Η εξουσία έχει την πείρα και τον τρόπο να κλείνει το μάτι στον καπιταλισμό του καζίνου, στα ΜΜΕ και σε οτιδήποτε άλλο προστάξουν τα συμφέροντα που εξυπηρετεί.
Ιστορικά έχει τεκμηριωθεί ότι το κράτος αποτελεί μία προνομιούχα μειονότητα που έχει συστηματοποιήσει εξουσία πάνω σε μία τεράστια πλειονότητα, σε μία αμφίδρομη σχέση (εξουσίας-κράτους) που δύσκολα μπορεί να διαβρωθεί και να αποδομηθεί. Με τη βία να αποτελεί σταθερό σύμμαχο του (κάθε) κράτους, η αστυνομία αναλαμβάνει σε μεγάλο βαθμό (μαζί με παρακρατικές οργανώσεις) να παίξει στο συγκεκριμένο παιχνίδι εξουσίας. Σε βάρος πάντοτε των πολιτών.
Και υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που χαρακτηρίζονται «έκτακτες συνθήκες», προκειμένου να βγει μαζικά στον δρόμο η αστυνομία (ή ακόμα και ο στρατός), για να επιβάλλει την τάξη. Κάπως σαν να κάνει χάρη, δηλαδή, το κράτος στους πολίτες. Που παραδοσιακά δεν έχει σχέδιο για να αντιμετωπίσει ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα πριν εμφανιστεί και αντί να ζητήσει συγνώμη, γεμίζει τους δρόμους με περίστροφα και αρματωμένους κρανιοφόρους.
Κάπως έτσι αυτές τις ημέρες στο Ρίο ντε Τζανέιρο υπάρχει ένοπλη σύγκρουση μεταξύ της αστυνομίας και των εμπόρων ναρκωτικών, προκειμένου να είναι «καθαρή» η πόλη ενόψει του Μουντιάλ. Κι εδώ θα μπούμε στον πειρασμό να σημειώσουμε ότι στη Βραζιλία η πολιτική και οικονομική διαφθορά βασιλεύει σε όλα τα επίπεδα. Η απάτη και η ανηθικότητα είναι, μετά το ποδόσφαιρο και τα όμορφα κορίτσια, η βαριά βιομηχανία αυτής της χώρας. Μπορεί το δίπολο κράτος-εξουσία να μη σχετίζεται με αυτή τη βιομηχανία; Όχι με επίσημη κρατική απόφαση, αλλά σαν αυθόρμητη ενέργεια αξιωματούχων. Χρειάζεται να κάνει έφοδο η αστυνομία στις φαβέλες για να συλλάβει τους εμπόρους κ.λπ. ή, μήπως, υπάρχουν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι που ελέγχουν ακόμα και την τελευταία πιάτσα;
Τα ρεπορτάζ από τη Βραζιλία κάνουν λόγο για κατάσταση έκτακτης ανάγκης και επέμβαση του στρατού σε συνεργασία με την αστυνομία. Ήδη 150 χιλ. αστυνομικοί και στρατιωτικό προσωπικό είναι στους δρόμους, μαζί με 20 χιλ. στελέχη ιδιωτικών εταιρειών ασφάλειας. Εμείς απλώς να θυμήσουμε ότι στην ίδια πόλη είχε γίνει πάλι κατάληψη από τον στρατό, ξανά για το ίδιο θέμα, το 2010. Οπότε αυτή η μέθοδος, ακόμα κι αν η χώρα έχει γεμίσει από αθώα περιστέρια και το εμπόριο ναρκωτικών δεν γίνεται (κυρίως) από παρακρατικές οργανώσεις, δεν λειτουργεί. Ή, τέλος πάντων, τα θετικά αποτελέσματά της είναι βραχυπρόθεσμα και όχι αποδοτικά.
Τέλος, για όποιον δεν το θυμάται ή δεν το γνωρίζει, το Μουντιάλ θα κρατήσει ακριβώς έναν μήνα και το Ρίο θα φιλοξενήσει εφτά αγώνες και τον τελικό της διοργάνωσης. Οι κάτοικοι της πόλης όμως (όπως και κάθε πόλης στη Βραζιλία και παντού στον κόσμο), χρειάζονται μία λύση μόνιμη με την εγκλιματικότητα στις φαβέλες. Κι αυτή δεν μπορεί να είναι η κατάληψη μίας περιοχής από την αστυνομία ή/και τον στρατό, χρησιμοποιώντας σαν δικαιολογία τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική γιορτή.
Πηγή: Otherside Football