Μια ανάσα ανακούφισης ακούστηκε στα πέρατα της επικράτειας. Σ’ ένα τεράστιο σύννεφο το συλλογικό ασυνείδητο των καθηγητών εκφράστηκε σχηματίζοντας τα παρακάτω λόγια: Επιτέλους 48ωρη! Την Τετάρτη στη δουλειά και … βλέπουμε. Αρκετά δώσαμε στο κίνημα, αρκετά αγωνιστήκαμε, έχουμε και οικογένειες να σκεφτούμε.
Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ σπεύδουν περιχαρείς να πουν στους κομισάριους ότι πέρασε η πρότασή του κόμματος την οποία εκτίμησαν ως λογική οι καθηγητές, οι οποίοι παρεμπιπτόντως το τελευταίο διάστημα ίσως και να καλοβλέπουν το κόμμα. Οι Παρεμβάσεις με τις ΣυνΕΚ υποτασσόμενοι στο 65,74% επικαλούνται την αρχή της πλειοψηφίας στις Δημοκρατίες, κάποιοι ίσως με ένα ελαφρύ υπομειδίαμα χαλάρωσης κι οι δεξιοπασόκοι μεταξύ φραπέ και στοιχήματος ίσως να απαντήσουν στην ερώτηση «Τι κάντε ρε μ.. με την απεργία σας;» με το κλασσικό πια ρητό του Μάνου Χατζιδάκι «Σφύριξε κι έληξε» (Τι; Δεν είναι δικό του;)
Κι επειδή μ’ αρέσει να κινδυνολογώ και να φτιάχνω σενάρια επιστημονικής φαντασίας: ΑΔΕΔΥ και ΔΟΕ από Δευτέρα σφυρίζουν αδιάφορα με ΜΗ απεργία ή σφυρίζουν παράφωνα με απεργία σε ελαφρά διαφορετική ημερομηνία απ’ την ΟΛΜΕ κι επειδή οι καθηγητές από μόνοι τους δε μπορούν να κατεβάσουν τις «μάζες» στους δρόμους, το κίνημα κάνει κοιλιά και κλείνεται ξανά στο καβούκι του, επιβεβαιώνοντας τις «ώριμες» πολιτικά Κασσάνδρες που απ’ την αρχή επέμεναν για 48ωρες, ώστε να μην κουραστεί ο κόσμος.
Στο περιθώριο φυσικά, οι καθηγητές σε διαθεσιμότητα, οι απολυμένοι αναπληρωτές, οι απολυμένοι σχολικοί φύλακες και άλλοι αναξιοπαθούντες σε κάποια ουρά του ΟΑΕΔ ίσως ν’ αναρωτιούνται για το Τι δεν πήγε καλά, χωρίς φυσικά να βγάζουν άκρη. Οι ψυχραιμότεροι γνωρίζοντας τον «κλάδο», έχουν αποφασίσει ότι πάνε γι’ άλλα στον εργασιακό τους βίο αν και με ελαφρά μαυρισμένη τη ματιά τους στο μέλλον, λόγω κρίσης. Κάποιοι σκέφτονται ότι οι «μόνιμοι» τους την έφεραν μιας και δε θα είχαν πρόβλημα να δουλέψουν και με ένα πεντακοσάρικο το μήνα (άλλοι παρακαλούνε για 500 Ε) και κάποιοι τελευταίοι σιωπηλά αποδέχονται το ρόλο του σφαγίου και προετοιμάζονται για τα χειρότερα.
Κι όλα αυτά για ένα 0,92% που έλειπε. Ή μήπως δεν είναι αυτό το θέμα; Ή μήπως πέρα απ’ τους επισφαλώς εργαζόμενους εκπαιδευτικούς, τους διαθέσιμους και τους καταργημένους, η πλειοψηφία των υπόλοιπων εκπαιδευτικών απέργησαν με βαριά καρδιά πέρα απ’ το πατροπαράδοτο 24-48ωρο; Γιατί αν ο «κλάδος» ήταν αποφασισμένος να αγωνιστεί μέχρι να μαζέψουν οι ΣαμαροΒενιζέλοι όλα τα αντιεκπαιδευτικά εκτρώματα που του πέταξαν στη μούρη και αμέσως μετά να βάλει μπροστά μια διαδικασία συζητήσεων για το Σχολείο που Θέλει, δε θα σταματούσε μέχρι την τελική Νίκη.
Φυσικά ο «μέσος» εκπαιδευτικός ακόμη κι αν δεν είναι όμηρος κάποιου δανείου, απ’ αυτά που μοίραζαν αφειδώς οι Σημίτηδες, έχει μπροστά του Τόσες ανάγκες που είναι πεπεισμένος πως δύσκολα θα αντέξει οικονομικά μια μεγάλη απεργία. Όμως αντί να αντιπαλέψει με μια Μαζική Απεργία Διαρκείας το σύστημα που του κλέβει, μόνο με τα «πάγια», το μισθό που ως αντίδωρο υποταγής τού άφησε στην τσέπη, κατεβάζει το κεφάλι του ίσως με την περήφανη Ελληνοχριστιανική σκέψη «Σφάξε με Πασά μ ν’ αγιάσω» στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Κι αυτό το ξέρει ο Ακροδεξιός Πασάς! Γι’ αυτό του έχει κλέψει τα δώρα, του έχει αυξήσει το ωράριο, του έχει δώσει υπερπλήρεις τάξεις των 27-30 ανήσυχων μελλοντικών άνεργων η κάθε μία, τον στέλνει σε 4-5 σχολεία για να «συμπληρώσει» κι αν δεν είναι και δικός του τον αποσπά και τον μεταθέτει όπου έχει ανάγκη η «υπερεσία». Ο Πασάς ξέρει πως έρχεται η σειρά του ανυποψίαστου «μέσου εκπαιδευτικού» και ανησύχησε με το πρώτο 90άρι της απεργίας. Μετά όμως άραξε και χαλάρωσε, ήσυχος ότι ο «μέσος» εκπαιδευτικός δεν το ξέρει κι ακόμα ο φουκαράς ελπίζει να τη βολέψει.
Τ. Θ
Άνεργος Εκπαιδευτικός
Δράμα