Να χαιρόμαστε, να γιορτάζουμε, να πανηγυρίζουμε, να σουβλίζουμε αρνιά. Όχι γι’ αυτά που πρόκειται να συμβούν στο μέλλον, αλλά γι’ αυτά που έχουν συμβεί ήδη. Τώρα που μιλάμε, την 27η Ιανουαρίου του σωτηρίου έτους 2015.
Να χαιρόμαστε, να γιορτάζουμε, να πανηγυρίζουμε επειδή απαλλαχθήκαμε, επιτέλους, από την ακροδεξιά διακυβέρνηση του Σαμαρά. Ναι, κυρίες μου και κύριοί μου, σήμερα που είναι Τρίτη 27 Ιανουαρίου δεν μας κυβερνούν πια οι σαμαράδες, οι μπαλτάκοι, οι χρύσανθοι, οι γεωργιάδηδες, οι βορίδηδες, οι μουρούτηδες, οι βούλτεψες, οι άννες μισέλ ασημακοπούλες, του Βασιλέως οι φιλιότσες. Πετάξαμε από πάνω μας το άγος της χειρότερης κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης και το πετάξαμε μονάχοι μας, με τα χεράκια μας, με την ψήφο μας, με το πείσμα μας.
Να χαιρόμαστε, να γιορτάζουμε, να πανηγυρίζουμε, επειδή απαλλαχθήκαμε, επιτέλους, από το κόμμα- εταιρεία που λέγεται ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο μοιραίος άνθρωπος του ΔΝΤ και του Μνημονίου, μας άφησε χρόνους οριστικώς, έριξε την τελευταία πριγκιπική ζαριά του και έφερε ντόρτια. Έγινε ανέκδοτο ιστορικό, μαζί με τους κηπουρούς και τους παρατρεχάμενους, τον Πεταλωτή, τον Σαχινίδη, τον Μωραΐτη, τον Πετσάλνικο, που διαθέτει και στέρνα κολύμβησης στην Καστοριά. Να πίνεις το μοχίτο σου στην ξαπλώστρα και από δίπλα να ρουφάνε νερό τα γουρουνάκια.
Ο Βενιζέλος την σκαπούλαρε προσωρινώς, αλλά είναι πλέον σαν τον ζώνεκρο που τρεκλίζει στην ομίχλη. Η ήττα του είναι συντριπτική, βγήκε τελευταίος, κάτω και από τους ΑΝ.ΕΛΛ., έχασε οκτώ μονάδες, στη Θεσσαλονίκη, την εκλογική του περιφέρεια, έχασε ακόμη και από τον Βασίλη Λεβέντη. Ο Βενιζέλος υπάρχει μόνο αν βρίσκεται σε κάποιο κυβερνητικό πόστο, εκτός κυβέρνησης σωτηρία δεν έχει ο Βαγγέλης, είναι σαν αρκουδάκι της ντούρασελ χωρίς μπαταρία.
Να χαιρόμαστε, να γιορτάζουμε, να πανηγυρίζουμε, γιατί στα χρόνια της Αριστεράς οι φασίστες, οι ναζιστές, οι δολοφόνοι θα μείνουν χωρίς οξυγόνο. Μπορεί οι χρυσαυγίτες να μπήκαν στη Βουλή με 6,3%, όμως χωρίς τη δύναμη του κράτους και του παρακράτους, χωρίς τους σαμαράδες και τους μπαλτάκους , θα είναι ακίνδυνοι σαν γατάκια. Η πρώτη ήττα τους θα είναι επιχειρησιακή, ένας στρατός ξεδοντιασμένος, που δεν θα έχει χώρο να δράσει. Η δεύτερη ήττα τους, η οριστική αυτήν τη φορά, θα είναι πολιτική, η ανθρωπιστική κρίση θα εκλείψει και μαζί τους θα εκλείψουν και οι απελπισμένοι που πιάνει στα δίχτυα του ο ναζισμός.
Να χαιρόμαστε, να γιορτάζουμε, να πανηγυρίζουμε γιατί εμείς είχαμε την τύχη και την ευτυχία να ζήσουμε την κυβέρνηση της Αριστεράς. Έλαχε σε εμάς που το αξίζουμε λιγότερο απ’ όλους, από εκείνους που έλιωσαν στις φυλακές και στα ξερονήσια, που μαράζωσαν στην εξορία, που στήθηκαν στους τοίχους της Καισαριανής και της Κοκκινιάς. Ας πανηγυρίσουμε λοιπόν, μας το ζητάει η βοή της ιστορίας και η βοή των τραγουδιών: «Και στο τραπέζι της χαράς της πρώτης / στη νίκη, στης ελπίδας της γιορτής / ο Μπελογιάννης θα ν’ πανηγυριώτης / με κόκκινο γαρύφαλλο στ’ αυτί».
Πηγή: Αυγή