Το πρώτο Σύμφωνα με μία έρευνα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, τα αποτελέσματα της οποίας παρουσιάστηκαν πρόσφατα σε μία συνεδρίαση του συμβουλίου της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, το Πολεοδομικό Συγκρότημα της Θεσσαλονίκης ζει ένα οικονομικό κραχ από το 2009, ένα κραχ που βρίσκεται σε εξέλιξη. Η καρδιά του προβλήματος, όπως και πριν από το 2009, χτυπάει στις δυτικές συνοικίες της πόλης, όπου υπάρχουν δρόμοι όπου η φτώχεια είναι τόσο πυκνή που μπορείς να την κόψεις με το μαχαίρι, όπου είναι πιο εύκολο να κερδίσεις 100 χιλιάρικα στο ξυστό παρά να βρεις μία δουλειά της προκοπής, όπου όλο και περισσότεροι Θεσσαλονικείς τρώνε από τα συσσίτια της εκκλησίας, όπου πάρα πολλά παιδιά, μάλλον τα περισσότερα, δεν θα πάνε ούτε μία εβδομάδα διακοπές και αυτό το καλοκαίρι. Παρόλα αυτά το θέμα πέρασε στα… απόλυτα ψιλά των τοπικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, έντυπων και ηλεκτρονικών, σαν να υπήρχε μία οδηγία από εκδότες και αρχισυντάκτες ότι η «φτώχεια δεν πουλάει», ενώ αντίθετα πουλάει η κάθε παπαριά που λέει και κάνει ο Μπουτάρης, όπως πουλάει και ο διαγωνισμός εκθέσεων βλακείας/κριτικής στην… ανεύθυνη Αριστερά. Ουσιαστικά οδηγία δεν υπάρχει και αυτό που συμβαίνει είναι ότι η τοπική δημοσιογραφική πιάτσα ζει με το σύνδρομο του «ακρωτηριασμού», ζει δηλαδή νομίζοντας πως υπάρχει κάτι που έχει χαθεί.
Το δεύτερο Το πρόβλημα, η απόσταση ανάμεσα στο κοινό αίσθημα απέναντι σε αυτό που συμβαίνει και σε αυτά που γράφονται και λέγονται στα τοπικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της Θεσσαλονίκης, έχει ευθεία σχέση και με την ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού. Από το 2009, έως και σήμερα, σχεδόν το 50% του ανθρώπινου δυναμικού των τοπικών ΜΜΕ βρίσκεται εκτός πιάτσας, χωρίς δουλειά, χωρίς να μπορεί να κάνει αυτό που ξέρει, σε γενικές γραμμές καλά, να κάνει. Στο 50% που παραμένει στην πιάτσα κυριαρχεί, σε μεγάλο βαθμό, ένας πληθυσμός πολυθεσιτών, τσουτσέδων του κρατικού μηχανισμού της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, συντακτών του… οικονομικού ρεπορτάζ που κατά καιρούς έχουν τα γραφεία Τύπου επιχειρήσεων των οποίων καλύπτουν, ας πούμε δημοσιογραφικά, τις δραστηριότητες, ανθρώπων που το βουλώνουν όταν η ιστορία φτάνει στην Ελληνικός Χρυσός και στην Κόκα Κόλα. Κάπως έτσι προκύπτουν κάτι πανομοιότυπα ρεπορτάζ για το νέο, δυναμικό ξεκίνημα των Goody’s με τα Burger House, αλλά και άλλα πολύ χειρότερα για το πόσο καλοί άνθρωποι είναι αυτοί που θέλουν να αγοράσουν την ΕΥΑΘ, ή το πόσο υπέροχη θα είναι η Νέα Παραλία όταν φτιαχτούν οι ιδιωτικές μαρίνες. Αυτό το σκηνικό πρέπει και μπορεί να αλλάξει.
Ο alterthess ιανός