“Οι δρόμοι του κουδουνιού” πέρασαν τη Κυριακή από τη Θεσσαλονίκη όπου και αναστάτωσαν ευχάριστα το κέντρο της πόλης. Η πομπή ομάδων κωδωνοφόρων από την Ελλάδα και την Ευρώπη ξεκίνησε από το Λευκό Πύργο και μέσω της Λεωφόρου Νίκης κατέληξε στη πλατεία Αριστοτέλους. Με τη σειρά της κάθε ομάδα παρουσίασε ένα εντυπωσιακό πρόγραμμα με συνεκτικό στοιχείο τον ήχο των εκατοντάδων κουδουνιών.
Οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης πλημμύρισαν από ανθρώπους με κουδούνια στερεωμένα επάνω σε αυτοσχέδιες στολές τα οποία έρχονται από πολύ μακριά στη λαϊκή μνήμη. Τα συναντάμε σε όλα σχεδόν τα έθιμα και τα δρώμενα του Δωδεκαημέρου και των Αποκριών στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο. Πλαισιωμένα από αρχέγονες αναφορές στη λατρεία των χθόνιων και ζωόμορφων θεοτήτων , με το βρόντισμα τους να συνοδεύεται από ήχους διονυσιακούς , με ονομασίες ποικίλες ,(μπατάλια, λεριά, τσοκάνια , κυπριά), εξαρτήματα αναγκαία και δομικά στον κύκλο των δρωμένων, περνούν σαν κάτι το ιερό από γενιά σε γενιά , επενδυμένα με συμβολική αξία ως στοιχεία ταυτότητας του τόπου και των ανθρώπων του.
“Ελπίδα για καλή συγκομιδή και υγιή αναπαραγωγή ανθρώπων και ζώων. Αυτά τα κοινά και διάχυτα στις κοινότητές τους ισχυρά αισθήματα ώθησαν τους γεωργούς και τους κτηνοτρόφους να επινοήσουν διαβατήριες τελετές, ιεροπραξίες ευγονικού και ευετηρικού-καλοχρονιάτικου-χαρακτήρα, κυρίως μιμητικές παραστάσεις των γεωργικών εργασιών, και να τις πυκνώσουν κατά το κρίσιμο πέρασμα από τον χειμώνα (εποχή εμφανούς νέκρωσης της φύσης), στην άνοιξη (εποχή αρχόμενης αναβλάστησης). Με τις τελετές, τα δρώμενα όπως ονομάζονται, επικαλούνταν μυστηριακές, υπέρτερες των φυσικών δυνάμεων δυνάμεις, για να τις εξευμενίσουν, ώστε να ευεργετήσουν την κοινότητα: ευεργεσία σημαίνει ανανέωση της εμπιστοσύνης στη δύναμη της κοινότητας, στον συλλογικό της εαυτό, στην αλληλεγγύη ανάμεσα στα μέλη της”, γράφει ο Ζήσης Σκαμπάλης, Προιστάμενος διεύθυνσης του Λαογραφικού και Εθνολογικού Μουσείου Μακεδονίας – Θράκης.
Κα. Μπα.