθρωπος που έγραψε ιστορία στην «δημοσιογραφία», την τέχνη και την ηθική! Δεν μπορούσε βέβαια η πιο διάσημη τηλεπερσόνα επί χούντας στην Ελλάδα να μην στιγματίσει τον «παλαιοκουμουνίστικο συνδικαλισμό» της «αναξιοπρεπούς» όπως είπε της ηθοποιού, που τόλμησε να αντιταχθεί στις επιταγές των «ειδικών» στην επιτυχία και την πώληση ινδαλμάτων, στο τηλεκατεστημένο, και την υποαισθητική που μας σερβίρεται αφειδώς και διαρκώς.
Αλλά τι να πει κανείς για κάποιον, που όχι μόνο εκμεταλλεύτηκε εμπορικά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, αλλά «έστειλε» στα βασανιστήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ τους φοιτητές που στοχοποιήθηκαν, μέσω της εκπομπής του.
Και μιλάει για… ηθική. «Πνεύμα και ηθική»!
Πηγή: avgi.gr