Το Πρώτο και το Δεύτερο αυτού του σημειώματος έχουν να κάνουν με τις συζητήσεις που γίνονται με έναν τρόπο που είτε είναι σαν να μην γίνονται, είτε αφήνουν τεράστια κενά κατανόησης σε ό,τι αφορά το γιατί γίνονται. Αυτός ο… τρόπος, αν και κατάγεται από το παρελθόν, έχει εμφανέστατα να κάνει με τη δυσκολία προσαρμογής της οργανωμένης απ’ εδώ πλευράς στο νέο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον.
Το Πρώτο. Μεγάλα τμήματα της οργανωμένης απ’ εδώ πλευράς φαίνεται πως νιώθουν ότι απειλούνται από την προοπτική αυτή η χώρα να αποκτήσει μία κυβέρνηση της Αριστεράς, που ενδεχομένως να έχει πτυχές που να μοιάζουν με αυτό που λέμε καλή/αριστερή διακυβέρνηση. Αυτή η απειλή έχει να κάνει με την «ατζέντα» του κάθε οργανωμένου τμήματος της απ’ εδώ πλευράς. Για παράδειγμα, προφανώς μία κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί παρά να μιλάει για το στόχο της πλήρους και σταθερής εργασίας, άλλωστε για αυτόν το στόχο μιλάει και η… Συνθήκη της Λισαβόνας. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως μία κυβέρνηση της Αριστεράς δεν πρέπει να εξαντλήσει όλα τα μέσα ώστε να προκαλέσει ένα μειωτικό σοκ στον αριθμό των ανέργων. Αυτό το «όλα τα μέσα» ακούγεται – και μπορεί να είναι – ως κεντρώα, ή δεν ξέρω εγώ τι, θέση, αλλά σημασία έχει να επιτευχθεί ο άμεσος στόχος του μειωτικού σοκ στον αριθμό των ανέργων, και αυτό – βάζω στόχο και πολύ συγκεκριμένα τον πετυχαίνω και αμέσως μετά πηγαίνω στον επόμενο – μοιάζει, και μάλλον πράγματι, να απειλεί τμήματα της οργανωμένης απ’ εδώ πλευράς που φτιάχνουν θέσεις εργασίας, φυσικά πλήρους και σταθερής, στα λόγια.
Το Δεύτερο. Προφανώς και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με πράγματα που ακούγονται σε διάφορους κύκλους, πράγματα που γίνονται κατανοητά από λίγους που κάνουν, με τη φαντασία τους, σχέδια για τη ζωή των πολλών, στην περίπτωση μας, των πολλών καλών ανθρώπων. Αυτό το «δεν υπάρχει πρόβλημα» δεν σημαίνει βέβαια πως υπάρχει, πάντα, επαφή και με το… Χιούστον. Η απόλυτη κατανόηση των θέσεων, των απόψεων, των διαφοροποιήσεων, της κριτικής στην ηγεσία της Αριστεράς που θέλει να κυβερνήσει – που μπερδεύει ακόμα και τον υποδιοικητή Μάρκος με τον γέροντα Βασίλειο – είναι απόλυτα αναγκαία. Με άλλα λόγια, για να ακούσεις στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ τον κόσμο να συζητάει για αλλαγές και μετασχηματισμούς, για αριστερούς και δεξιούς οπορτουνισμούς, θα πρέπει όλα αυτά να είναι κατανοητά στον κόσμο που είναι στο πανέλα με τα λεωφορεία και να μην χρειάζονται κάποιου είδους μετάφραση. Η κατάργηση της… μετάφρασης είναι και εφικτή, περισσότερο όμως αναγκαία.
O alterthess ιανός