Ακροδεξιός πληθωρισμός, κεντρώα υποχώρηση, αριστερή μελαγχολία κι μια εντελώς άνιση συμμετοχή. Οι πρόσφατες ευρωεκλογές σε (πάρα πολλά) δίφραγκα

Οι ευρωεκλογές φαίνεται να μην έτυχαν ιδιαίτερης προσοχής ούτε από το ευρύ κοινό, ούτε κι απ’ τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα η προσοχή επικεντρώθηκε στην αμηχανία που προκάλεσαν τα αποτελέσματα στα τρία μεγαλύτερα κόμματα και τη σχετική “γκρίνια” στο εσωτερικό τους. Όμως και σε ευρωπαϊκό επίπεδο η συζήτηση επικεντρώνεται στο “παζάρεμα” των θέσεων, ενώ, όπως ήταν αναμενόμενο, υπάρχει μεγάλη συζήτηση για τις εκλογές στη Μ. Βρετανία (κι ας έφυγε από την ΕΕ) και τη Γαλλία, με τις τελευταίες να αποτελούν κι άμεση συνέπεια των ευρωεκλογών σ’ αυτή τη χώρα. Βλέποντας, όμως, τα αποτελέσματα αρκετά αναλυτικά κατά χώρα και κατά ιδεολογική τοποθέτηση νομίζουμε ότι βρίσκουμε πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία, σε βαθμό που θα μπορούσαμε να τις χαρακτηρίσουμε και ιστορικές. Επειδή είναι η πρώτη φορά που τα ακροδεξιά κόμματα αποτελούν τη σχετική πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.