Φίλοι και γνωστοί τις τελευταίες μέρες, όσο πλησιάζει όλο και περισσότερο το τέλος αυτής της ελεεινής κυβέρνησης της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς, έχουν μπλεχτεί σε ένα ατελείωτο μπίρι – μπίρι για το τι θα μπορέσει να κάνει μία καλή/αριστερή διακυβέρνηση, για το πώς θα τα βάλει με τα συστήματα της διαπλοκής, για το αν θα ξεσηκωθεί την επόμενη μέρα ο «κόκκινος στρατός» του ΚΚΕ διεκδικώντας 1.400 ευρώ κατώτερο μισθό και πολλά – πολλά άλλα του ίδιου στυλ. Το πρωτόγνωρο του πράγματος κάνει αρκετά κατανοητό αυτό το μπίρι – μπίρι, αλλά νομίζω πως θα πρέπει να αποκτήσουμε μία εντελώς διαφορετική οπτική για τα πράγματα, γι’ αυτό που έρχεται.
Το βασικό σε αυτή την ιστορία, που έρχεται, δεν θα είναι τα πρωτοσέλιδα του «Πρώτου Θέματος», η… μαύρη σημαία που θα απλώσει κάποιος δεξιός βλαχοδήμαρχος έξω από το μπαλκόνι του, οι εργολάβοι που θα ζητούν προκαταβολές για έργα που ακόμα δεν έχουν σχεδιάσει και πολλά – πολλά άλλα του ίδιου στυλ. Το βασικό είναι η καλή/αριστερή διακυβέρνηση που έρχεται να ακούει τους πολλούς καλούς ανθρώπους και αυτούς που έχουν κάτι να πουν και αυτούς που σκέφτονται κάτι να πουν. Αν αυτό δεν γίνει η κεντρική ιδέα αυτής της ιστορίας, τότε προφανώς και κάθε πρωί οι… σύντροφοι υπουργοί θα ξυπνούν με το άγχος για το τι θα παίζουν τα πρωϊνάδικα στις κωλοτηλεοράσεις και ο… σύντροφος πρωθυπουργός δεν θα κοιμάται καθόλου.
Σε αυτή την ιστορία οδηγίες χρήσεις δεν υπάρχουν, πολλά πράγματα θα γίνουν στα κουτουρού, πολλά θα δοκιμαστούν για πρώτη φορά, μπορεί να τραβήξουμε σε μάκρος δρόμους που θα αποδεχτούν λάθος και θα χρειαστεί να γυρίσουμε πίσω. Κανένα φωτεινό αστέρι δεν θα υπάρχει στον ουρανό για να δείχνει προς τα πού είναι ο σωστός ο δρόμος, το μόνο που θα υπάρχει θα είναι αυτό που λένε, και αυτό που σκέφτονται να πουν, οι πολλοί καλοί άνθρωποι. Τι λένε αυτοί για τις τράπεζες; Πως μπορεί να λειτουργήσει ένα εργοστάσιο που το παράτησαν τα αφεντικά; Ποιος θα φτιάξει τη σμπαραλιασμένη παιδική χαρά; Θα αξιολογούνται και πώς οι εργαζόμενοι στο δημόσιο; Πώς θα μειωθεί μέσα σε δύο χρόνια στο μισό το ποσοστό της παιδικής φτώχειας; Που θα βρει δουλειά ο άνεργος; Και πολλά – πολλά άλλα του ίδιου στυλ. Μόνο που αυτό είναι το δικό μας στυλ.
Ο alterthess ιανός