Πριν από τη βύθιση στην εποχή του μνημονίου, ο Μανώλης Γλέζος είχε πει πως η δημοκρατία που είχαμε ήταν η καλύτερη που είχαμε ποτέ, αλλά η χειρότερη που θα μπορούσαμε να έχουμε, μία άποψη, πραγματικά ελευθεριακή, με την οποία κανένας καλός άνθρωπος δεν μπορεί να διαφωνήσει. Μετά τη βύθιση, προφανώς, η δημοκρατία χειροτέρευσε, κακές, πολύ κακές, κυβερνήσεις, αποφάσισαν την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τους μισθούς, νομοθέτησαν τη μείωση του κατώτερου μισθού, απελευθέρωσαν τις απολύσεις, απαγόρευσαν στους φτωχούς την πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας, πολέμησαν, με στόχο να το διαλύσουν, το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, έβαλαν πλάτη σε τεράστια περιβαλλοντικά εγκλήματα, συναίνεσαν στην ιδιωτικοποίηση του σύμπαντος, έριξαν «μαύρο» στην ΕΡΤ και κυρίως έδειξαν μία αυταρχική αποφασιστικότητα για να συντρίψουν τους πολλούς καλούς ανθρώπους και τις αντιστάσεις τους, ενώ την ίδια στιγμή συμμάχησαν ακόμα και με τον τελευταίο νταβατζή. Παρόλα αυτά, αυτό που ζούμε δεν είναι μία χούντα, αν ήταν θα μας είχαν όλους δεμένους και δεμένες και δεν μας έχουν.
Παρόλα αυτά προφανώς και υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με τη δημοκρατία που έχουμε, προφανώς τα πράγματα δεν έχουν επιστρέψει πριν από το 1967, αν και πληθαίνουν οι ομοιότητες με μία πολύ σκοτεινή εποχή που οδήγησε στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Καταλαβαίνω τους ανθρώπους που γνώρισαν τη χούντα και κρατούν αποστάσεις από τέτοιες προσεγγίσεις. Έχουν περάσει πολλά. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πως αρκετοί και αρκετές δεν καταλαβαίνουν πως αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι ένας κεντρικός ανταγωνισμός για το ποια δημοκρατία θα έχουμε. Έχουμε φτάσει σε μία φάση που η επιστροφή στα βασικά είναι απόλυτα αναγκαία για μία καλύτερη – ίσως όχι η χειρότερη αλλά σίγουρα η πλέον βαρετή που θα μπορούσαμε να έχουμε – δημοκρατία: Φόροι στους πλούσιους για να μην πεινάνε οι φτωχοί, για να μην πηδάνε οι φτωχοί από τα μπαλκόνια, για να μη βυθίζονται οι φτωχοί στην κατάθλιψη και βάλε κι εσύ ό,τι θες. Τώρα αρχίζουν όλα.
Ο alterthess ιανός