Πήρα το τελευταίο βιβλίο του Πέτρου Μαρτινίδη γνωρίζοντας την απογοήτευση που θα μου προκαλούσε η ανάγνωση του, αλλά με έτρωγε η περιέργεια να διαβάσω ένα δεξιό νουάρ. Για να αρχίσω από το τέλος, το βιβλίο είναι μάπα, σίγουρα ότι χειρότερο έχει γράψει, μέχρι τώρα, ο Μαρτινίδης, που από τα τέλη της δεκαετίας του 90 κέντρισε το ενδιαφέρον των φίλων της νουάρ λογοτεχνίας γράφοντας ιστορίες που σε μεγάλο βαθμό είχαν να κάνουν με τη Θεσσαλονίκη, την πλατεία Αριστοτέλους, την Άνω Πόλη, την Ευαγγελίστρια, την πλατεία Ναβαρίνου και φυσικά το Αριστοτέλειο.
Το βιβλίο είναι μάπα, αλλά ο Μαρτινίδης είναι ειλικρινής σε αντίθεση με τον Μάρκαρη που συνεχίζει να γράφει αριστερά νουάρ – προφανώς για εμπορικούς λόγους – παρόλο που οι προσωπικές του απόψεις φλερτάρουν ανοιχτά με την ακροδεξιά. Το πρόβλημα με το «Σύρριζα» είναι ότι η νουάρ λογοτεχνία έγινε, δεν ήταν πάντα, αριστερή για πολύ συγκεκριμένους λόγους και η μαλακία που βάρεσε στο κεφάλι τον Μαρτινίδη δεν είναι λόγος για μία στροφή προς τα δεξιά. Έτσι το «Σύρριζα» φλερτάρει ανοιχτά με την επιστημονική φαντασία: Ο Αλέξης, σαραντάρης πια, έχει μείνει άνεργος και άφραγκος γιατί η εφημερίδα που δούλευε έκλεισε εξαιτίας της φιλοκυβερνητικής της γραμμής! Ο Αλέξης δεν μπορεί να βρει δουλειά σε άλλη εφημερίδα γιατί όλες υποστηρίζουν την Αριστερά (έλα…) και αυτός έχει στιγματιστεί από κάποια φιλοκυβερνητικά του άρθρα! Η κυβέρνηση της Αριστεράς, που έρχεται, θα καταργήσει τον κοινοβουλευτισμό, ο Τσίπρας θα κυβερνήσει όπως ο Τσαουσέσκο και θα αναθέσει στους Πυρήνες της Φωτιάς τις εκτελέσεις των… αθώων πολιτικών του αντιπάλων!
Τελειώνοντας το βιβλίο άνοιξα την τηλεόραση και είδα τον Θεοδωράκη να ανακοινώνει τη βουτιά του Λυκούδη στο «Ποτάμι» και να λέει πως αυτή τη χώρα θα σωθεί, αν σωθεί, από μία «συνομωσία του καλού». Το πρόβλημα του Θεοδωράκη, όπως και του Λυκούδη και του Μαρτινίδη, δεν έχει να κάνει με τη βύθιση των πολλών καλών ανθρώπων στη φτώχεια και την απελπισία, το πρόβλημα τους έχει να κάνει με τον «κίνδυνο» οι πολλοί καλοί άνθρωποι να δοκιμάσουν να αλλάξουν τα πράγματα, να αφήσουν το… κακό να μπει. Και σε αυτή την ιστορία η ελπίδα δεν πεθαίνει πρώτη.
Ο alterthess ιανός