Σήμερα στο σπίτι ανακάλυψα πως ο μπαμπάς και η μαμά έχουν βγάλει γλώσσα πίσω από την πλάτη μου.
Tης Ειρήνης Καραγκιοζίδου
Δεν είναι φυσικά ότι προσγειώθηκα από τον Άρη – κάθε άλλο, χρόνια τώρα γνώριζα την γονεοκρατία που επικρατούσε στο σπίτι. Τόσον καιρό, από τότε που γεννήθηκα, ζούσαν με παχυλές ανταμοιβές χαράς, γνωρίζετε φαντάζομαι και από τους δικούς σας. Έρχεται όμως κάποια στιγμή που θέλεις να σταματήσει αυτό το βόλεμα του άθλιου μπαμπά, που πιστεύει πως δεν θα χρειαστεί να δικαιολογηθεί ποτέ. Τους προειδοποίησα, λοιπόν, για το μεγάλο στόμα μερικών (δεν είπα ονόματα) και τους είπα να φροντίζουν τη μακριά τους γλώσσα και ότι έμαθα τι λέγεται πίσω από την πλάτη μου. Τους εξήγησα ότι αν δεν μπουν όρια και δεν αναλάβει ο καθένας ενεργά τις υποχρεώσεις του ρόλου του, τότε δυστυχώς θα αναγκαστώ να τους απολύσω.
Ο μπαμπάς δεν μιλούσε, πιθανόν γιατί είχε λερωμένη τη φωλιά του και ήξερε πως μιλάω γι αυτόν, ειδικά στο θέμα των πισώπλατων μαχαιρωμάτων, και ομολόγησε πως έχει θέμα με το «ενεργά». Δεν μπορεί μάλλον να είναι τόσο «ενεργός» όσο χρειάζεται. Αυτό, αν και ειλικρινές, δεν μπορώ να το παραβλέψω, σκέφτομαι λοιπόν μήπως, αντί να κοιμάται στην κρεβατοκάμαρα, καλύτερα να κοιμάται στην αποθηκούλα. Το διπλό κρεβάτι δεν μπορεί να είναι για όλους: θα είναι για αυτούς που αποδίδουν καλύτερα.
Η μαμά, από την άλλη, προσπάθησε να θολώσει τα νερά και είπε πως θα ταν καλύτερα να χρησιμοποιώ το στόμα μου για να τρώω. Εγώ πιστεύω πως αυτά είναι συνδικαλιστικά τερτίπια που έχει μάθει αλλού, αλλά δεν θα της περάσουν.
Σκέφτηκα πως μια παρατήρηση είναι καλή για αρχή. Το ζήτημα είναι να δω την εξέλιξη από εδώ και στο εξής. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν συγχρονίσω κατ’ αρχήν τις βάρδιές μας για την καλύτερη παρακολούθησή τους.
Τώρα μάλλον μπορείτε να καταλάβετε πόσο δύσκολη γίνεται η ζωή αυτού που αναλαμβάνει όλη την ευθύνη, όταν αρχίζουν οι ψίθυροι και οι αυθάδειες, όταν προσπαθούν να μπλοκάρουν τις μεταρρυθμίσεις, και μάλιστα μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Γιατί αν δεν μπορείς να κουμαντάρεις τη μάνα και τον πατέρα σου, σκέψου μετά τι θα γίνεται και παραέξω.
Άρχισα, λοιπόν, να ξυπνάω νωρίς γιατί είναι πονηροί, έβλεπαν που κοιμόμουν αργά και ξυπνούσα αργά, αλλά δεν έλεγαν τίποτα. Τους βόλευε, για να σκαρώνουν τα σχέδια τους ανενόχλητοι. Ακολούθησα λοιπόν το ωράριό τους. Αλλά αυτοί είχαν ήδη οργανωθεί, σηκωνόντουσαν από τις πέντε και μιλούσαν μεταξύ τους για άσχετα με την παραγωγή του σπιτιού θέματα. Το απαγόρεψα.
Κάποια ψώνια απ’ το σουπερμαρκετ, κάποιες δουλειές για την εφορία, τράπεζα κτλ., να το καταλάβω. Αλλά τα νέα; Και ποιος κρίνει τι είναι αυτά τα νέα; Όσο ήμουν μικρή, το επίπεδο έπεφτε συχνά, διεφθαρμένες συνήθειες όπως κουβέντες για το τι έκανε και τι κάνει ο τάδε και ο δείνα. Και τι μας νοιάζει εμάς;
Δεν έφτανε όμως αυτό, τους απασχολούσε από πάνω και η επικαιρότητα, με τρόπο όμως ιδιαίτερα διεστραμμένο, πολύ βαρετά, θλιβερά και συνέχεια τα ίδια μοτίβα. Από τα άχρηστα αυτά, ανέχομαι ακόμα μόνο κανένα αστείο γιατί βοηθάει τη διάθεση ώστε να παραμείνει το σπίτι παραγωγικό.
Σκέφτομαι τα επόμενά μου βήματα. Όταν δεν θα υπακούν ακόμη και όταν θα τους υποβαθμίζω. Όταν μπει σε διαθεσιμότητα η μαμά από την κουζίνα και πληρώνει πρόστιμο κάθε φορά που την πιάνω να κάνει πίτα παράνομη και καταχρηστική. Αλλά θα συνεχίσει να μην υπακούει. Όταν ο μπαμπάς αγανακτήσει με την καθυστέρηση και ζητήσει χρήματα, ενώ περιμένει ζεστή ολόφρεσκη σύνταξη σε κανα δυο, τρία, τέσσερα ίσως χρόνια. Σκέφτομαι να τον κατηγορήσω για αντίσταση κατά της αρχής του παιδιού και να του την καθυστερήσω στα πέντε χρόνια για να λουφάξει λίγο. Τι θα κάνει; Θα μπορεί να σκέφτεται «πρωτοβουλίες»; Όπως, ας πούμε, το να κάνει κανένα ταξίδι με τη μαμά; Μια καινούρια, ηλίθια λέξη: «πρωτοβουλία».
Τότε ίσως η μόνη λύση είναι να τους χωρίσω. Δεν το θέλω, αλλά το να είναι μαζί δεν βοηθάει κανέναν, και κυρίως αυτούς. Από τα έννομα δικαιώματά τους πρέπει να ξεχωρίσουν πως το να είναι μαζί δεν αποτελεί προτεραιότητα στη συγκεκριμένη συγκυρία. Έτσι και δοκίμασα σήμερα και ξεκίνησα πείθοντας τον μπαμπά πως πρέπει να κάνει ανακατάληψη της κουζίνας για τη εξυγίανσή της με περισσότερες τηγανητές πατάτες και όχι άλλα πράσα, και τη μαμά λέγοντάς της πως ο μπαμπάς δεν διαβάζει ειδήσεις όταν κάθεται στον υπολογιστή, αλλά ψάχνει γυμνές φωτογραφίες από μοντέλα.