Ένα δίκτυο υποστήριξης για τα προσφυγόπουλα
Αυτές τις μέρες ασχολούμαι με την καταγραφή των προσφυγόπουλων που διαμένουν εκτός Κέντρων Φιλοξενίας και φοιτούν σε σχολεία της Θεσσαλονίκης. Είναι απαραίτητο να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο υποστήριξής τους με φροντιστηριακά μαθήματα μετά το σχολείο, διότι προφανώς οι δάσκαλοι και οι δασκάλες της τάξης δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν μόνοι/ες τους τα ιδιαίτερα προβλήματα μαθητών/τριών χωρίς επαρκείς γνώσεις της ελληνικής γλώσσας.
Είναι αυτονόητο ότι κάθε παιδί πρέπει να έχει καθημερινά δίπλα του κάποιον/α που θα το βοηθάει στα μαθήματα. Η προσφορά εθελοντών είναι τεράστια, αυτό που χρειαζόμαστε είναι να καταγράψουμε τα σχολεία και τις κατοικίες των παιδιών για να μπορέσουμε να οργανώσουμε αποτελεσματικά τη βοήθεια. Υπάρχουν κάποιες δυσκολίες στη διαδικασία της καταγραφής, όμως μέσα στην επόμενη εβδομάδα θα την έχουμε ολοκληρώσει.
Βεβαίως, στις υποσχέσεις του Υπουργείου Παιδείας συμπεριλαμβάνονται και φροντιστηριακά μαθήματα και ενισχυτική διδασκαλία στο ίδιο το σχολείο μετά το σχόλασμα. Μακάρι να γίνονταν, αλλά…
Δεν μπορούμε να περιμένουμε εάν και πότε θα γίνουν -στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θα γίνουν. Ούτε μπορούμε να περιμένουμε εάν και πότε θα εγκριθούν και θα χρηματοδοτηθούν σχετικά προγράμματα που ζήτησαν διάφορες ΜΚΟ – η κάθε μέρα που χάνεται μετρά πολύ στην εκπαίδευση και κανένα πρόγραμμα δεν μπορεί να θεραπεύσει αναδρομικά την απογοήτευση, την παραίτηση, την εγκατάλειψη. Γι’ αυτό, ήδη ξεκινήσαμε και είμαστε κοντά σε πολλά παιδιά. Πρέπει όμως να καταφέρουμε να τα αγκαλιάσουμε όλα. Ας αφήσουμε στους επίσημους τις ανέξοδες υποσχέσεις, ας μη δίνουμε σημασία σ’ αυτές, εμείς ας κοιτάξουμε την πράξη.
Εμβολιασμοί και προσφυγόπουλα στα σχολεία
Μια «υπόσχεσή» τους όμως δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους, αντίθετα μας υποχρεώνει να πούμε με οργή: Basta! Φτάνει πια! Αφορά το «ζήτημα» του εμβολιασμού των προσφυγόπουλων και της φοίτησής τους στα σχολεία.
Υπενθυμίζω: Οι ακροδεξιές προσπάθειες να παρουσιαστούν τα παιδιά των προσφύγων σαν «υγειονομική βόμβα» αντιμετωπίστηκαν από τη συντριπτική πλειοψηφία των γονέων σε όλη την Ελλάδα και από το σύνολο των εκπαιδευτικών ως αυτό που είναι: μία αθλιότητα που δεν θα γίνει πουθενά δεκτή. Η μικρή μερίδα γονέων στο Ωραιόκαστρο και η ακόμη μικρότερη στη Φιλιππιάδα πήραν την απάντηση που έπρεπε. Μόνον η Χρυσή Αυγή τους υιοθέτησε και τους υποστήριξε. Δική της ήταν, άλλωστε, η ιδεολογία που απέπνεαν οι «αποφάσεις» τους.
Την ίδια στιγμή πουθενά στην Ελλάδα, ούτε σ’ ένα σχολείο, όπου γράφτηκαν προσφυγόπουλα δεν υπήρξε έστω και μια μικρή αρνητική αντίδραση. Το αντίθετο: παντού εντυπωσιάζει η ανοιχτή αγκαλιά των εκπαιδευτικών και των γονέων. Βεβαίως οι συνθήκες στα περισσότερα σχολεία δεν είναι ικανοποιητικές. Όμως οργανώνεται όλο και καλύτερα το κίνημα των Αλληλέγγυων Πολιτών, των Παιδαγωγών της Αλληλεγγύης, για να υπάρξει η αναγκαία συμπαράσταση στα παιδιά και στους/στις εκπαιδευτικούς τους με φροντιστηριακά μαθήματα για κάθε παιδί. Ναι, όπως πέρυσι καταφέραμε να μη μείνει ούτε ένας πρόσφυγας νηστικός, έτσι φέτος θα καταφέρουμε να μη μείνει πίσω στα μαθήματά του ούτε ένα προσφυγόπουλο που βρίσκεται σε ελληνικό σχολείο.
Αυτή είναι η πραγματικότητα στη χώρα. Το πρόσωπο αυτής της χώρας είναι η αλληλέγγυα κοινωνία. Από την Πολιτεία απαιτούμε ένα μόνο πράγμα: Όλα τα σχολεία στην Ελληνική επικράτεια να είναι ανοιχτά για τα παιδιά των προσφύγων, χωρίς κανένα περιορισμό και χωρίς διακρίσεις. Γι’ αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε στους αρμόδιους αξιωματούχους του Υπουργείου Παιδείας ένα βροντερό «Basta! Φτάνει πια!».
Εκφράσατε κατανόηση για τις απόψεις και τις πράξεις ακροδεξιών γονέων, τους χαρακτηρίσατε «παραπλανημένους» γονείς που δήθεν ειλικρινά ανησυχούν για την υγεία των παιδιών τους και τους καλέσατε απλώς «να μην εκτίθενται» αλλά να βρίσκονται σε επαφή με το Υπουργείο Παιδείας. Στο πλαίσιο αυτό, προνομιακά μ’ αυτούς συναντηθήκατε και διαβουλευτήκατε.
Όλα αυτά είναι δικαίωμά σας, κανείς δεν μπορεί να σας το αφαιρέσει. Όμως κανένα δικαίωμα δεν έχετε να υποχωρείτε θεσμικά στα άνομα και αντισυνταγματικά αιτήματά τους. Τα δικαιώματα του παιδιού και το σύνταγμα δεν αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης, και βεβαίως η προστασία και η τήρησή τους δεν αποτελούν αντικείμενο συμβιβασμών και υποχωρήσεων απέναντι στην ακροδεξιά.
Διαβάζουμε στον τύπο: «Δεν υπάρχει περίπτωση να ενταχθούν στα σχολεία παιδιά προσφύγων, που δε θα έχουν εμβολιαστεί, διαβεβαίωσε μιλώντας στο «Πρακτορείο 104,9 fm» ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας, Γιάννης Παντής».
Η δήλωση έγινε μετά τη συνάντησή του με την Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Ωραιοκάστρου και βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τους ισχύοντες νόμους, το σύνταγμα και τις διεθνείς συμβάσεις.
Ο κύριος γενικός γραμματέας πρέπει να γνωρίζει ότι στο Υπουργείο, όπου υπηρετεί, υπάρχει η υπ’ αριθμ. 162670/20474/2013 επιστολή του Συνηγόρου του Παιδιού προς το Υπουργείο Παιδείας στην οποία ρητώς αναφέρεται ότι η άρνηση εγγραφής των μαθητών στις βαθμίδες της υποχρεωτικής εκπαίδευσης σε περίπτωση που δεν έχουν εμβολιαστεί παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, και ως εκ τούτου είναι αντισυνταγματική. Με ποιο δικαίωμα, λοιπόν, αυτός υπόσχεται στους ακροδεξιούς γονείς το αντίθετο σε ό,τι αφορά τα προσφυγόπουλα;
Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την εγγραφή και την ένταξη οποιουδήποτε παιδιού στο σχολείο, ακόμη και όταν δεν είναι εμβολιασμένο. Αντίθετα πρέπει να το δεχτεί, και να φροντίσει το ίδιο το σχολείο (στο οποίο εγγράφεται) για τον εμβολιασμό του. Γι’ αυτό, στην ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας για τις εγγραφές και αυτής της χρονιάς πολύ σωστά και σε απόλυτη συμφωνία με το σύνταγμα και τους νόμους αναφέρεται:
«Προκειμένου να διευκολυνθεί ο εμβολιασμός μαθητών,-τριών που ανήκουν σε ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες, κρίνεται απαραίτητη η συνεργασία των Δ/ντών των Δημοτικών Σχολείων και των Προϊσταμένων των Νηπιαγωγείων με τους αναγραφόμενους στην παραπάνω παράγραφο φορείς, καθώς και με τους φορείς Κοινωνικής Στήριξης (ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ, ΕΚΕΠΥ, Δ/νσεις Υγιεινής κτλ.)».
Με ποιο δικαίωμα, λοιπόν, αυτός υπόσχεται στους ακροδεξιούς γονείς το αντίθετο σε ό,τι αφορά τα προσφυγόπουλα;
Basta! Φτάνει πια! Αν πράγματι θεωρείτε τους συνομιλητές σας «απλώς παραπλανημένους γονείς» που έχουν δικαίωμα να ενημερωθούν, τότε ενημερώστε τους για το αυτονόητο που προφανώς τους αποκρύπτουν οι ακροδεξιοί αγύρτες: ότι εφόσον τα δικά τους παιδιά είναι πράγματι εμβολιασμένα τότε δεν κινδυνεύουν όχι μόνον από ανθρώπους που δεν έχουν εμβολιαστεί αλλά ούτε καν από φορείς της αρρώστιας, γιατί αυτός είναι ο ρόλος, ο σκοπός και η λειτουργία του εμβολίου. Αυτό και τέρμα. Γιατί δεν τελειώνετε κι εσείς τις «ενημερωτικές συζητήσεις» σας τουλάχιστον μ’ αυτόν τον τρόπο, εάν δεν θέλετε να μιλήσετε για τα αναφαίρετα δικαιώματα κάθε παιδιού και για την πατριωτική υποχρέωση τήρησης του συντάγματος;
Εμβολιασμοί: από ευεργέτημα σε μέσον αποκλεισμού
Βεβαίως, έχει παράδοση στη χώρα μας η μετατροπή του υποχρεωτικού εμβολιασμού από προνόμιο και ευεργέτημα σε μέσον αποκλεισμού παιδιών ευάλωτων ομάδων από την εκπαίδευση. Μιλώντας στις 22 Μαρτίου του 1993 στο Συμβούλιο της Ευρώπης στο Στρασβούργο είχα αναφέρει ότι πολλά παιδιά Ρομά στον Δενδροπόταμο (και γενικότερα στη χώρα μας) μένουν εκτός εκπαιδευτικού συστήματος «καθώς πολλοί διευθυντές σχολείων αρνούνται την εγγραφή τους μόνο και μόνο επειδή δεν έχουν κάνει τα υποχρεωτικά εμβόλια». Δέχτηκα πολλές επιθέσεις για εκείνη την ομιλία μου από κάποιους γενικούς γραμματείς υπουργείων που ήταν παρόντες, και από πολύ περισσότερους για την επιμονή μου να εγγράφονται στο σχολείο παιδιά Ρομά ακόμη και εάν δεν είναι εμβολιασμένα και μέσω του σχολείου να φροντίζουν οι αρχές για τον εμβολιασμό τους.
Με τα χρόνια τα πράγματα άλλαξαν και βελτιώθηκαν, και έλπιζα ότι ποτέ δεν θα ξαναγυρίσουν εκείνες οι καταστάσεις. Να, όμως, που ξεπροβάλλουν πάλι μπροστά μας, ως συμβιβασμός και υποχώρηση σε ακροδεξιούς γονείς. Φαντάζονται αλήθεια ότι θα κερδίσουν; Γελασμένοι θα βγούνε! Δεν είναι πια ανυποψίαστοι οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί, δεν παραπλανούνται με ψέματα, δεν υποκύπτουν σε φοβέρες και δεν είναι τόσο ευάλωτοι στην αγυρτία.
«Σιγά μη φοβηθώ!»
Μόλις το προηγούμενο Σαββατοκύριακο χιλιάδες άνθρωποι σ’ ολόκληρη τη χώρα τραγούδησαν με τον δικό μας Παύλο Φύσσα την αποφασιστικότητά τους να μην υποχωρήσουν στον αγώνα για μια ανθρώπινη κοινωνία:
Έγινε ο κόσμος μια μεγάλη φυλακή
κι εγώ ψάχνω έναν τρόπο τα δεσμά να σπάσω.
Έχω ένα μέρος που με περιμένει εκεί,
σε μια πολύ ψηλή κορφή πρέπει να φτάσω.
Γι’ αυτό απλώνω ξανά πολύ ψηλά τα δυο μου χέρια,
για να κλέψω λίγο φως από τα λαμπερά αστέρια.
Δεν αντέχω εδώ κάτω και κοντεύει να με πνίξει
των ανθρώπων η μιζέρια τόσο, όσο κι η θλίψη.
Για όσους με πρόδωσαν με πίσω μαχαιριές, θέλω να ξέρουν ότι
σιγά μην κλάψω.
Και για αυτές τις αγάπες τις παλιές, θέλω να ξέρουν ότι
σιγά μην κλάψω.
Κι όσοι μ’ απείλησαν με πύρινα δεσμά, θέλω να ξέρουν ότι
σιγά μη φοβηθώ.
Να’ρθούνε να με βρουν στην κορυφή ψηλά, τους περιμένω και
σιγά μη φοβηθώ.
Τρία χρόνια από τη δολοφονία του – Δεν τον ξεχνούμε.