Ο εγκλωβισμός χιλιάδων πολιτών στην Αττική Οδό λόγω της αναμενόμενης χιονόπτωσης στην πρωτεύουσα αναδεικνύει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο ένα από τα αποτελέσματα των ιδιωτικοποιημένων δρόμων μιας χώρας.
Βγήκε η κυβέρνηση δια του υπουργού Πολιτικής Προστασία Χρήστου Στυλιανίδη-δεξιά μεταγραφή Κύπρου- για να κατηγορήσει την Αττική Οδό ΑΕ για την κατάσταση που διαμορφώθηκε στην βασική οδική αρτηρία της πρωτεύουσας.
Καμία ευθύνη για κυβέρνηση, περιφέρεια, δήμους, τροχαία, Πολιτική Προστασία. Όλα καλά έγιναν. Είχαν κάνει συσκέψεις, μας είπε ο κ. Στυλιανίδης, και η εταιρεία είχε ενημερώσει ότι θα μπορέσει να κρατήσει ανοιχτή την Αττική Οδό. Οπότε όλα καλά για την εκλεγμένη τοπική και κεντρική διοίκηση.
Μισή ώρα μετά τη δήλωση Στυλιανίδη, ως δια μαγείας, είχαμε την εισαγγελική παρέμβαση για τον εγκλωβισμό χιλιάδων οχημάτων, εν μέσω χιονιά και με την θερμοκρασία υπό το μηδέν. Συνθήκες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν και ανθρώπινες απώλειες κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ελπίζουμε πως κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί.
Αυτή είναι όμως η συνταγή που επιβάλουν οι ιδιωτικοποιήσεις και ο νεοφιλελευθερισμός. Δίνουμε τους δρόμους σε ιδιώτες, με αστείες συμβάσεις, τους επιτρέπουμε να έχουν διόδια σε κάθε χιλιόμετρο για να «αρμέγουν» καθημερινά τον κοσμάκη, με μοναδική τους υποχρέωση να συντηρούν, λέει, τον δρόμο γιατί το Δημόσιο δεν μπορεί και δεν έχει χρήματα. Μόνο που οι ιδιώτες δεν συντηρούν και δεν κρατούν ανοιχτό τον δρόμο. Απλά εισπράττουν εκατομμύρια κάθε χρόνο από τις τσέπες των οδηγών.
Αυτό αναμένεται να γίνει και στην Εγνατία Οδό μετά την ιδιωτικοποίηση της. Έναν δρόμο που φτιάχτηκε με ζεστό χρήμα των Ελλήνων και Ευρωπαίων φορολογούμενων.
Οι ευθύνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη και των προηγούμενων κυβερνήσεων που διατήρησαν και ανανέωσαν τις συμβάσεις αυτές είναι τεράστιες.
Η υπόθεση της Αττικής Οδού είναι μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για να αλλάξει η ατζέντα σε σχέση με τη διαχείριση των εθνικών οδικών αξόνων. Το οδικό δίκτυο είναι δημόσιο αγαθό. Πρέπει να είναι προσιτό και ασφαλές για όλους και όλες.
Να επιστρέψουν οι εθνικοί οδικοί άξονες στα χέρια του Δημοσίου. Με κοινωνικό έλεγχο από τις τοπικές κοινωνίες. Με ελάχιστα διόδια και κοινωνικά κριτήρια στην χρέωση τους με βάση το εισόδημα των πολιτών. Να μπει τέλος σε αυτή την παρωδία.
