Σε διαμαρτυρία έξω από τη Βουλή στις 6 μ.μ. καλεί η συνέλευση «Χωρίς συναίνεση είναι βιασμός» καταγγέλλοντας ότι με την διάταξη που εισάγει η κυβέρνηση στον Ποινικό Κώδικα αντί για την τυποποίηση του βιασμού στη βάση της συναίνεσης, όπως διεκδικούσε το φεμινιστικό κίνημα, κάνει τον βιασμό πλημμέλημα.
Να σημειωθεί ότι η Διεθνής Αμνηστία και πλήθος άλλων οργανώσεων που συμμετέχουν στην κινητοποίηση αναφέρουν ότι η τελική πρόταση από το Υπουργείο, αγνοεί επιδεικτικά τα σημεία που τέθηκαν στη δημόσια διαβούλευση από τους αρμόδιους φορείς και το γυναικείο κίνημα, ενώ παραβαίνει τις τυπικές δεσμεύσεις, με βάση τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, αλλά και τις ουσιαστικές πολιτικές υποχρεώσεις της κυβέρνησης.
«Κάπως έτσι, η κυβέρνηση μας λέει κατάμουτρα ότι υπάρχουν ειδών και ειδών βιασμοί. Κάποιοι που έγιναν κάτω από το καθεστώς μεγάλης και σπουδαίας απειλής για τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα, οι κακουργηματικοί, και άλλοι που τελέστηκαν υπό το καθεστώς «μικρής» απειλής (sic), οι πλημμεληματικοί!» τονίζει η συνέλευση «Χωρίς Συναίνεση είναι βιασμός» και εξηγεί το γιατί:
«Εισάγεται, λοιπόν, μεταξύ της περίπτωσης 1 και 5 του νέου 336 ΠΚ, μια κλιμάκωση της απειλής. Κλιμάκωση η οποία συμπαρασύρει και την ποινική μεταχείριση του εγκλήματος. Η μεγάλη απειλή μας δίνει κακούργημα, η πιο μικρή πλημμέλημα.
Στην παράγραφο 1 έχουμε την απειλή που τυποποιείται ως «απειλή σοβαρού και άμεσου κινδύνου ζωής ή σωματικής ακεραιότητας», ενώ στην περίπτωση 5 «αυτή απειλή αφορά παράνομη πράξη».
Πρόκειται για διάταξη, έκτρωμα, για τους εξής λόγους:
Α. Kάνει τον βιασμό πλημμέλημά
Β. H έννοια της παράνομης πράξης στενεύει τρομακτικά τη φύση της απειλής. Και αυτό γιατί όταν η διάταξη ζητά απειλή για πράξη παράνομη, πρακτικά ζητά πράξη η οποία έχει ποινική απαξία στον Π.Κ. Κατανοούμε εδώ, ότι υπάρχει μία πλειάδα πράξεων, η απειλή των οποίων μπορεί να προκαλέσει εξαναγκασμό, και να κάμψει την ελεύθερη βούληση του ατόμου και την συναίνεση του, όμως να μην κρίνεται παράνομη κατά τον ΠΚ.
Γ. Η έννοια του εξαναγκασμού. Αναρωτιόμαστε τι ελευθερία αφήνει στο δικαστή η εν λόγω διάταξη. Αυτός που θα είναι στην έδρα, λοιπόν, θα αξιολογεί αν η επίδικη απειλή, ήταν ΑΡΚΕΤΗ ώστε να προκαλέσει τον ΕΞΑΝΑΓΑΣΜΌ στο θύμα, να ανεχτεί ή να πράξει την συγκεκριμένη πράξη.
Με ποια πειστήρια ή μέσα, θα μπορεί ένα υποκείμενο που τελούσε σε καθεστώς τρόμου, υπό τον φόβο της απειλής που αυτό βίωνε, να γίνει πιστευτό, σε μια ακροαματική διαδικασία, λέγοντας ότι αυτή η απειλή, ήταν ικανή για το ίδιο να το εξαναγκάσει σε πράξη χωρίς τη συναίνεση του.
Είναι πραγματικά, πρωτοφανές πως ο Νομοθέτης, κλιμακώνει το είδος της απειλής, και πως αυτή η απειλή συμπαρασύρει την απαξία του ίδιου πρακτικά εγκλήματος.
Με τη light εκδοχή της απειλής (μόνο οργή μας προκαλεί!) , κάποιος θα μπορεί να βιάζει αλλά θα κατηγορείται πρακτικά από αυτή τη νέα προνομιούχα περίπτωση βιασμού, αντιμέτωπος με μια μικρότερη ποινή (τουλάχιστον 3 έτη ), γιατί ναι μεν διέπραξε βιασμό, αλλά με άλλον τρόπο απειλής.
Κι εμείς φανταζόμαστε έναν άντρα που εξαναγκάζει σε πράξη πρώην του, με την απειλή διαρροής βίντεο ή εικόνων, να κρίνεται στο εξής ότι κάνει έναν μικρότερης απαξίας βιασμό, έναν βιασμό πιο λάιτ, ένα πλημμέλημα» αναφέρεται στο κάλεσμα της συνέλευσης που απαιτεί να παρθεί πίσω η τροποποίηση του άρθρου 336.
«Διεκδικούμε να γίνει νόμος του κράτους η κυρωμένη από το ελληνικό κοινοβούλιο Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης, και να οριστεί ο βιασμός στη βάση της απουσίας συναίνεσης.
Κι αφού η κυβέρνηση αποφάσισε ότι η τελευταία της πράξη θα είναι ένα δώρο στους κακοποιητές και τους βιαστές, και το ψηφίζει με τη διαδικασία του κατεπείγοντος αυτή την Πέμπτη, με την ίδια αποφασιστικότητα, καλούμε αύριο Τετάρτη στις 18:00, συγκέντρωση έξω από τη Βουλή!»